به گزارش 598 به نقل از رسا، حضرت آیت
الله جوادی آملی در پیامی به مناسبت گرامیداشت حماسه ششم بهمن سال 60 در
شهر آمل اظهار داشت: آنچه امروز در تونس میگذرد و از مرز بسیاری از
منطقههای ظلمخیز عبور کرد و در آستانه سونامیِ سهمگین برای نظام سلطه
قرار دارد، حُبابی از عُباب دریای شهادت است که جریان ششم بهمن آمل، نهری
از آن بحر موّاج و خروشان و توفندة ترفندزداست.
متن کامل پیام بدین شرح است:
بِسْمِ اللّه الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ وَ إیّاهُ نَسْتَعِین
حمد
ازلی خدا را سزاست؛ تحیّت ابدی پیامبران الهی مخصوصاً حضرت ختمی نبوت(ص)
را رواست؛ درود بیکران دودة طاها و آل یاسین به ویژه حضرت ختمی امامت؛
مهدی موجود موعود عجّل الله تعالی فرجه الشریف را بجاست؛ به این ذوات قدسی
تولّی داریم و از معاندان لدود آنان تبرّی مینماییم! ضمن گرامیداشت
اربعین حضرت سیدالشهداء(ع) و اِجلال ارتحال سید الانبیاء(ص) و تکریم شهادت
کریم اهل البیت، حضرت امام حسن مجتبی و تعظیم شهادت مظهر رضوان خدا، حضرت
امام رضاعلیهم آلاف التحیّة و الثناء و طلب علوّ درجات برای همه شهدای جنگ
تحمیلی و دفاع مقدس، سالروز شهادت رادمردان و مدافعان راستین قرآن و عترت
و نگهبانان مرز و بوم اسلامی و سنگرداران ششم بهمن آمل را گرامی میداریم
و حشر همة آنان را با امام راحل و اولیای خدا مسئلت میکنیم و مقام شامخ
خانوادههای آن راحلانِ کویِ قدس را ارج مینهیم و اجر صابران شاکر را
برای آنها درخواست مینماییم و از مسئولان محترم استانی و شهری تشکر و از
برگزارکنندگان محترم این گردهمایی وزین، تقدیر می نماییم و مقدم حضار عزیز
را گرامی میداریم! لازم است در این پیام کوتاه چند نکته را تذکر دهیم:
یکم؛
عناصر محوری غَیرت را که از برجستهترین اوصاف مؤمن است سه اصل تشکیل
میدهد. اول: معرفتِ هویّتِ خویش؛ دوم: پرهیز از تجاوز به حریم دیگران؛
سوم: مراقبت از حریم خود و اجازه ورود به آن را به بیگانه ندادن. این
عناصر سهگانه غَیرت، در مردان و زنان آمل به عنوان شاخصهای اصیلِ آزادی
و استقلالطلبی، تبلور خاص داشته و دارد. نموداری از آن را میتوان در
مراحل آغازین پیروزی انقلاب اسلامی، در شعارهای گذشته مردم این شهر یافت و
نماد بارز آن را در ششم بهمن 1360 هـ. ش مشاهده کرد، به طوری که شعاع
زرّین آن، به شَرَفِ رَقمیابی با قلمی که به دست بنیانگذار جمهوری اسلامی
ایران، صفحه وصیّتنامه الهی ـ سیاسی را نگاشت، برسد.
غَیرتِ ممدوح
که در مؤمن تجلّی مییابد، نسیم غَیرت نبوی است که در حوزة رسالت آن حضرت
می تابد و درخشندگی خود را از غَیرت ذاتی پروردگار دارد، زیرا در یک حدیث
نبوی چنین آمده است: «لا اَحَد اَغْیَر من الله، من اَجْلِ ذلک حَرَّمَ
الفواحشَ ما ظَهَرَ منها و ما بطن...». [1]
دوم؛ شهدا زنده وارد
برزخ میشوند، هر چند از جهت دنیا مردهاند، چون در آن نشئه بیدارند نه
خواب، آگاه اند نه غافل، مسئولاند نه بیتفاوت؛ از خداوند خبر مسرّتآمیز
میطلبند و میگویند راهیان راه ما در چه مرحلهای به سر میبرند و چه
زمانی به ما یا به مقصد ما میرسند. جامعه پویا و پایا که در سطح محلّ و
در قلمرو منطقه و در گسترة بینالملل، انرژی هستهای را حق قطعی خود
میداند و حقوق ملّت را پایه مذاکره میشناسد نه موضوع آن و استقلال مذهبی
و ملّی را قانون اساسی میداند نه آییننامه بحث انگیز، استحقاق آن را
دارد که خود را پاسدار دِمای پاک شهیدان عموماً و خونهای مقدّس شهدای ششم
بهمن در آمل خصوصاً بداند و از همین قطراتِ حیاتبخش و غَیرت آفرینِ مانا،
درس ماندگاری بیاموزد.
