انتخابات فارس (۸): با شما نیستیم و به شما اعتماد نداریم

۱-ما قرار بود باهم باشیم. در یک سو. در یک تیم. خاکِ اینجا اما انگار در یک تیم ماندن را نمی‌پذیرد. اکنون همه چیز به یک بازیِ فوتبال می‌ماند؛ میانِ عقب کشیدنِ تیمِ تو و میل به هجومِ حریف، نسبتِ عکس برقرار است؛ هرچه ترسِ جمعی در یک سو افزایش یابد، اعتماد به نفسِ سوی دیگر بالا می‌رود. موازنه قدرت چگونه دوباره برقرار می‌‌شود؟ با نمایشِ شجاعتِ تیمِ ضعیف‌تر. اکنون باید جلوی حریفِ تسلط‌خواهِ تمامیت‌طلب، شجاعانه دفاع کرد. ما دیگر در یک تیم نیستیم. اگر بترسیم از قدرتِ حریف، شاید شش تا گُل بخوریم

۲- دانیله مانوزیا فوتبال‌نویسِ ایتالیایی ماهِ پیش زمانی که فسادِ برلوسکونی برای بارِ چنداُم رسانه‌ای شده بود، نوشت: «اگر اینکه می‌گویند فوتبال و جامعه آینه یکدیگر هستند درست باشد، پس در فوتبالِ ایتالیا هم‌‌ همان فسادی در جریان است که در دستگاهِ سیاسیِ کشورمان می‌بینیم؟» ما هم همین پرسش را می‌خواهیم پیش بکشیم. می‌توانیم؟ از کدام سو نگاه کنیم بهتر است؟ از جامعه به فوتبال یا از فوتبال به جامعه؟ در رسوباتِ ذهن‌ِمان دنبالِ اندکی «اعتماد» می‌گردیم..

۳- راهی نیست جُز تقابُل. این رسمِ روزنامه‌نگاری نیست، اما شما رسمِ مدیریت را به جا آوردید؟ شیوه امانت‌داری این است؟ می‌خواهیم «دیگر کش‌اَش ندهیم» اما مگر کش ندادن‌اَش را شما تعبیر به نجابتِ ما می‌کنید؟ به صبوریِ ما؟ یا حماقتِ ما؟ انرژی‌ای که دارد خرجِ این یادداشت می‌شود، باید برای جلو بُردنِ فوتبالِ این کشور هزینه شود؛ چنانکه انرژیِ دیگران به جای جعلِ یک مدرکِ لیسانسِ مهندسیِ عمران، می‌تواند صرفِ فکر کردن و برنامه‌ریزی برای فوتبالِ ایران شود. سرِ کلمه «ایران» که اختلافی نداریم، داریم؟ شاید.

۴- ما باید در یک تیم می‌بودیم. نخواستید. حالا نیستیم. روبروی تیمِ صاحبِ قدرت، راهی نیست جُز بُروزِ شهامت. اینکه نشان بدهی از قدرتِ حریف، از اسم و رسم و مُهره‌ها و هواداران‌اَش نمی‌ترسی. با این رویکرد، احتمالِ شکستِ تیم‌ات را پایین می‌آوری. ما با شهامت مقابلِ قدرتی که امانتداری را فراموش کرده و اعتمادِ دیگران را سلب کرده، می‌ایستیم. ما در آرزوی اعتمادورزی به شما داریم پیر می‌شویم. عُمر دارد از دست می‌رود. انرژیِ پتانسیلِ جوانانِ این کشور، دارد تلف می‌شود برای خُرخُر و غُرغُر. انرژیِ یک کشور به فنا برود که شما بخندید؟ که لَم بدهید؟ که خنده‌هاتان ادامه یابد؟ ما به شما اعتماد نداریم. این را به زبان می‌آوریم، روی کاغذ می‌آوریم و با شهامت، به مصافِ قدرتِ شما می‌رویم.