صدا و سیمای زمان هاشمی؛چتری برای همه و خرابه ای برای سید مرتضی

از مراکز فرهنگی(بخوانید محفل حاجی مهنذس های فرهنگی) که در سال های پس از جنگ با سید مظلوم ما سر ناسازگاری گذاشت، صدا و سیما و ریاست وقت آن جناب محمد هاشمی رفسنجانی بود.

در آن سال ها که تکنوکرات با یکه تازی در حال تاراج انقلاب اسلامی و تمام دستاوردهای آن بودند البته حضور مرتضایی اندیشمند و صاحب قلم که سخن از «رستاخیز جان» به میان می آورد برای مهندسان عزیز در مناصب فرهنگی بسیار ثقیل و دور از ذهن بود و جمله قصار وزیر کشاورزی دولت هاشمی هنوز در گوش ها مانده است که گفت: زمان این حرف ها(جنگ) تمام شده است.

اما امروز و پس از گذشت سال ها، رئیس صدا و سیمای آن روز ادعای جالبی را مطرح می کند و می گوید:

«صداوسیمای دفاع مقدس چتر انقلاب بود چتری که فقط برای یک گروه و جناح خاص باز نبود، صداوسیمای زمان جنگ چتر وحدت حداکثری و اتحاد ملّی تمام گروه‌های وفادار به انقلاب بود ، چرا که امام (س) بارها به ما گوشزد کرده بودند که صدا و سیما هرگز نباید متعلق به یک گروه و جناح خاص شود که فقط آنها بیایند و بگویند و دیگران شنونده باشند.»

این سخن رئیس رسانه ملی وقت به غایت محل تامل و بررسی از ابعاد مختلف است که در این سیاهه کوتاه تنها به ذکر چند نمونه از «چتر بازی های» صدا و سیما در مورد شهید آوینی بسنده می کنیم.

اشاره به توقف مجموعه ای چون «رایت فتح» و ممانعت از پخش مستند«خنجر و شقایق» نمونه ای از فضای باز رسانه تحت مدیریت محمئ هاشمی است که در ذیل به تفضیل می آید.

هشدار در مورد روایت فتح و تعطیلی این مجموعه

از جمله آثار ماندگار در حوزه سینمای دفاع مقدس(شاید بتوان گفت بی نظیرترین آنها) به اذعان بسیاری از کارشناسان داخلی و خارجی، مجموعه فاخر «روایت فتح» است که بارها و بارها چه در زمان حیات سید مرتضی و حتی پس از عروج او از سوی رهبر معظم انقلاب اسلامی مورد تقدیر و مدح قرار گرفت.

اما جالب اینجاست که این مجموعه در زمان تولید خود با چالش های فراوانی در صدا و سیما مواجه می شود تا جایی که «يوسفعلي ميرشكاك» كه دوراني طولاني و البته در عرصه مطبوعات همراه سيدشهيد بود، در این باره مي گويد:

«مسئولين صدا و سيما در آن زمان بارها مرتضي را از ساختن و پيگيري ساخت روايت فتح بر حذر مي داشتند. براي نمونه محمد هاشمي رئيس وقت صدا و سيما به سيد گفته بود كه اكنون دوره سازندگي است، چرا جنگ را فراموش نميكني؟ مرتضي هم پاسخ داده بود كه امر حضرت آقا است و بايد اين برنامه ها را ادامه بدهم.

اين حرف البته با پاسخ بي ادبانه هاشمي نسبت به شأن و جايگاه رهبري مواجه شده بود كه نقلش در اين نوشته صحيح نيست.»

ميرشكاك در ادامه به ماجراي مفقود شدن راشهاي روايت فتح در صداوسيما اشاره ميكند و ميگويد: «جالب اينكه بعد از يك هفته آرشيو و راشهاي روايت فتح در صدا و سيما مفقود ميشود!!!»

ادامه روایت فتح با بودجه رهبری

پس از گذران این قبیل مصائب بر سید مظلوم ما، او به همراه تنی چند از دوستان(سيد مهدي شجاعي، حسين شريعتمداري(روزنامه كيهان)، ثقفي و...) رنجنامه ای را برای رهبری به نگارش در می آورند و ایشان(رهبری) نیز از نویسندگان نامه می خواهند که میدان را خالی نکنند و نامه به مجددا به صدا و صدا ارجاع داده می شود که این مسئله ناراحتی هاشمی را بیش از پیش فراهم می سازد.

