نتیجه نقد هولوکاست در غرب + عکس

گروه گزارش‌های ویژه مشرق؛ در چند دهه اخیر افسانه هولوکاست و داستان‌های پیرامون آن دستمایه مظلوم‌نمایی صهیونیست‌های اسرائیلی بوده است. آنها با حربه این داستان تاریخی توانسته‌اند به مدت بیش از نیم قرن از جهانیان باج بگیرند، هرگاه به دلیل جنایت‌هایشان مورد بازخواست قرار گرفتند پشت آن پنهان شوند و اگرچه خود یکی از بزرگترین جنایتکاران تاریخ معاصر به شمار می‌روند اما همیشه خود را به عنوان قربانی معرفی نمایند. امروزه هولوکاست به مثابه یک دین جدید در غرب مطرح گشته و چنان تقدسی یافته که کوچکترین مخالفت و حتی تردید در واقعیت آن می‌تواند بدنامی ابدی و پیگرد قضایی در پی داشته باشد.

افسانه هولوکاست یکی از بزرگترین مجادلات تاریخی جهان

با این حال آزاد اندیشانی نیز بوده‌اند که در همین فضای تاریک و خفقان به دنبال کورسوی حقیقت رفته و آنچه را که در این وادی پرخطر یافته‌اند در اختیار سایر هم‌نوعانشان نیز قرار داده‌اند تا نور افشاگری بر جعلیات و افسانه‌پردازی‌های صهیونیسم بتابانند. یکی از این پیروان مکتب تاریخ حقیقی رابرت فوریسون (Robert Faurisson) استاد سابق دانشگاه‌های فرانسه است که زندگی حرفه‌ای، آزای و رفاه خود را در راه افشای حقایق مرتبط با هولوکاست قربانی نمود. در گزارش حاضر سعی می‌گردد تا خوانندگان عزیز مشرق با این چهره مکتب تاریخ حقیقی بیشتر آشنا گردند.

روبرت فوریسون، از پیشگامان نقد افسانه هولوکاست

عکس مربوط به زمان حضور وی در کنفرانس نقد هولوکاست در تهران است

فوریسون با ارائه چند مقاله پژوهشی در "ژورنال بازبینی تاریخی" (Journal of Historical Review) و نیز جاهای دیگر و همچنین نامه هایی که به روزنامه فرانسوی لموند ارسال داشت، مجادلات تاریخی زیادی را پدید آورد. وی در نوشته‌های خود روایت رسمی هولوکاست، شامل وجود اتاق‌های کشتار با گاز در اردوگاه‌های نازی‌ها، اصالت "خاطرات آنه فرانک" و نیز صحت ادعاهای "الی ویزل" (Elie Wiesel) در مورد رنج‌هایی که در دوران جنگ متحمل شده است را زیر سؤال برد.[1]

پس از تصویب "قانون گسو" (Gayssot Act) علیه منتقدین افسانه هولوکاست در سال 1990، فوریسون تحت پیگرد قضایی قرار گرفت. وی در سال 1991، از دانشگاه اخراج گشته و از تدریس محروم شد.[2]

دکتر فوریسون در کنار دکتر احمدی نژاد در جریان کنفرانس هولوکاست تهران

برای دریافت نامه فوریسون به احمدی‌نژاد اینجا کلیک کنید

زندگی شخصی و کاری فوریسون

روبرت فوریسون در 25 ژانویه 1929 در شهر شپرتون (Shepperton) انگلستان به دنیا آمد. پدر وی فرانسوی و مادرش نیز اهل اسکاتلند بود. وی در کشورهای سنگاپور، ژاپن و در فرانسه به تحصیل پرداخت. فوریسون در سال 1972 توانست مدرک دکترای خود در رشته "ادبیات و علوم اجتماعی" را از دانشگاه سوربون دریافت نموده و سپس در همین دانشگاه از سال 1969 تا 1974 به تدریس ادبیات مدرن و معاصر فرانسه پرداخت.

