متاسفانه این روزها عده ای به ظاهر
روشنفکر سعی در بدعت گذاریهای غلطی در آداب فرهنگی و اسلامی جامعه دارند که
نه تنها هیچ نسبتی با رسوم اسلامی ما نداشته بلکه نشانه های ملموس یک
پیشروی خزنده و نرم در سبک زندگی اسلامی و ایرانی جامعه را حکایت می کند.
مراسم بزرگداشت حسین پناهی دژکوه (زادهٔ ۱۳۳۵ دژکوه – درگذشتهٔ ۱۳۸۳
تهران) شاعر، نویسنده ، کارگردان و بازیگر ایرانی بعد از ظهر دیروز یکشنبه
با حضور جمعی از اساتید و دانشجویان شاعر در دانشکده فنی واحد تهران مرکز
برگزار شد.
متاسفانه
این مراسم نیز همچون برخی دیگر از مراسمات اخیر برای چهره های سینما و
ورزش کشور با انحرافاتی از سبک و سیاق غربی همراه بود.
در
این مراسم دانشجویان سعی کردند بجای قرائت قرآن و انجام آداب مذهبی سفارش
شده برای شادی روح مرحوم پناهی ، با ساز و آواز و آلات موسیقی یادی از آن
بازیگر و هنرپیشه سینما کنند.
البته
این نوع مراسمات و بدعتهای غربی مسبوق به سابقه می باشد چنانکه دست
اندرکاران برنامه نود برای شادی روح ناصر حجازی بجای تقاضای قرائت فاتحه و
صلوات، از مخاطبان خود خواستند تا عدد یکی را پیامک کنند و عده ای به ظاهر
سینه چاک ناصرخان هم در قطعه " نام آوران" بهشت زهرا(س) جمع شدند و به جای
قرائت قرآن و فاتحه خواندن بر سر مزار وی، با کف زدن و شعارهای ورزشگاهی که
هیچ محتوای دینی و تاثیر معنوی برای شادی روح مرحوم حجازی نداشت، علاوه بر
برانگیختن تعجب سایر عزاداران در بهشت زهرا(س)، برای لحظاتی تن ناصرخان را
نیز لرزاندند.
در
اوج همین شعار دادنها و کف زدنهای بی خاصیت و بدعت آمیز بود که جوانی به
قصد لیدری وسط آمد و شاید روح ناصرخان برای لحظه ای امیدوار به برچیده شدن
بساط بدعت ها و رفتارهای نسنجیده و قبیح شد، امّا متاسفانه لیدر با صدای
کلفت کرده اش بدعت بی ثمره معنوی دیگری را درخواست کرد و گفت: " یک دقیقه
سکوت برای شادی روح ناصرخان!"
در
تیرماه همین امسال بود که مراسم تشییع زنده یاد حمید سمندریان با حرکات
عجیب و شوک برانگیز برخی هنرمندان در باغ هنرمندان به پایان رسید و پیکر
این کارگردان پیشکسوت برای خاک سپاری تا قطعه هنرمندان بهشت زهرا بدرقه شد.
برخی
اهالی سینما در این مراسم با هفت قلم آرایش و سوت و کف جناب سمندریان را
به دیار باقی بدرقه کردند که با واکنش رسانه ها روبرو شد.
و
این قصه همچنان سر دراز دارد و انگار قرار نیست که مسئولین کشور تهاجم شوم
فرهنگی و ترویج سبک زندگی غربی در جامعه را که توسط دشمنان و با استعانت
برخی انسان های ساده لوح و بعضا معاند داخلی صورت می گیرد را جدی بگیرند.