فتنه سوریه؛ مبدأ تجزيه و ترکيب جديد در جهان اسلام

ظاهر و باطن و ابعاد مثبت و منفی حوادث آخرالزمانی سوریه را بايد با هم ديد. آنچه امروز در آوردگاه سوریه روی می دهد این است که نواصب جدید (وهابیت، القاعده و سلفیون پراکنده و ...) می خواهند با حمایت امپراطوری نظام سرمایه­داری و صهیونیسم جهانی و آل سعود از انفعال خارج شوند و با تمرکز و کسب قدرت در سوریه (شام قدیم)، به مبارزه عریان با شیعیان جهان به محوریت جمهوری اسلامی ایران بپردازند و خود را به عنوان اسلام حقیقی معرفی کنند. در واقع، نواصب و يهود و تجدد در نفی ولايت اهل بيت (ع) و ضديت با شيعه اشتراک دارند و هر چه که عزت و اقتدار شيعه رو به فزونی می گذارد آنها نگران تر از گذشته به هم ديگر پناه می برند و پرده های نفاق را کنار زده و به جبهه سازی جديدی در برابر شيعه روی مي­آورند و خیال مي­کنند که می توانند آب رفته را به جوی برگردانند.[1]

اما اتفاق مهم این است که جنایت های نواصب و تروريسم کور و حمله های مخفيانه و ناجوانمردانه در سوریه از قبیل اعدام سربازان، کشتن زنان و کودکان، بریدن سر انسان­ها و... موجب رسوایی زودهنگام اين گروه شده است. این نوع درگیری و این نوع خشونت، بستر ایجاد یک شکاف در جهان اسلام خواهد شد؛ چون محبین اهل بيت (ع) که مبغض شیعه نیستند و اکثریت بدنه اجتماعی اهل سنت را تشکيل مي­دهند، این نوع خشونت را تحمل نمی کنند و دعوت به «نصب» را نمی پذیرند و لذا یک انشعاب مفید و ضروری رخ خواهد داد و آرام آرام و مرحله به مرحله از مبغضین جدا خواهند شد و به جهان تشیع گرایش پیدا خواهند کرد و علاوه بر اينکه در درازمدت یا میان مدت، یک سپر ایمنی برای شیعه به وجود مي آيد، ناصبی­گری در يک «فرقه شرور» محدود خواهد شد که می­توان با آنها مبارزه کرد و کنارشان زد.

آرايش و صف بندی مورد انتظار را می توان به اين صورت ترسيم کرد: جبهه اول، جبهه باطل مرکب از يهود، تجدد و نواصب هستند که به جهت اقتدار و عزت شيعه مجبور شده اند اتحاد و همکاری را تمرين کنند! جبهه دوم، شيعه با محوريت جمهوری اسلامی ايران، بدنه اهل سنت (که غيرمبغض هستند و شيعه را دوست دارند)، مسيحيان مؤمن (که آنها هم باید در یک انشعاب ضروری و مفید از مسيحيت صهيونيستي و سکولارها جدا شوند)، کشورهای ظلم ستيز و طرفدار شيعه و همه ملت هايی هستند که با فطرت خود از حق و عدالت حمايت می کنند.

اگر فتنه سوریه و تمهیداتی که شیاطین انسی و جنی انديشيده­اند، خطرات و نگرانی هایی را به همراه آورده است اما به فضل الهی این فایده بزرگ را برای شیعیان خواهد داشت و بستر تجزیه و ترکیب و پالایش جدید در دنیای اسلام مي­شود؛ و مکروا و مکرالله و الله خیرالماکرین. از طرفی، شکي نيست که آرايش و جبهه بندی کنونی جهان اسلام که وهابیت (مثل صهیونیسم در غرب) بر رسانه­ها و مراکز قدرت و ثروت، مسلط هستند و بدنه بی­خبر جهان اسلام را با خود همراه کرده­اند، نمی­تواند بستری برای فهم و بسط فرهنگ مترقی اهل بيت (ع) و پذیرای ظهور منجی موعود اسلام باشد. بايد صف­آرايي ديگری به وجود آيد و در گام اول، ناخالصی­های بزرگ دفع شوند و یا لااقل عموم مسلمانان برای حذف کامل این جریان آمادگی پیدا کنند.

شيعه و محبين اهل بيت (ع)، بر خلاف نفرت پراکنی و تحجر سلفيون، حامل پيام عدالت اسلامی و آزادی حقيقی برای بشر هستند که در توحيد و عبوديت و ايمان حاصل می شود و برای تحقق اين حقيقت تا پای جان فداکاری می کنند. اين شعارها و اين جان فشانی ها نشان می دهد که شيعه و محبين اهل بيت (ع) به مرکزيت جمهوری اسلامی لياقت و توان پرچمداری عدالت اجتماعی و ظلم ستيزی در کنار معنويت خواهی را در جهان دارد و اين پرچم از دسترس متحجران به دور است.

[1]ـ نواصب، دشمن شیعه و عامل تفرقه جهان اسلام هستند. شيعه، توحيد را در مکتب اهل بيت (ع) مي­جويد و آنها را ارکان توحيد و دعائم دین معرفی می کند اما نواصب کسانی هستند که توحید را به مبارزه با اهل بيت (ع) تفسير کرده و به کشتن شیعیان فتوا می دهند. ایجاد چنین تقابلی بین توحید و ولایت، خلاصه انحرافی است که بعد از رحلت پیامبر گرامی اسلام (ص) ایجاد و نهادینه شد و زمینه ظلم­ها و جنايت­های بسیار در حق اهل بیت عصمت و طهارت (ع) را فراهم کرد. جنایت عظیم عاشورا را می توانیم ثمره آن انحراف بزرگ و نتيجه همراهی و همکاری مسلمانان با نواصب بدانیم که نشان داد حذف ولايت اوليای الهی از حلقه دینداری، به کجاها ختم خواهد شد.