تصاویری از فوریسون در کنار خواهر و برادرش (وی بزرگتر از دو نفر دیگر است)

وی از سال 1974 تا 1990 به عنوان استاد دانشگاه لیون به تدریس ادبیات فرانسه پرداخت. وی در همین دانشگاه ساختاری برای تدریس "نقد متون و اسناد" ابداع نمود. وی در دهه 1960 و 1970 معروفیت زیادی به علت رمزگشایی متون سخت کسب کرد. وی از دهه 70 به بعد همین روش مستقیم و عملگرایانه خود را برای مطالعه موضوعات مهم تاریخی مورد استفاده قرار داد؛ موضوعاتی چون: مسأله اتاق‌های گاز نازی‌ها، "اعترافات" مقامات اس‌اس و "خاطرات آنه فرانک".

فوریسون جوان در کنار همسر و دخترش

فوریسون، طلایه‌دار جنبش حقیقت‌طلبی تاریخی

دکتر فوریسون پس از چندین سال مطالعه و تحقیق دیدگاه‌های نقادانه خود در مورد داستان‌های کشتار هولوکاست را در دسامبر 1978 و ژانویه 1979 در روزنامه معروف لموند منتشر نمود.

فوریسون در آرشیو موزه دولتی آشویتس در لهستان طراحی‌های فنی و معماری مرده‌خانه‌ها، کوره‌های جسدسوزی و دیگر تأسیسات آشویتس را یافت. وی اولین کسی است که وجود این اسناد بسیار مهم را به عموم اعلام نموده و بر اهمیت آنها تأکید ورزیده است.

دکتر فوریسون از سال 1978 تاکنون دیدگاه‌های انتقادی خود در مورد افسانه هولوکاست را طی تعداد زیادی مقاله، مصاحبه و چندین کتاب و همچنین در یک مناظره تلویزیونی با طرفداران هولوکاست در سوئیس (آوریل 1979) مطرح ساخته است. بسیاری از مقاله‌های تحقیقاتی وی در نشریه انگلیسی زبان "ژورنال بازبینی تاریخی" منتشر شده است. یک مجموعه چهار جلدی از آثار وی بین سال‌های 1974 تا 1998 در سال 1999 منتشر گردید.

می‌توان گفت که خلاصه دیدگاه‌های نقادانه وی در مورد "هولوکاست" در مقاله وی با عنوان "تأثیر و اینده بازبینی هولوکاست" که در فوریه 2000 در "ژورنال بازبینی تاریخی" ارائه گردید است.

تلاش فوریسون برای نجات قربانیان افسانه هولوکاست

فوریسون در دو دادگاه محاکمه "ارنست زوندل" (Ernest Zundel) در سال‌های 1985 و 1988 که به اتهام انکار هولوکاست در تورنتو برگزار گردید، نقش بسیار مهمی ایفاء نمود. وی بالاخص در محاکمه سال 1985، صدها ساعت وقت صرف نمود تا سؤالاتی را که "داگ کریستی" (Doug Christie) در دادگاه از رائول هیلبرگ (Raul Hilberg)، رودلف وربا (Rudolf Vrba) و دیگر شهود دادستان می‌پرسید، آماده نماید.

فوریسون در کنار ارنست زوندل و لویشتر

مهمترین کمک وی در دادگاه 1988 نیز فراهم آوردن شرایط حضور فرد لویشتر (Fred Leuchter)، متخصص اتاق‌های گاز در آمریکا، بود. فوریسون نقش مهمی در مهیا ساختن ترتیبات سفر لویشتر به لهستان و بررسی اتاق‌های گاز ادعایی نازی‌های در این کشور و سپس انتشار یافته‌های وی ایفاء نمود.

باربارا کولاسزا (Barbara Kulaszka) در کتاب 562 صفحه‌ای خود با عنوان "آیا واقعا 6 میلیون یهودی مردند؟ گزارش مدارک در دادگاه کانادایی "اخبار نادرست" ارنست زوندل"، نقش فوریسون در دادگاه سال 1988 را به خوبی تشریح نموده است.

