
وَمَا لَكُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ نَصِيرًا * * * شما را چه شده که در راه خدا و [رهایی] مردان و زنان و کودکان مستضعف [ی که ستمکاران هر گونه راه چاره را بر آنان بسته اند] نمی جنگید؟ آن مستضعفانی که همواره می گویند: پروردگارا! ما را از این شهری که اهلش ستمکارند، بیرون ببر و از سوی خود، سرپرستی برای ما بگمار و از جانب خود برای ما یاوری قرار ده. * * * بدون کشته شدن سرنوشت بیهوده است / شهید اگر نتوان شد بهشت بیهوده است
فارس، در سال 1908 دکتر « ژولیوس نیوبرونر» ایده ای را پیاده کرد که بعدها در نمایشگاههای بین الملی فرانکفورت و پاریس او را به شهرت جهانی رساند.
او از کبوتر های نامه بر الهام گرفت و دوربین عکاسی مینیاتوریای طراحی کرد که سبک وزن بود و به بدن کبوتر وصل میشد. این دوربین با یک زمان سنج به طور خود کار عکس میگرفت و آن را به کبوتر های آموزش دیده ای میبستند که پس از عکاسی به مبدأ بر گردند.
این اختراع وسیله ای بود که از آن برای جاسوسی می شد استفاده کرد اما بیشتر به یک وسیله برای عکاسی جذاب هنری تبدیل شد تا یک ابزار جاسوسی.