علت حمایت امریکا از مخالفین و رقبای چاوز چیست؟

سرویس بین الملل پایگاه 598، هوگو چاوز، رئیس جمهور کنونی و کاندید انتخابات ریاست جمهوری ونزوئلا که امروز 7 اکتبر (16 مهرماه) برگزار می شود در بخشی از یکی از مناظرات انتخاباتی خود با کنایه اظهار داشت: ”اگر من امریکایی بودم به اوباما رای می دادم و مطمئنم اگر اوباما اهل ونزوئلا بود به من رای می داد!"


هوگو چاوز که هیچ ابایی ندارد از رئیس جمهور امریکا با عنوان ”شیطان" نام ببرد معتقد است پیروزی رقیب قدر او یعنی انریکه کاپرلیس در انتخابات، به معنی بازگشت ”امپراطوری یانکی ها" است. سایت بوستون هرالد در این باره می نویسد امریکا همانطور که با ”برادران" چاوز یعنی احمدی نژاد و فیدل کاسترو دشمنی دارد، نخواهد گذاشت هوگو چاوز بار دیگر انتخاب شود؛ بنابراین حمایت امریکا از کاپرلیسِ، که به عقیده برخی کارشناسان یک یهودی مخالف ایران است، امری بدیهی می نماید.

اما دلیل حمایت امریکا از مخالفین و رقبای چاوز چیست؟

قطع ید امریکایی ها از ذخایر نفتی ونزوئلا، قطع همکاری با امریکا در خصوص [مبارزه با] قاچاق مواد مخدر و در عوض انعقاد بیش از 100 قرار داد همکاری با ایران، حتی در زمانی که به عقیده غرب، ایران به خاطر مسئله هسته ای خود منزوی شده بود، خشم ایالات متحده را از چاوز 58 ساله برانگیخته است.

از طرفی، کارشناسان ژئوپولتیک معتقدند انتخاب نشدن چاوز و رای آوردن کاپرلیس به معنی این است که بسیاری کشورهای همسایه ی ونزوئلا که رابطه خوبی با امریکا نداشته اند منزوی می شوند.

به عنوان مثال، کوبا که تحت تحریم های امریکا قرار دارد، در ازای عرضه روزانه 100000 بشکه نفت از طرف ونزوئلا، هزاران پزشک، پرستار، و مربی ورزش خود را به این کشور فرستاده است. حال اگر قرار باشد یک کاندید امریکایی جای چاوز را در مسند ریاست جمهوری بگیرد کشوری نظیر کوبا قطعا متضرر خواهد شد. فیدل کاسترو قطعا بهتر از هر کسی دیگر از این مسئله آگاه است و اینگونه است که هوگو چاوز در جمع هواداران خود در روز دوم اکتبر اظهار داشته بود نامه ی رسمی فیدل کاسترو مبنی بر حمایت وی از چاوز را دریافت کرده است.

دلیل دیگر حساسیت امریکا درخصوص این انتخابات، نقش ویژه ونزوئلا در منطقه امریکای لاتین، و رویکرد خاص هوگو چاوز درباره سیاست خارجی این کشور است. کشورهایی نظیر اکوادور، بولیوی، نیکاراگوئه و ونزوئلا که نیویورک تایمز از آنها با عنوان رژیم های انقلابی افراطی نام می برد، به کوبا یی پیوسته اند که بلوکی مصمم برای مقابله با جهان سرمایه داری است. حال همانگونه که روبرت پووِدا بریتو، تحلیلگر سیاسی طرفدار دولت چاوز، به الجزیره می گوید: ”اصول سیاست خارجی ونزوئلا، اتحاد و یکپارچگی کشورهای امریکای لاتین و احترام به خود مختاری آنهاست" مسلما نگرانی امریکا از این اتحاد برانگیخته خواهد شد.

اما روابط خوب ونزوئلا و ایران یکی از دلایل اصلی واهمه امریکا از روی کار آمدن دوباره ی چاوز است. بیزنس ویک در مقاله دیروز خود می نویسد: ”با اینکه تحریم های امریکا و اروپا سرسختانه در پی اینند که ریال ایران را به زمین بکوبند اما چاوز کماکان متحد خوبی برای ایران باقی مانده و اظهار داشته است حفظ پیوند های خود را با جمهوری اسلامی، یک امر مقدس می داند. چاوز در دوران قدرت 14 ساله ی خود 9 بار به ایران سفر کرده است که حاصل این سفرها، تحکیم قرارداد همکاری برای کارخانه های اتومبیل و تراکتورسازی بوده است." این در حالی است که ایالات متحده سال گذشته یکی از شرکت های نفتی ونزوئلا را به دلیل ارسال دو محموله مواد افزودنی بنزین به ایران به ارزش 50 میلیون دلار، تحت تحریم قرار داده است.

قطعا زمانی که سیاست خارجی و روابط خاص دولت کنونی ونزوئلا با مخالفین ایالات متحده تا بدین حد عمیق است، دفاع پیدا و پنهان امریکا از کاپرلیس کاملا توجیه می شود. بیزنس ویک در جای دیگری از مقاله خود می نویسد: ”کاپرلیس متعهد شده است که اگر انتخاب شود، در تمام معاهدات خارجی ونزوئلا با کشورهای مختلف، اعم از ایران، آرژانتین، کوبا، نیکاراگوئه و ...، تجدیدنظر خواهد کرد"

اما آمارهای تقریبی آزمایشی، تا کنون از پیشی گرفتن چاوز در نظرسنجی ها خبر می دهد. طوری که به نقل از سایت خبری وُکسی، یکی از تحیلگران ونزوئلایی اظهار می دارد: ”ونزوئلا بدون چاوز یک کشور دیگر است!"

کریستین ساینس مانیتور نیز در مقاله دیروز خود معترف بود که توجه هوگو چاوز به از بین بردن پدیده فقر به وسیله شبکه های امنیت اجتماعی، انتقاد پر سر و صدا از سیاست های امریکا –مثلا زمانی که از جرج بوش با عنوان شیطان یاد می کرد- و رهبری یک جنبش رادیکار و چپ با کشورهای همفکر خود نظیر بولیوی و اکوادور، او را مورد ستایش مردم خود قرار داده است.

البته هنوز نتیجه گیری قطعی نسبت به نتیجه انتخابات امری بیهوده است اما زمانی که تنها امتیاز رقیب اصلی چاوز، یعنی انریکه کاپرلیس، جوان تر بودن و سلامت او است (چاوز 58 ساله و کاپرلیس 40 ساله است؛ چاوز مدتی با بیماری سرطان دست و پنجه نرم می کرد اما کاپرلیس از سلامت کامل جسمی برخوردار است!!) می توان در بدبینانه ترین حالت پیش بینی کرد که حتی اگر پیروزی از آن چاوز نشود، اما رای زیادی را به خود اختصاص خواهد داد.

گزارش از سیدهادی آیت