نقد هولوکاست و انتقام صهیونیسم

به اعتقاد فوريسون، اردوگاه آشويتز نزديك بيمارستان نازي ها بوده است و تا آگوست 1943 از آن به عنوان محل نگهداري اجساد استفاده مي شد. اين مكان از سال 1944 به پناهگاهي براي بيمارستان نازي‌ها تبديل شد كه داخل آن يك اتاق جراحي نيز تعبيه شده بود. بعد از جنگ تلاش هاي زيادي توسط كمونيست‌هاي لهستاني صورت گرفت تا اين بنا را شبيه يك اتاق گاز كنند و نشان دهند مخصوص كشتار انسانها بوده است. اين كار آنها اصلا شبيه بازسازي نيست بلكه بيشتر شبيه به يك ساخت و ساز جديد بر اساس تصوراتشان است. پروفسور فوريسون در ادامه مي‌افزايد: من اين اطلاعات را در 19 مارس 1976 در آرشيو اردوگاه آشويتز با پيدا كردن يك سري نقشه بدست آوردم. نقشه‌هايي كه هيچ موقع منتشر نشده بود، نقشه هاي ديگري مربوط به ساخت 4 كوره آدم سوزي ديگر در اردوگاه "بيركناو"(Birkenau) وجود داشت. كوره هاي 2 و 3 داراي محلي براي نگهداري اجساد بودند، بدون اينكه سقف آنها داراي سوراخ و تهويه باشد. البته ممكن است در حال حاظر برخي از متخصصين در حال بررسي آن باشند. همانطور كه من بارها گفته‌ام "مادامي كه سوراخي در سقفها ديده نمي شود هولوكاستي نيز وجود ندارد." وي مي‌افزايد: زماني كه ساختار و موقعيت قراگرفتن كوره هاي 4 و 5 را در نظر بگيريم متوجه مي‌شويم، هيچكدام از آنها قابليت تبديل شدن به اتاق گاز را نداشته اند.

به مدت چندین سال متوالی سازمان‌های دولتی و قضایی فعالیت‌هایی هماهنگ برای ساکت کردن فوریسون انجام داده‌اند. وی مجبور شده است بارها به علت نوشته‌ها و اظهارات مستقیم و بی‌پرده در دادگاه‌های فرانسه از خود دفاع نموده است. وی مجبور بوده با چندین محکومیت دادگاهی به مبارزه برخیزد.

فوریسون در در جریان یکی از محاکمات دادگاهی فرانسه

حساب‌هاب بانکی وی بارها مسدود شده و مقامات دادگاهی بارها به منزل وی رجوع نموده و او و خانواده اش را تهدید به ضبط اموال‌شان به علت خسارات‌های مالی ناشی از اظهارات "بدعت‌آمیزش" نموده‌اند. به علت این فشارها زندگی خانوادگی فوریسون دچار سختی های زیادی بوده و سلامتی وی نیز به شدت آسیب دیده است.

مصاحبه فوریسون با شبکه رادیویی فرانسوی و اوج‌گیری حمله مدعیان هولوکاست

در دسامبر سال 1980، فوریسون طی گفتگویی با شبکه رادیویی "اروپا 1" فرانسه، نتیجه تاریخی خود را طی شصت کلمه فرانسوی بیان نمود که ترجمه آن چنین می شود:

"اتاق‌های گاز ادعایی هیتلری و نسل‌کشی ادعایی یهودیان هر دو دروغی تاریخی هستند که موقعیت را برای یک کلاهبرداری عظیم مالی-سیاسی پدید آوردند. ذینفعان اصلی این کلاهبرداری دولت اسرائیل و صهیونیسم بین‌المللی است، و قربانیان اصلی آن مردم آلمان – البته نه رهبران آنها – و تمام مردم فلسطین هستند."

وی بیست و سه سال بعد اعلام داشت که ایبن جمله در نظر وی حتی اندکی تغییر نیافته است.[3]

آغاز محاکمات مداوم فوریسون

اظهارات فوریسون و شروع دادگاه‌های سریالی پاریس

پس از بیان این اظهارات فوریسون به اتهام اشاعه نفرت و نژادپرستی به دادگاه فرا خوانده شد. در جولای 1981، وی مجرم شناخته شده و به سه ماه حبس تعلیقی و پرداخت چند هزار فرانک محکوم گردید. همچنین به وی دستور داده شد که 3/6 میلیون فرانک نیز به عنوان هزینه اعلام تلویزیونی و مطبوعاتی حکم صادره پرداخت نماید. با این حال در ژوئن 1982 دادگاه تجدید نظر حکم اشاعه نفرت نژادی را رد نموده و همچنین وی را از پرداخت 3/6 میلیون فرانک مذکور معاف نمود.[4]

در ژوئن 1995، به علت نگارش کتابچه‌ای با عنوان "پاسخ به ژان کلود پرساک در مورد مسأله اتاق‌های گاز" دادگاه پاریس وی را به پرداخت 3000 دلار محکوم نمود. در این کتاب ادعای کشتار یهودی‌ها در اتاق‌های گاز آلمان طی جنگ جهانی دوم به چالش کشیده شده بود.