سوم؛ شهیدانِ شاهد، هماره مربّیِ ملتهای
مسلمان و غیور هستند. آنچه امروز در تونس میگذرد و از مرز بسیاری از
منطقههای ظلمخیز عبور کرد و در آستانه سونامیِ سهمگین برای نظام سلطه
قرار دارد، حُبابی از عُباب دریای شهادت است که جریان ششم بهمن آمل، نهری
از آن بحر موّاج و خروشان و توفندة ترفندزداست. خاندان بزرگ شهدا، برتر از
چشمانداز بیست ساله ایران اسلامی میاندیشند و دوام مآثر و بقای آثارِ
شهادت را در اعصار و قرون آینده هم جستجو میکنند، زیرا فداکاری، جهتِ
صیانتِ سرزمین اسلامی برای رضای خداوند، از بارزترین مصادیق قیامِ لِوَجه
الله است و چون هر عملی به مقدار هدف آن ارزیابی میشود و در انقطاع یا
تداوم، وامدار بقایِ مقصودی است که در درون فداکاران نهادینه شد و وجه
الله باقی است، جهاد، دفاع، ایثار و نثار جان و مال برای چنین هدف مقدّسی،
جاودانه خواهد بود.
چهارم؛ میراثِ فاخرِ شهادت را میتوان در رشدِ
فرهنگی جامعه و بالندگی همه جانبه امت اسلامی مشاهده کرد. اگر ملّتی در
پرتو تعالیِ باورهای دینی نه بیراهه برود و نه راه کسی را ببندد، هم درصدد
کشف و پیمودن قلّة عقل و علم است و هم در رصد هدایت دیگران. حجاب و عفافِ
جامعه، ارث غَیرت است؛ تولید کار و اشتغال و درآمد معتدل، میراث درایت
است؛ تأمین امنیّتِ جانی و مالی و عِرضی، تُراثِ استقلال طلبی و
آزادیخواهی است که همگی در دفتر خونِ جگر نوشته است. آنچه برنامه رسمی
قرآن کریم بوده و است و به عنوان ﴿یُزَکّیهِم ویُعَلِّمُهُمُ الکِتـٰبَ
والحِکمَة...﴾[2] مطرح است، عهدهدار جهلزدایی به وسیله تعلیم و
جهالتروبی به سبب تزکیه نفوس است. همین دو اصل کلیدی در زیارت «اربعین»
حضرت حسین بن علی سید الشهداء(ع) ذکر شد و برای تحصیل آن، خون جگر سالار
شهیدان اهدا شد: «وبَذَلَ مُهجتَهُ فیک لیَستَنقِذَ عِبادَکَ مِنَ
الجَهالةِ وحَیرةِ الضلالة».[3]
پنجم؛ چون رهبریِ شهادتها را
سالارِ آنها به عهده دارد و سالارِ شهادتها، شهادتِ سالار شهیدان یعنی
حضرت حسین بن علی(ع) است و کلام نورانی آن حضرت در ظلّ نقل از حضرت
سیدالانبیاء(ص) که در آستانه سالگرد ارتحال این ذات قدسی قرار داریم این
است که «إنّ الله جواد یُحبُّ الجود و مَعالِیَ الاُمور و یَکرَه
سَفسافَها»،[4] یعنی خداوند کارهای والا و همّتهای عالی را دوست دارد و
امور نازل و پست، مورد کراهت و انزجار الهی است، مناسب است در مراسم
بزرگداشت شهدا عموماً و شهیدان ششم بهمن خصوصاً، آزادی قدس عزیز از ستم
صهیونیست و امنیّت مسلمانان عراق و افغانستان و پاکستان و فلسطین و غزّه و
نیز استقلال لبنان و سوریه از طمعورزی بیگانگان و همچنین رفاه پیروان اهل
بیت عصمت و طهارت(ع) در یمن، آذربایجان و شوروی سابق که هماکنون در معرض
آزارند از خداوند مسئلت شود. پروردگارا! نظام جمهوری اسلامی و مقام معظم
رهبری را حفظ و توفیق مسئولان، صیانت ملّت و مملکت و نیز تعالیِ ارواح
شهدا، به ویژه شهدای ششم بهمن و اجر خانوادههای آنان را بر همگان منّت
بگذار!
والسلام علیکم و رحمة الله
جوادی آملی
بهمن 1389