جنبه بیدارگری عاشورا اختصاص به شیعه ندارد / یزید زمان (اسرائیل) قومش را به خاک و خون خواهد کشید

حسینیه 598/ حجت الاسلام و المسلمین مهدی طائب استاد حوزه و رئیس قرارگاه عمار به مناسب ایام ماه محرم و سوگواری ابا عبدالله الحسین (ع) در گفتگویی ابراز کردند که مجالس عزای امام حسین (ع) باید به بیان جنبه های سیاسی واقعه عاشورا بپردازند و از این جهت به مردم آگاهی و بیداری ببخشند.

حجت الاسلام و المسلمین مهدی طائب در گفتگو با 598 به ضرورت معرفی ابعاد سیاسی واقعه عاشورا پرداخته است که متن این گفتگو در ادامه می آید.

باید توجه داشت که اصلی ترین حرکت و نماد حرکت امام حسین (ع) سیاسی بود. آقا ابا عبدالله الحسین (ع) با یزید خصومت شخصی و یا طلبی نداشتند و اینگونه نبود که یزید مشخصا خونی را ریخته باشد که امام حسین (ع) بخواهد انتقام آن خون را بگیرد. نه، داستان این بود که یزید و دستگاه بنی امیه علیه اسلام و مسلمانان اقدام کرده بودند و مسلمانان هم نسبت به این قضیه خواب بودند، آقا اباعبدالله الحسین (ع) این حرکت را آغاز کردند تا مسلمانان بیدار شوند و این بیداری جز با این حرکت امکان پذیر نبود.

بنابراین میتوانیم بگوییم وجهه و یا جبهه ی اصلی که آقا ابا عبدالله گشودند، جبهه بیداری بود. بیداری نسبت به مسائل حکومتی و حاکمیت و اینکه اسلام و مسلمانان توسط این نوع مدل حاکمیت و حکومت در معرض خطر است. بنابراین عزاداری ابا عبدالله اگر فاقد جنبه بیداری بخشی باشد، از رسالت آن حادثه فاصله گرفته و هدف خودش را از دست می دهد، اصلا زیر سوال می رود که چرا فاقد این جنبه است. از این جهت عزاداری ها حتما و لزوما باید حاوی بیدارگری باشد ولی درصد هایش بستگی به میزان توانمندی ها دارد.

باید توجه داشت که عاشورا در زمان خودش جنبه شیعی نداشته است بلکه سبقه اسلامی داشته است. آقا ابا عبدالله جامعه آن روز را نسبت به ماهیت یزید می خواست بیدار کند. جامعه آن روز کسانی بودند که با یزید بعنوان امیرالمومنین بیعت کرده بودند و او را بر اساس همان سبک و سیاقی که ما امروز با نام اهل سنت می شناسیم، امیرالمومنین می دانستند. آقا ابا عبدالله درون آن جامعه می خواست بیداری ایجاد کند. بنابراین خطاب بالاتر از خطاب شیعی، خاص به این معنا که آقا ابا عبدالله امام هستند.

به همین جهت جنبه بیدارگری عاشورا اختصاص به شیعه ندارد. ببینیند حرکت آقا ابا عبدالله چه چیزی را دنبال می کرد. امام حسین (ع) می گفت یزید شرایط حاکمیت اسلامی را ندارد، یعنی ما فرض را بر این بگذاریم که حاکم اسلامی باید منتخب خود مردم باشد؛ مردم هم مردم مسلمان و می خواهند اسلام پیاده شود. خب مردم مسلمانی که می خواهند اسلام پیاده شود، آیا حق دارند کسی که اعتقادی به اسلام ندارد، ضد اسلام حرکت می کند، از اسلام اطلاعی ندارد و به هیچ یک از قواعد اسلام عمل نمی کند،چنین کسی را برای ریاست بر جامعه اسلامی انتخاب کنند. خب این عقلا و منطقا جوابش منفی است.

حداقل کلامی که ابا عبدالله در آن روز می فرمودند و می خواستند مردم نسبت به آن بیدار باشند همین امر بوده است. ما امروز از جهان اسلام چه می خواهیم، در بین مسلمانان کشورهای اهل سنت چه می خواهیم؛ می خواهیم بگوییم مقداری به خودتان بیایید.

آیا حسنی مبارکی که هیچ اعتقادی به اسلام ندارد و از اسلام فقط نامی را یدک می کشد و نه به مظاهر و ظواهر اسلام عمل می کند، ایشان با خانمش در حالیکه زینت خودش را آشکار کرده، در مجامع ظاهر می شود این آقا که هیچ اعتقادی به مسئله حجاب (که مسئله اجماعی بین شیعه و سنی است) ندارد، چگونه می تواند حاکم کشور اسلامی و با نام اسلام باشد. شراب می خورد، در اقامه نماز تلاشی ندارد، با بیگانگان تعاون دارد و با مومنین تعاون ندارد. خب حرکت اباعبدالله حرف اولیه اش همین است و می تواند بیدار گر باشد.

حال ویژگی خود عاشورا چیست؟ امام حسین (ع) بدلیل اینکه در زمان خودش مومنین بیدار نشدند، یعنی همان جامعه آن روزی، به تعبیر ما اهل سنت امروزی نتیجه اش چه بود؟. نتیجه اش شهید شدن نوه رسول الله و اسیر شدن آل رسول بود. پیام روز عاشورا به مسلمانان اینست که تا  زمانی که بیدار نشوید و بیداری حاصل نشود، همه تان تحت ذلت یزید قرار خواهید گرفت. بنابراین یزید زمان در نماد حسنی مبارک یا قذافی و فوق آن اسراییل باشد، قومش را به خاک و خون خواهد کشید.

برای رهایی از این ظلم و جور باید عاشورایی شد، باید درس گرفت، به میدان آمد و بیدار شد. بنابراین بیداریش اختصاصی به جامعه شیعی ندارد.