هاشمی: مگر صدا و سیما صاحب ندارد که به رهبری نامه می زنید!

«مهدی همایونفر» که سال ها به عنوان تهيه‌كننده مجموعه «روايت فتح» در اين كنار شهيد «سيد مرتضي آويني» مشغول به فعاليت بود، در مورد واکنش عجیب هاشمی به آن نامه می گوید:

«...من به آقاي حجازي گفتم چه كنيم؟ گفتند: اول به تلويزيون برويد اگر آنها قبول نكردند به جهاد برويد اگر آنجا هم قبول نكردند به ما بگوييد، گفتم: محمد هاشمي ما را تحويل نمي‌گيرد، وقت ملاقات نمي‌دهد. ايشان گفتند: وقت مي‌دهد!

به دفتر محمد هاشمي زنگ زديم، او وقت داد. فرداي آن روز رفتيم دفترآقاي هاشمي و ايشان گفت: اصلا چرا به رهبري نامه نوشتيد؟ مگر صدا و سيما صاحب ندارد؟ او از دست ما دلخور بود.

گفت: برويد شايد بشود در شبكه يك برنامه ايي برايتان بگذاريم. با آقاي فريدزاده، فروزش وكلانتري هم حرف زديم آنها هم از نامه ما به آقا دلخور بودند، خلاصه كار عملي نشد.»

پس از معطلی فراوان نیز این گروه با حمایت مالی رهبری کار خود را از سر گرفتند و به ساخت مستند ادامه دادند.

ماجراي خنجر و شقايق

به هر تقدیر شهید آوینی از صدا و سیمای لیبرال منش آن روزها طرد می شود و به حوزه هنری پناه می برد(ذکر مصیب های آوینی در حوزه هنری بماند برای بعد) و جالب اینجاست که پس از این نیز خصومت هاشمی با او ادامه پیدا می کند.

ممانعت از پخش مستند «خنجر و شقایق»( محصول مشترك نادر طالب زاده و سيدمرتضي آويني) از نمونه های آشکار ادامه این کینه توزی است.

ماجرا از این قرار بود که كارهايي كه در واحد تلويزيوني حوزه شروع شد، به طور رايگان براي پخش به تلويزيون مي رفت و محمد هاشمي موضع نشان مي داد و كارهایی كه به نظرش بد ميرسيد، برميگرداند. اين قضيه بيش از همه به تسلط تلويزيون در دوران محمد هاشمي به عنوان برادر رئيس جمهور وقت بازمي گشت.

محمدعلي زم( رياست وقت حوزه هنري) اما براي پخش مجموعه «خنجر و شقايق» به صدا و سیما مکاتبه می کند اما تلويزيون اين برنامه را پخش نكرد. از آنجا که پاسخهاي منفي حوزه هنري حديث مكرر شده بود، آقاي زم كوتاه نيامد و نامه اي به دفتر رهبري نوشت و به اين رفتار تلويزيون اعتراض كرد.

همايون فر، مواجهه تلويزيون با اين رفتار حوزه هنري را به اين شكل تشريح ميكند:

«جريان حاكم بر تلويزيون كه در اوج قدرت بود و نميخواست با آقاي زم مقابله كند، در موضعي سياسي سعي كرد آويني را تنبيه كند چون آن زمان وي مسئول رسمي واحد تلويزيوني حوزه هنري بود. كار به جايي رسيد كه جمعي از بچههاي قديميتر جهاد تلويزيون را كه نسبت كمتري با كارهاي جنگ و روايت فتح داشتند تحريك كردند تا طي نامه اي اعلام كنند اساساً آويني هيچ نسبتي با روايت فتح نداشته و مجموعه روايت فتح را ما ساخته ايم و آويني كارهاي نبوده است!»

آری جناب آقای هاشمی!

چتر باز شما برای کسانی سایه انداخته بود که حرفی از جنگ نداشتند چرا که به قول شما و هم قطاران شما، دوره سازندگی! فرا رسیده بود و در این سازندگی غربی جایی برای بلندگوهای جنگ و انقلاب نبود.