نفر به نفر با تیم ملی ايران

سایت گل-

سیدمهدی رحمتی: هفت و نیم از 10

مثل اغلب بازی های حساس تیم ملی، روز خوبی را سپری کرد. در نیمه اول، دو توپی که می توانست به سینه بکشد را دفع کرد که برای یک دروازه بان طراز اول، خوب نیست. رحمتی در این بازی بیشتر از همیشه از دروازه بیرون آمد و اصطلاحاً «گلر زیر تیر» نبود.

پژمان منتظری: هفت از 10

یکی از معدود مدافعان حال حاضر فوتبال ایران است که قدرت حمل توپ دارد و در بازی های 100 هزار نفری هم خونسردی ذاتی اش را از دست نمی دهد. پژمان در نیمه اول یکی از خوب های ایران بود ولی نقطه ضعف او، توپ هایی بود که کی یونگ سئونگ روی دروازه ایران می فرستاد و او معمولاً توفیقی در زدن توپ های اول نداشت.

سید جلال حسینی: شش و نیم از 10

از مدافعی که روی بازی هوایی تسلط دارد، انتظار نمی رود در طول 90 دقیقه، کره ای ها باشند که سه بار با ضربات سر دروازه ایران را به شدت تهدید کنند. سیدجلال همیشه روی یک خط مطمئن و بالاتر از حد متوسط حرکت می کند و کمتر دیده می شود که اشتباه های فاحش مرتکب شود.

خسرو حیدری: شش و نیم از 10

بازی روز سه شنبه، بهترین نمایش خسرو در بازی های ملی اش نبود. حساسیت بازی کمتر به خسرو حیدری اجازه داد که نفوذهای همیشگی اش را ببینیم ولی در همان نیمه اول، دو موقعیت خوب ایران از حرکات او به دست آمد. در بیست دقیقه اول که مسعود شجاعی نزدیک به خسرو بازی می کرد، او هماهنگی خوبی با بال راست ایران نداشت ولی با اشکان دژآگه زوج بهتری را تشکیل داد.

مهرداد پولادی: هفت از 10

پنجاه دقیقه طول کشید تا در زمین کره جنوبی آفتابی شود و در کار حمله شرکت کند اما در کار دفاعی، کم اشتباه، انرژیک و مطمئن بود. پولادی اگر در هنگام حمله، به درستی به مردان هجومی ما اضافه شود، می تواند یک مدافع چپ ایده آل برای تیم ملی باشد. نمایش خوب پولادی به خصوص در نیمه دوم، شاید منتقدان کی روش برای به کارگیری او در پست دفاع چپ را برای مدتی ساکت کند.

آندوتیموریان: هفت و نیم از 10

بیشتر از همه بازیکنان تیم ملی، جنگید و درگیر شد و وقتی به جناح راست متمایل می شد و به اشکان و خسرو اضافه می شد، مثلث خوبی را در سمت راست زمین تشکیل می داد. تیموریان در این بازی، بیشتر از بقیه هافبک ها در موقعیت سانتر کردن قرار گرفت، ولی سانترهای او به موقعیت آشکار گل تبدیل نشد. آندو در صحنه به ثمر رسید گل هم موثر بود.

جواد نکونام: هشت و نیم از 10

حتی اگر این گل سرنوشت ساز را نمی زد، باز هم لیاقت این نمره را داشت. نکونام بعد از سه ماه انتقادی به سبک بازی او وجود داشت، به خصوص در نیمه دوم، نمایشی درخشان داشت. بازبینی صحنه گلی که او به کره جنوبی زد، نشان می دهد او در این لحظه چقدر خوب از تجربه اش استفاده کرد و وقتی اشتباه هولناک خط دفاعی حریف را در پوشش فضا دید، به همان نقطه ای رفت که از توپ ریباندی استفاده کند.

محمد نوری: چهار از 10

مثل اغلب بازی هایی که از او در یک سال و نیم اخیر دیده ایم؛ محو و کم اثر. نوری فوتبال را تکضرب بازی می کند، بازیکن باهوشی هم هست ولی در پستی که او بازی می کند، اصلاً خوب نیست که برای دقایق طولانی در جریان بازی نباشد و صرفاً تلاش هم تیمی هایش را تماشا کند.

مسعود شجاعی: دو از 10

در 53 دقیقه ای که بازی کرد، مشخص شد چرا در اوساسونای قعرنشین حتی در لیست 18 نفره هم نیست. شجاعی این روزها به حاشیه، بیشتر از متن فوتبال علاقه نشان می دهد و در نیمه اول تقریباً همه توپ هایی که به او رسید، از دست رفت. از همان لحظه ای که کارت زرد اول را گرفت، شمارش معکوس برای اخراج او آغاز شد و البته زیاد تماشاگران را معطل نگذاشت! بازیکنی که در این بازی حساس، درک درستی از اتمسفر بازی ندارد، با ارفاق بیشتر از 2 نخواهد گرفت.

اشکان دژآگه: هفت از 10

در بیست دقیقه ابتدایی که در سمت چپ بود، از جریان بازی خارج بود اما در ادامه، فرم بهتری پیدا کرد و یک پاس خوب هم برای قوچان نژاد ساخت. اشکان در نیمه دوم یکی از بهترین های تیم ملی بود و در دقایقی که تیم ملی به حفظ توپ احتیاج داشت، دژآگه خیلی خوب این کار را انجام می داد.

رضا قوچان نژاد: هشت از 10

در اولین بازی ملی و اولین رونمایی‌اش، فراتر از حد انتظار بود. قوچان نژاد مهاجمی است که جایگیری در میان مدافعان را خوب یاد گرفته و نشان داد چقدر خوب می تواند از مدافع مستقیمش رها شود. نمایشی که قوچان نژاد در این بازی داشت، نشان داد چرا کارلوس کی روش به استفاده از او اصرار داشت.

حسین ماهینی: شش و نیم از 10

در نگاه اول، تعویض او با محمد نوری عجیب به نظر می رسید ولی در دقایقی که تیم ملی زیر فشار بود، مهره خوبی برای تقویت سمت راست ایران بود. گلی که برای تیم ملی به ثمر رسید، حاصل خطا روی ماهینی در آن منطقه بود.

محمدرضا خلعتبری: شش و نیم از 10

در دقایق کوتاهی که در زمین بود، جنگنده و اثرگذار بود و توانست در لحظاتی، با حفظ توپ و حرکات فردی تیم ملی را از فشار خارج کند.

مازیار زارع:

مدت زمان حضورش در بازی کوتاه تر از آن بود که خوب و بد بازی اش به چشم بیاید.