به گزارش خبرنگار سیاسی خبرگزاری فارس وحید یامینپور فعال رسانهای در یادداشتی به بهانه سفر رهبر معظم انقلاب به خراسان شمالی نوشت «دوست داشتن آقا واقعاً چقدر مهم است؟»
التزام به ولایت فقیه مسالهای حقوقی است. یعنی حتی میتوانی ولیفقیه را دوست نداشته باشی ولی به ولایت فقیه التزام داشته باشی؛ کدام مهمتر است؟
اطاعت از ولایت فقیه با التزام یک شهروند به قانون اساسیاش خیلی فرق دارد. ولایت بر مبنای دوست داشتن و علاقه قلبی است. از نگاه دین، دینداری چیزی جز دوست داشتن برخی و بغض عده ای دیگر نیست: هل الدین الاالحب و البغض فی الله؟!(حدیث از پیامبر ص است) وگرنه در دوران پیامبر صلی الله علیه وآله و امیرالمومنین علیه السلام هم عدهای به ایشان التزام داشتند ولی بعداً راه قلب وارونه خود را پیش گرفتند و بیدینی شان ثابت شد.
اینکه در قلبی محبت اولیائش خانه کند توفیقی است که نصیب هرکس نمی شود؛ در زیارت شریف امین الله می خوانیم: اللهم اجعل قلبی... محبه لصفوة اولیائک(خداوندا قلب مرا دوستدار اولیاء برگزیده خود قرار بده) در دعای سیفی صغیر که از ادعیه ی عجیب مفاتیح است هم آمده: والّف بینی و بین اولیائک فی دار الدنیا و دار القرار(خدایا بین من و اولیائت در دنیا و آخرت الفت برقرار کن) بنابراین التزامی که بر مبنای محبت است مبنای دینی دارد.
در این میان آیه 65 سوره ی نساء بسیار جالب توجه است. در این آیه کسانیکه به امر پیامبر التزام دارند ولی حتی در قلبشان از حکم ایشان دلتنگ می شوند مخاطب توبیخ الهی قرار می گیرند: فَلا وَ رَبِّکَ لا یُؤْمِنُونَ حَتَّى یُحَکِّمُوکَ فیما شَجَرَ بَیْنَهُمْ ثُمَّ لا یَجِدُوا فی أَنْفُسِهِمْ حَرَجاً مِمَّا قَضَیْتَ وَ یُسَلِّمُوا تَسْلیماً (نه ، سوگند به پروردگارت که ایمان نیاورند ، مگر آنکه در نزاعی که میان آنهاست تو را داور قرار دهند و از حکمی که تو می دهی هیچ ناخشنود نشوند و سراسر تسلیم آن گردند)
یعنی حاکم دانستن پیامبر و التزام داشتن به او برای مومن بودن کافی نیست، بلکه ضربان قلبمان هم باید با ضربان قلب ولی خدا هماهنگ باشد!
خدا عاقبت همه مان را ختم بخیر کند... اللهم صلّ علی محمد و آل محمد.