حكم امام درباره سلمان رشدي دشمنان را خفه كرد

به گزارش رجانيوز، در این جلسه که با استقبال چشمگیر مردم مؤمن و انقلابي شیراز برگزار شد، پس از سخنرانی کوتاه دکتر باقري لنکرانی سخنگوی جبهه پایداری کشور، حجت الاسلام والمسلمین مجتبی مصباح یزدی فرزند حضرت آیت الله مصباح یزدی در سخناني تحليلي با اشاره به آيات قرآن كريم به ارزيابي دلايل توهين به ساحت مقدس رسول اكرم صلي‌الله‎وعليه‎وآله پرداخته و وظايف مسلمانان را در قبال اين‌گونه اعمال وقيحانه تشريح كرد.

متن كامل سخنراني استاد مجتبي مصباح يزدي و در ادامه دكتر لنكراني در اين همايش در ادامه آمده است:

مصيبت توهين به پيامبر ص را چگونه بايد جبران كرد؟

شاید در راستاي تعظیم شعائر دینی گاهی برای امثال ما سوال‎ها و ابهاماتی پیش آيد که مثلا درباره پیامبر اسلام صلي‌الله‎وعليه‎وآله و ائمه معصومين عليهم‎السلام چه لزومی دارد که ما این مقدار هزینه کنیم و احساسات به خرج دهیم و تحقیقات نماییم، برای رفت و آمد به زيارت‌گاه‌هاي آن بزرگواران این قدر هزینه کنیم‎، يا حتي چرا امامزاده‎ها را زیارت کنیم.

گاهی حتی بعضی درباره مصارف مالی در این راه‌ها تردید می‎کنند و نذر و نیازهایی که براي سفر به حرم‌هاي اين بزرگواران می‎شود، مقایسه می‎کنند با کارهایی عام المنفعه و هزینه‌ایی که باید بشود و پیشنهاد می کنند که به جای اين سفرها به آنها رسیدگی شود.

شاید این مصیبت اخیری که  با توهین به وجود مقدس نبی‌اکرم صلي‌الله‎وعليه‌وآله به جهان اسلام وارده شده وسیله‌ای باشد که ما بیشتر در خصوص این موضوعات تأمل کنیم و به وظایفی که در این باب داریم، بیشتر توجه كنيم.

یک نکته‎ای که باید به آن توجه کنیم، اصل جایگاه پیامبر اکرم صلي‌الله‎وعليه‌وآله هم به لحاظ تکوینی و هم به لحاظ تشریعی است. ما معتقدیم که وجود آن حضرت واسطه فیض الهی است.

نور آن حضرت که با نور ائمه اطهار عليهم‌السلام متحد است، همه خیرها و برکاتی است که به سایر موجودات در طول تاریخ می‎رسد و از جمله ما انسانها؛ در زیارت جامعه می‎خوانیم که همه خیرها وبرکات از دست وجود مبارک آنها به دست ما می‎رسد.

روزی‎اي که می‎خوریم، نفسی که می‎کشیم، قدم خیری اگر بر می‎داریم، دنیایمان و آخرتمان بواسطه عنایت این ارواح پاک است. در آن حدیث مشهور داریم که لولاک و ما خلقت الافلاک اگر قرار نبود چنین وجود شریفی آفریده شود، آفرینش سایر موجودات عبث بود. همه به طفیل وجود آن حضرت بوجود آمدند.

نزدیکترین رابطه‌ای که ممکن است یک موجود با خداوند پیدا کند، این مقام تکوینی آن حضرت است.

بزرگترین نعمتی که خداوند نصیب انسان‎ها کرده، هدایت به سعادت است از راه نشان دادن راه توسط انبیاء الهی. که باز همه انبیاء مقدمه بودند که وجود مقدس حضرت خاتم صلي‌الله‌وعليه‌وآله این را به اکمال برسانند.

بنابراین بالاترین نعمت الهی بدست وجود مقدس پیامبر اعظم صلي‌الله‌وعليه‌وآله از طریق تشریع دین به ما رسیده است. آنطور که خداوند متعال وقتی می‎خواهد از این نعمت یاد کند می‎فرماید كه اگر نبود این هدایت الهی، اگر این نعمت خداوند بر بشریت نبود، مردم در یک گمراهی ابدی می‎ماندند و اين است جایگاه پیامبر صلي‌الله‌وعليه‌وآله.

رابطه‎ای که پیامبر با امتشان داشتند چه بود‎؟ پیامبری دلسوز، حریص بر هدایت مردم، مهربان، طبيبي که به دنبال مریض است که دوایش کند از بس که حرص بر هدایت مردم دارد، غصه مردم را می‎خورد.

تمام تلاشش را می‎کند تا یک نفر را هدایت کند. اسوه و الگوی عملی، برای تربیت یک فرد و یک جامعه.

