احسان کفاشیان: خنده های پدرم به خاطر استرس است

جام ورزشی؛ مي‌گويند آدم خواب را مي‌توان بيدار كرد، اما كسي كه خودش را به خواب زده بيدار كردنش غيرممكن است!

اين روزها بعد از شكست‌هاي پي‌درپي و رسوايي‌هاي عجيب در فوتبال، سيل انتقادات نسبت به رئيس فدراسيون بيشتر از هميشه بالا گرفته است. اما در كمال تعجب، واكنش‌ها هماني است كه هميشه بود. آقاي رئيس مثل هميشه سوالات كارشناسان را با جواب‌هاي نامربوط پاسخ مي‌دهد و انتقادات مردم را با لبخندهايي كه حالا بيش از هميشه سوهان اعصاب شده‌اند. علي كفاشيان انگار نشاني كوچه علي چپ را به خوبي از بر شده و حالا سوال اصلي در مورد او اين است كه او خواب است يا خودش را به خواب زده؟!

براي رسيدن به پاسخ اين سوال مهم، پرسشگران اين بار به‌جاي رئيس خنده‌روي فدراسيون به سراغ يكي از نزديكان او رفته‌اند. به سراغ احسان كفاشيان، فرزند برومند كفاشيان بزرگ، كه او هم به مانند پدر در رشته دووميداني فعاليت مي‌كند. اگرچه احسان خيلي زود از فعاليت‌هاي قهرماني كناره‌گيري كرده تا امروز در باشگاه نفت مربي دووميداني باشد. اما هنوز هم بلد است سريع‌تر از هر دونده‌اي بدود، به خصوص هنگامي كه پاي دفاع از پدرش در ميان باشد.

در هفته‌اي كه هفته سياه فوتبال ايران لقب گرفت، اهالي هفته‌نامه مثلث به سراغ احسان كفاشيان رفته‌اند تا شايد ناگفته‌هاي پدر را از زبان پسر بشنوند. احسان در باب چرايي ورود پدرش از رشته‌اي غيرمرتبط به فوتبال گفت: «به‌طور حتم پدرم براي خودش دلايلي داشته كه به فوتبال آمده، اما مشكل اين‌جاست كه فوتبال ما پر از حاشيه است. هر اتفاقي كه در فوتبال ملي رخ بدهد، يقه پدرم را مي‌گيرند.»

احسان سعي مي‌كند تقصيرات را به‌جاي رئيس، متوجه زيرمجموعه‌هاي فدراسيون فوتبال كند: «هر فردي در مجموعه تحت مديريت پدرم وظيفه‌اي دارد و بايد كارش را درست انجام دهد اما به هر دليل در مواقعي كه كوچك‌ترين كوتاهي صورت مي‌گيرد، رسانه‌ها تيغ تند انتقاد را متوجه پدرم مي‌كنند.»

ظاهرا كفاشيان پسر از اين‌ نكته غافل مانده كه اشتباهات زيرمجموعه‌ها هم مي‌تواند به پاي پدرش نوشته شود. چرا كه انتخاب زيرمجموعه‌هاي كارآمد و نظارت دقيق بر عملكرد آن‌ها از اولين اصول مديريت است. حال آن‌كه آقاي رئيس در مقابل اشتباهات مجموعه تحت فرمانش صرفا لبخند مي‌زند!

احسان در مورد لبخندهاي پدرش و بي‌خيالي ظاهري او نسبت به وقايع فوتبال اظهار داشت: «طبعا پدرم در چنين اوضاعي واقعا خوشحال نيست. اما از آنجا كه روحيه بالا و مثبتي دارد سعي مي‌كند با لبخند و صبوري مشكلات را پشت سر بگذارد.»

البته نبايد فكر كنيد رئيس خندان ما فقط به سپري كردن مشكلات فكر مي‌كند و در بند حل آن‌ها نيست. چون اگر چنين بود احسان با قاطعيت تاكيد نمي‌كرد كه: «...صادقانه بگويم، پدرم استرس دارد. او از ناكامي‌ها اصلا خوشحال نمي‌شود و لبخندي كه مي‌زند به معني خوشحالي نيست.»

حالا كه مطمئن شديم لبخند پدر به‌معناي خوشحالي نيست و او خودش را به خواب نزده، بد نيست بدانيم چرا اين فريادها و انتقادات هيچ واكنش سازنده‌اي در پي ندارد و چرا كفاشيان بزرگ در مقابل انتقادها –به اصطلاح- ككش هم نمي‌گزد! احسان معتقد است: «پدرم آدم لجبازي نيست، اين را همه مي‌دانند. او هميشه اشتباهات خود را قبول كرده است. من خودم گاهي وقت‌ها منتقد علي كفاشيان مي‌شوم چون او جنبه بالايي دارد.» متوجه شديد؟ دايورت كردن انتقادها به منزله باجنبه‌گي است!»

البته فكر نكنيد كفاشيان بعد از نقل‌مكان به فوتبال براي پيشرفت و كسب تخصص در اين حيطه هيچ تلاشي نكرده است. گوش كنيد: «يادم مي‌آيد اوايل به واسطه اين‌كه پدرم پيگير فوتبال خارجي نبود، برخي رسانه‌ها حاشيه‌نگاري كردند و مطالبي نوشتند. البته دست‌شان درد نكند! اما نه پدرم اعتراض كرد و نه من، پدرم بعد از آن بيشتر در فضاي فوتبال قرار گرفت.»

پس حالا كه پدر اين‌قدر در فضاي فوتبال قرار گرفته و با اين مقوله آشنايي پيدا كرده، چرا تعداد شكست‌ها و حجم مشكلات در فوتبال روزبه‌روز بيشتر مي‌شود؟ جواب كفاشيان كوچك اين است: «مشكلات در كجا وجود ندارد؟ مهم اين است كه پدرم وظايف خود را به خوبي انجام مي‌دهد. واقعا او سخت تلاش مي‌كند و عذاب وجدان ندارد!»

حالا تقريبا خيال‌مان راحت شد. همين كه مي‌دانيم رئيس فدراسيون واقعا وظايفش را به درستي انجام مي‌دهد برايمان كافي است. حالا اين‌كه چرا با وجود انجام وظايف، فوتبال‌مان همچنان شكست مي‌خورد و آبروريزي به بار مي‌آورد بماند براي سال‌هاي آينده! ظاهرا احسان كفاشيان هم با اين رويكرد كاملا موافق است. چون در پايان حرف‌هايش همه ما را به آرامش دعوت مي‌كند: «وقتي تيم مي‌بازد يك اتفاق تلخ رخ داده كه همه ما ناراحت شده‌ايم اما اين دليل نمي‌شود كه همه كاسه‌كوزه‌ها را بر سر يك نفر خرد كنيم. واقعا يك جاهايي احساس كرده‌ام پدرم بي‌تقصير است. اما هرگز از انتقادات فرار نكرده است.»