اتاق‌های ادعایی کشتار با گاز در آشویتس

فوریسون و دیگر محقیقن تاریخ حقیقی ثابت نموده‌اند که این ادعاها هیچ سندیت و واقعیتی ندارند

وی در 25 سپتامبر 1997، به علت عبارت "فریب اتاق‌های گاز نازی" که در آوریل 1996 بیان داشته بود به دادگاه فراخوانده شد. وی طی جریان دادگاه اظهار داشت: "ما فقط سه سال با سال 2000 فاصله داریم، و میلیون‌ها نفر وجود دارند که از آنها خواسته می‌شود چیزی را باور کنند که هرگز ندیده‌اند و حتی نمی‌دانند چطور اتفاق افتاده است!" دادستان درخواست مجازات جدیدی رار نمود وی یا باید به زندان می‌رفت و یا باید جریمه‌اش را پرداخت می‌کرد. فوریسون در پاسخ گفت: "من آزادی‌ام را نمی‌خرم. هیچ کس تاکنون مرا نخریده و هیچ کس نیز مرا نخواهد خرید."

در هر حال همانگونه که انتظار می‌رود دادگاه پاریس وی را مجرم شناخته و در 23 اکتبر 1997 محکوم به پرداخت مبلغی معادل 20 هزار دلار شد. این مبلغ قرار بود سه قسمت شود:50 هزار فرانک به عنوان جریمه، چند هزارفرانک به دادستان یهودی و 50 هزاردلار برای انتشار خلاصه رأی دادگاه در دو روزنامه. وی دو قسمت اول را پرداخت کرد اما از پرداخت هزینه انتشار رأی معاف شد، زیرا سازمان‌های مخالف تاریخ حقیقی نمی‌خواستند عبارت "فریب اتاق‌های گاز نازی" در روزنامه‌ها منتشر گردد. وی در دسامبر 1997 و مارس 1998 بار دیگر به دادگاه پاریس فرا خوانده شد.[5]

افشای حقایق مرتبط با کتاب خاطرات آنه فرانک و محاکمه در هلند

در 8 آوریل 1998، فوریسون به دادگاه آمستردام احضار گردید تا به علت بررسی دقیق و موشکافانه "خاطرات آنه فرانک" مورد محاکمه قرار گیرد. "موزه آنه فرانک"[6] در آمستردام و "صندوق آنه فرانک" در بال سوئیس به صورت مشترک از فوریسون شکایت نمودند. موزه اعلام داشت که مجبور شده راهنمایان موزه را تحت آموزش‌های ویژه قرار دهد تا بتوانند به شبهات مطروحه از جانب فوریسون پاسخ دهند و اینکه انتقادهای وی ممکن است از تعداد توریست‌های این موزه بکاهد.[7]

موزه و صندوق آنه هال فوریسون را به علت انتشار مطالبی در رد اصالت کتاب "خاطرات آنه هال" تحت تعقیب قرار دادند.

مصاحبه با شبکه سحر ایران و محاکمه در فرانسه

در 3 اکتبر سال 2006، دادگاهی در پاریس فوریسون را به علت "انکار هولوکاست" مجرم شناخت. زیرا وی در مصاحبه‌ای که با شبکه سحر صدا و سیمای ایران داشت اظهار داشته بود که آلمان‌ها طی جنگ جهانی دوم حتی از یک اتاق اعدام با گاز نیز استفاده نکرده بودند. دادگاه اعلام داشت که این سخنان در نقض قانون "گسو" (Gayssot) فرانسه است که در سال 1990 تصویب شده و بر اساس آن نقد یا مخالفت با تعاریف دادگاه‌های نورمبرگ (46-1945) در مورد جنایت علیه بشریت، جرم محسوب می‌گردد. دادگاه پس از اینکه اعلام نمود که فوریسون "وجود جنایت علیه برشیت انگونه که در دادگاه‌های نورمبرگ اعلام شده است" را رد نموده، وی را محکوم به پرداخت 7/500 یورو و نیز سه ماه حبیس تعلیقی نمود.