فقط این کافی نیست که یک سری دستورالعمل‌ها بدهیم و برویم. باید الگو داشته باشیم و الگو کسی است که به آن عمل می‎کند و نشان می‎دهد که چگونه باید به آن عمل کرد. پیامبر این نقش را در بین امت به خوبی انجام داد.

رابطه امت با پيامبر ص چگونه بايد باشد؟

و اما رابطه‎ای که امت باید با پیامبر صلي‌الله‌وعليه‌وآله داشته باشند، چگونه است؟ رابطه مطلوب را شاید اگر قرآن نفرموده بود خود پیامبر صلي‌الله‌وعليه‌وآله نمی‌فرمودند.

اینقدر تاکید دین و قرآن نسبت به اطاعت محض از پیامبر زیاد است که می‎فرماید اگر مومنین یک خواسته‎هایی دارند وخودشان چیزهایی می‎خواهند و پیامبر تشخیصش چیز دیگری بود، کسی حق ندارد بگوید که من این را می‎گویم و این را می‎خواهم. هیچ مرد وزن مؤمنی حق ندارد وقتی پیامبر خدا حکمی می‎دهد، بگوید من اختیار خودم را دارم. حتی در جاهایی که انسان اختیار دارد باید تسلیم محض باشد.

از ما خواسته شده تا مودت و محبت نسبت به پیامبر و اهل‌بیت عليهم‎السلام داشته باشیم. اطاعت یک چیز عملی است و محبت یک چیز قلبی است. این محبت که محبت خدا و رسول است، باید از سایر محبت‎ها اعم از محبت زن و بچه و غیره بیشتر باشد. مودت یک مرحله بالاتر از محبت است و محبتی است که ابراز می‎شود. مودت اهل‎بیت عليهم‎السلام هم باید باشد و اصلا مزد رسالت مودت اهل‎بیت‎عليهم‎السلام است.

ابراز محبت است که اعتقادات را در دل آرام راسخ می‎کند. این همه روایت که در خصوص برکات و حسنات صلوات ذکر شده، برای همین است و ابراز محبت جهت تثبیت اعتقادات لازم است.

این که در خانه بنشینیم و غصه بخوریم که به پیامبر صلي‌الله‌وعليه‌وآله توهین شده کافی نیست. اعلام برائت و شرکت در جلسات مربوطه مطلوب و وظیفه است. باید در راه ائمه عليهم‌السلام جانفشانی كنيم.

توهين به مقدسات مسلمانان، يك سياست دامنه‌دار

حالا بايد به اين سوال بپردازيم كه چرا دشمن به سیاست توهين رو آورده است، دلايلش چیست و چه سودی از آن می‌برد؟

البته تحلیل‌های سياسي از بعد منطقه‌اي و وضعيت داخلي و خارجي آمريكا در پاسخ به اين سوال شده است. كه من نمی خواهم از دید سیاسی وارد این موضوع شوم.

روشن است كه اين قضیه برای اولین بار نیست و اگر کوتاه بیايیم آخرین هم نخواهد بود. این یک سیاست ادامه دار است.

آن مقاومت جسورانه امام و آن حکم علنی امام در مورد سلمان رشدی تا مدتی اینها را خفه کرد، اما گاهی از تشتت‎هایی که بین مسلمانان است، سوء استفاده مي‎کنند.

گروه‎های صهیونیستی و مسیحی صهیونیستی افراط بر اين اعتقادند که باید با اسلام، با توهین و جسارت برخورد نمایند. گذشته از دلايل سیاسی و منطقه‌ای که وجود دارد، یک دلیل عمده برای این حرمت شکنی‌ها همین است که تقدس زدایی شود و حرمت مقدسات از بین برود. ما یک چیزهایی را به عنوان مقدسات می‌شناسیم و برای‌شان احترام ویژه قائل هستیم. هر انسانی برای یک چیزهایی احترام قائل است.

برای ما حرمت قرآن، پیامبر گرامی اسلام و اهل‌بیت ايشان عليهم‌السلام از همه چیز واجب‌تر است. آنها می‌خواهند همین مرز را بشکنند، چرا كه می‎دانند اینها رکن و پایه دین هستند و اگر حرمت آن شکسته شود، احترام چه چیزی نگه داشته می‎شود؟! ما تبعیت از چیزی می‎کنیم که برایش احترام قائل هستیم. چرا مسلمانان روی موضع خودشان ثابت ایستاده‎اند؟ برای اینکه یک چیزهایی اصل است. باید آن اصول را از آنها گرفت، دشمنی با اسلام از طریق دشمنی با ارکانش و آن را هم در پوشش آزادی بیان توجیه می‎کنند.

