به گزارش خبرنگار سینمایی فارس، «امیر حیدری» جوان 20 ساله زنجانی با ارسال نمابری به فارس از علاقهاش به بازیگری و نبود امکانات برای جوانان شهرستانی در این زمینه گلایه کرده است.
به دلیل اینکه «امیر حیدری»های زیادی در این کشور وجود دارد و بسیاری از جوانان نسبت به توزیع ناعادلانه امکانات در سطح کشور معترضاند، تصمیم گرفتیم نامه این جوان زنجانی را به طور کامل منتشر کنیم. حیدری در این نامه گلایهآمیز علاوه بر انتقاد از مسئولان درخصوص کمتوجهی به جوانان شهرستانی، به مقوله آموزش هم اشارهای دارد و در جایی این موضوع را نفی میکند که البته باید متذکر شد هیچگاه نمیتوان از اهمیت آموزش در تمام حوزهها و به خصوص عرصه بازیگری غافل ماند.
متن این نامه به شرح زیر است:
بنده امیر حیدری هستم 20 ساله از شهر زنجان
میخواهم یک مطلبی در مورد بازیگری در سینمای ایران عرض کنم، بنده بسیار به بازیگری در سینما علاقه دارم و این موضوع برای من و جوانهایی مثل من تبدیل به آرزویی دستنیافتنی شده است. من تجربهای در این زمینه ندارم به جز یک فیلم کوتاه بیکلام در مورد امام حسین (ع). در شهر ما هیچ زمینه و فرصتی برای این کار یعنی ورود به عرصه بازیگری وجود ندارد. سینما و بازی در کنار هنرمندان این عرصه برای من تبدیل به کابوسی شده است که همیشه مرا آزار میدهد.
جالب است هنرمندی در مصاحبهاش در جواب سوال «شما چگونه وارد سینما شدهاید؟» میگوید بنده رفتم دفتر فلان تهیهکننده تست دادم و تمام. البته این هنرمند در کار خود خبره هستند، در صورتی که به گفته خودشان به هیچ آموزشگاهی نرفتهاند و دورهای ندیدهاند. حال من جوان شهرستانی که سودای بازیگری نه به خاطر کسب شهرت بلکه علاقه به این کار دارم، وقتی صحبتی میکنم میگویند باید بروی تحصیلات دانشگاهی بگیری، آموزشگاه بازیگری بروی و ... در صورتی که به قول معروف هنر در ذات انسان است و با این مباحث کسی بازیگر نمیشود! همچنین این امکانات در شهر ما مهیا نیست. بنده برای رفتن به آموزشگاه بازیگری باید به تهران بروم، صرف نظر از هزینههای آن باید محلی برای ماندن در تهران باشد. کسی نیست از ما یک تست بگیرد و ببیند ما بازیگر میشویم یا نه.
نمیخواهم گلایه کنم بلکه میخواهم مسئولین و افراد وارد به کار، گوشه چشمی به ما جوانان شهرستانی داشته باشند.
از قرار معلوم بازیگری فقط برای تهرانیها است و بس.
بسیار سعی کردم با کارگردان یا تهیهکننده و یا افراد وارد در سینما و تلویزیون تماس بگیرم و درخواست کمک و راهنمایی کنم ولی نشد. از شما خواهش میکنیم این نامه مرا منتشر کنید تا بلکه کسی دلش به حال ما سوخت و ما را وارد سینما کرد.