حافظ شناسی با طعم اپوزیسیون !

به گزارش «ندای انقلاب»، همزمان با برگزاری کنگره شعر بزرگداشت حافظ در ایران جریانات اپوزیسیون نیز به دنبال بهره برداری سیاسی از حافظ برآمده اند.
یکی از وبسایتهای ضد انقلاب که این فرصت تاریخی و تقارن زمانی را برای نیل به اهداف سیاسی مناسب دیده، کوشیده تا با اختصاص پرونده ای ویژه به حافظ به تحریف شعر این غزل سرای سترگ تاریخ ایران دست بزند.
در یکی از نوشتارهای پرونده مذکور با عنوان «حافظ راوی انحطاط ایران» می خوانیم « عاقبت ،معلوم نشد که شاعر حمله ی تیمور به شیراز را دید یا نه اما چندان اهمیتی هم ندارد ، چیزی تغییر نکرد و مردمانِ بعد از شاعر هم به قسمت و تقدیر و فلک زدگی دچار شدند و با حملات بعدی هم عالم و آدمِ نوینی نساختند، تنها اتفاقی که افتاد اینکه غزلهای حافظ میدانِ تفال شد تا قصه گوی ویرانی ، حال امروز را عینا از هفتصد سال پیش روایت کند.»
نویسنده با التقاط در مباحث تاریخی و تشابه ناصواب ایران سرافراز و ایستاده امروز در برابر غرب، با عصر حکمرانی قوم مهاجم مغول بر ایران، همگرایی درونی مردم با حافظ را چنین به سخره می گیرد که « ای کاش روزی بیاید که با حافظ معاصر نباشیم.»
وی در توضیح این کج فهمی خود از شعر رازگونه حافظ می افزاید « فهمِ حافظ به معنایِ معاصرانگی و هم ذات پنداری با شاعری در هفت سده ی پیش، خبر بدی است برای هویت پریشانِ ایرانی و نشانی از اینکه در عصر حافظ، مسخ شدیم و هر چند شاه و شیخ، هزار بار جامه عوض کرده اند، اما تاریخ یک گام هم جلو نرفته و هفت سده است که سرگردان و بی حاصل، گِرد گنبد مینا می چرخیم .»
این سخنان سیاست زده در شرائطی مطرح می شود که اهل فن و ادب معتقدند رمز پردازی و حضور سمبولیسم شعر حافظ را خانه رازکرده است و بدان وجوه گوناگون بخشیده است. شعر وی بیش از هر چیز به آینه ای میماند که صورت مخاطبانش را در خود می نمایاند، و این موضوع به دلیل حضور سرشارنمادها و سمبول هایی است که حافظ در اشعارش آفریده است و یا به سمبولهای موجود در سنت شعر فارسی روحی حافظانه دمیده است.