خیال کرده‎اید اجازه می‎دهیم هر چیزی ملعبه دست شما باشد؟ چه کسی گفته انسان‎ها آزادند که هر چه می‎خواهند، بگویند.

چرا بايد اعتراض به هتاكان ادامه داشته باشد؟

اگر قدر و منزلت پیامبر صلي‌الله‌وعليه‌وآله شکسته شود، آن محبت و علاقه از بین می‎رود؛ اینها را دست کم نگیریم با توجه به اينكه شان پیامبر این نیست که یک کسی یک حرفی زده است. هر حرفی قابل تحمل نیست.

قرآن می‎فرماید كه وقتی کفر می‎گویند قابل تحمل نیست. نزدیک است آسمان‎ها و کوه‎ها از هم بپاشد.چه شده؟ گفتند: خداوند بچه دارد.

خوب بگویند آزادی بیان است دیگر !این گفتن چه اثری دارد ؟ چه چیزی را از ما می گیرد؟ ما باید به اینها توجه داشته باشیم.

اگر راجع یه این جسارت‌ کوتاه بیاییم، کم کم اعتقاداتمان را از دست می‌دهیم. وظیفه ما هم اين است كه ببینیم دشمن چه می‎خواهد، درست نقطه مقابلش عمل کنیم.

دشمنان می‎خواهند تا حرمتها شکسته شود، می خواهند پیامبر صلي‌الله‌وعليه‌وآله از نظر من و شما مثل یک فرد عادی شود، به صورت نظری بحث به ظاهر علمی می‎کنند و می‎گویند تجربه نبوی هم تجربه بشری است! برای اینکه بگویند یپغمبر صلي‌الله‌وعليه‌وآله هم فردی مثل بقیه است.

راه مقابله با آن هم این است که ما اعلام برائت کنیم، و اين اعلام برائت از مشركين را هم فریاد بزنیم.

قرآن می فرماید اینهایی که دین شما را مسخره کردند با اینها دوست نشوید. می‎گویند با گفتگو حل می‎شود! قرآن فرموده كه اينها، تا شما را از دینتان بر نگردانند، دست بر نمی‎دارند. فکر نکنید اگر انرژی هسته‎ای را کنار گذاشتید حل می‎شود. تا دین داریم همین است. مگر اینکه اسمش باشد ولی رسمش نباشد خوب چه بهتر!

نمی‎شود کسی ایمان داشته باشد، ولی برود با دشمن حضرت رسول صلي‌الله‌وعليه‌وآله دوست شود، این مومن نیست. قرآن می‎فرماید نمی‎شود گروهی را پیدا کرد، که ایمان داشته باشند و با دوستان خدا و رسول صلي‌الله‌وعليه‌وآله دوستي نکنند. پس باید بگوييم که ما با شما کنار نمی آيیم. ما راه شما را نخواهیم رفت.

روشن است كه بايد بینش خودمان را راجع به پیامبر صلي‌الله‌وعليه‌وآله بيفزاييم. آن محبت و اطاعات به دنبال بینش عمیق ایجاد می‎شود.

حالا می‎فهمیم که تعظیم شعائر دینی چقدر مهم است و دشمن را کور می‎کند. دشمن نمی‎تواند یک گنبد و بارگاه برای ائمه ببینند. صلوات‎های بلند ما دشمن شکن است.

در مرحله بعد تصمیم جدی‎تر است که بايد تبعیت عملی از احکام دین کنیم و این را شوخی نگیریم و برای انجام وظیفه و جانفشانی آماده باشیم.

اعتراضات گسترده به هتاكان نشان دهنده عظمت اسلام بود

کربلا و عاشورا که دائماً برای ما تکرار می شود، برای همین است که ما بدانیم وظیفه مان چیست؟ ما جانمان را باید فدای حضرت رسول صلي‌الله‌وعليه‎وآله کنیم. "فیا لیتنا کنت معکم” یعنی همین.

نکته دیگر اینکه این موقعیت باید توجه ما را به محور وحدت جلب کند. آنها تقابلشان امروز با اصل اسلام است. صف آرایی و موقعیت دشمن را باید درست تشخیص دهیم. در مقابل این دشمن باید دریک صف واحد بایستم و نشان دهیم که در دفاع از دین همه در یک صف هستیم.

این عظمتی که بیداری اسلامی و در ادامه راهپیمایی‎ها در سراسر جهان اسلام بر اساس توهین به پيامبر صلي‌الله‌وعليه‎وآله شكل گرفت، نشان داد که عظمت اسلام چقدر است و اگر در تبعيت از دين راست می‎گويیم، نشانه‎اش این است که در زمان خودمان این ولایت پذیری و تبعیت از ولایت فقیه را با دل وجان و عمل انجام دهیم.

برخي تريبون‌دارها حرف نزنند بهتر است!