رابرت فوریسون در حال مصاحبه با خبرنگار شبکه سحر

دفاع چامسکی از حق آزادی بیان فوریسون

پس از اینکه فوریسون در دسامبر 1978 و ژانویه 1979، دو نامه خود در نقد تاریخ هولوکاست را به روزنامه فرانسوی لموند ارسال داشت و متعاقب مصاحبه‌ای که با یک شبکه تلویزیونی انجام داد، تحت پیگرد قضایی قرار گرفت.

در پی این امر و در پاییز 1979، نوام چامسکی، فیلسوف و اندیشمند معروف آمریکایی در کنار 600 نفر دیگر شامل سرژ ثیون (Serge Thion)، آرتور بوتز (Arthur Butz)و جان توسون بنت (John Tuson Bennett) و مارک وبر (Mark Weber) با امضای نامه‌ای اعتراض خود را بدین امر اعلام داشتند. در بخشی از نامه مذکور چنین نوشته شده بود:

"دکتر روبرت فوریسون به عنوان یک پرفسور شناخته شده در حوزه ادبیات قرن بیستم فرانسه در دانشگاه لیون فعالیت داشته است. وی از سال 1974 تاکنون تحقیقات گسترده تاریخی در مورد مسأله "هولوکاست" انجام داده است. پرفسور فوریسون از زمانی که یافته‌های خود را در اختیار عموم قرار داد در معرض اذیت و آزار، تهدید، تهمت و خشونت فیزیکی قرار گرفته تا سکوت پیشه نماید. مقامات بیم‌زده سعی نموده‌اند تا با جلوگیری از دسترسی پرفسور فوریسون به کتابخانه‌ها و آرشیوهای عمومی، تحقیقات وی را متوقف سازند."

چامسکی در کنار محققینی دیگر چون تیون، بوتز، بنت و وبر به دفاع از حقوق فوریسون پرداخت

پس از این امر تلاش‌های گسترده‌ای برای بدنام ساختن چامسکی از جانب طرفداران هولوکاست و صهیونیسم آغاز گردید

(از راست به چپ: ثیون، بوتز، چامسکی و بنت)

در ادامه نامه چنین نوشته شده بود: "ما مراتب اعتراض شدید خود را نسبت به تلاش‌های انجام گرفته به منظور محرومیت پرفسور فوریسون از حق آزادی بیان اعلام نموده و برنامه‌های شرم‌آور برای ساکت نمودن وی را محکوم می‌کنیم. ما قویا از حق آزادی تحقیقاتی پرفسور فوریسون حمایت نموده و خواستاریم که مقامات دانشگاه و دولت تمام اقدامات ممکن را برای تضیمین امنیت و نیز اعمال حقوق قانونی وی اتخاذ نمایند." [8]

متعاقب این امر چامسکی نیز آماج حملات طرفداران افسانه هولوکاست قرار گرفت اما هیچگاه از موضع برحق خود عدول نکرد.[9]

فوریسون در کنار فرد لویشتر مؤلف گزارش لویشتر

فوریسون نقش عمده‌ای در اعزام لویشتر برای بررسی اردوگاه‌های به اصطلاح مرگ ایفاء نمود

فوریسون، قربانی خشونت یهودیان

دیدگاه‌های فوریسون باعث شده‌اند که وی به صورت مداوم تحت حملات و خشونت فیزیکی قرار داشته باشد. از نوامبر 1978 تا می 1993، وی ده بار مورد حمله واقع شده است. حداقل نه فقره از این حملات توسط یهودیان انجام گرفته است. هیئچ یک اط ضاربان وی تاکنون دستگیر و محاکمه نشده‌اند. وحشیانه‌ترین حمله رویدادی بود که در 16 سپتامبر 1989 اتفاق افتاد. طی این حادثه گروهی که خود را "پسران خاطره یهودیان" معرفی می‌نمایند وی را به شدت مورد ضرب و جرح قرار دادند.[10]

فوریسون بارها مورد حمله فیزیکی و خشونت‌بار طرفداران افسانه هولوکاست قرار گرفته است.