در ابتداي اين همايش نيز دکتر باقري لنكراني سخنگوي جبهه پايداري سخنراني كرد كه متن كامل آن در ادامه آمده است:

انسانی که طراز دین اسلام است با سایر مکاتب فرق عمده‎ای دارد و آن فرق عمده، این است که انسان به خود بسنده نیست. اینطور نیست که بتواند هر کاری را برای خودش مجاز بشمارد و هر کاری که می‎کند، باید نسبت آن را با باورها و عقایدی که به آن اعتقاد دارد مشخص نماید.

به عنوان نمونه "حرف زدن "؛ همه، حرف می‎زنیم و تقریباً بخش مهمی از عمر ما بر حرف زدن می‎گذرد. در دین اسلام در مورد حرف زدن هم وارد شده است که سکوت یکی از بالاترین عبادت‎ها است و هم وارد شده است که بالاترین عبادت‎ها سخن گفتن در برابر امام جائر است. یعنی یک جا نگاه این است که سکوت و یک جایی که وظیفه است حرف بزن !

از مصداق‌ها و بروزهای فعالیت‎های اجتماعی و سیاسی حرف زدن و سخن گفتن است. اگر انسان در سخن گفتن نتواند نسبت را با باورها و اعتقاداتش مشخص و حفظ کند، مصداق همان‎هایی می‎شود که حرف نزدنش بهتر است.

مبنای این که حرف بزنیم و نزنیم همین است که بتوانیم نسبت حرف زدن و نزدن را با باورهای‎مان روشن کنیم. امروز اگر می‎بینیم که در بعضی جاها هر حرفی که زده می‎شود، نوعی دعوت به خود است، نوعی دعوت به قبیله و گروه خود است، اینها حتماً از مصداق‎های قیل و قال‎هایی است که مورد قبول باور دینی نیست. اما اگر حرف زدن مبنایش این شد که دعوت به خود نکنیم بلکه معارف و احکام دینی را گسترش دهیم، این حرف زدن، می شود حرف زدن مطلوب و ایده آل.

متأسفانه در فضای سیاسی و تبلیغاتی امروز خیلی از صحبت‎هایی که می‎شود به جای اینکه مصالح ومنافع ملی و باورها واعتقادها را بخواهد، گسترش دهد، در این مسیر است که بگوید من آدم خوبی هستم و من هیچ اشتباهی نکرده‎ام. اگر اتفاق و مشکلی وجود دارد، حرف زدن در راستای این است که یک گروه خودش را تبرئه کند و اصلاً در این جهت نیست که فضا را آرام و برای حل مشکل اقدام کند.

این هم یک آزمونی است که امروز در برابرش قرار داریم و دعا می‎کنیم کسانی که حرف می‎توانند بزنند و تریبون در اختیارشان است و مردم به آنها نگاه می‎کنند، حواس‎شان جمع باشد، اگر حرف زدند، به دفاع از منافع ملی و کمک به حل مشکلات مردم باشد.

ما در جبهه پایداری تلاش کردیم که مبنای حرف زدن‎ها را به جای دعوت به خود و جبهه به این سمت ببریم که متوجه باشیم که مبانی حرکت اجتماعی باید مبانی حرکت دینی باشد. دین باورانه در این صحنه حضور پیدا کنیم و اگر موضع سیاسی – اجتماعی می‎گیریم، از قبل بدانیم که نسبت این موضوع با باورها و اعتقاداتمان چطور است؟ نه اینکه فقط برای گفتن و دفاع از یک قبیله و حزب جلسه بگذاریم و صحبت كنیم، امیدواریم که جلسه امشب ما هم مصداقی از سخن گفتن مؤمنانه باشد. نه خدای نکرده از آن قیل و قال‎هایی که انتهای آن دعوت به خود است.

امشب یکی از عناوینی که مجلس ما به خاطرش تشکیل شده، آن هم در این مسجد که با نام مقدس رسول معظم اسلام صلي‌الله‌وعليه‌وآله منور است، این مصیبتی است که مستکبرین به جهان اسلام تحمیل کردند و این روند توهین و جسارتی که کردند نسبت به ساحت مقدس نبوی، به این خیال که بتوانند این موج گسترده بیداری اسلامی که سراسر جهان اسلام را فرا گرفته تحت تاثیر قرار دهند و پاها را سست و تقدس زدایی کنند و با این خیال‎های باطل در واقع مسلمین را تضعیف کنند.

خیلی مهم است که مسلمین هوشیار باشند و بدانند چه اتفاقاتی می‎افتد و مسائل مهم را از مسائل غیر مهم جدا نمایند. نقطه بحرانی و نقطه جنگ و درگیری را بشناسند. همه ما وظیفه داریم که روی این مسائل تأمل کنیم."اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد و آل محمد و آخر تابع له علی ذالک"