وزیر دفاع آمریکا از حمله به سوریه تا دادگاه رسوایی های اخلاقی

وی مدعی شده بود که این تسلیحات مرگبار هم اکنون یا در دستان شورشیان سوری هستند و یا نیروی های ایرانی مستقر در سوریه. اما آیا این روزها رسانه ها و مردم امریکا فقط وقتی درباره سوریه و ایران و سلاح های شیمیایی صحبت می کنند، از لئون پانتا یاد می کنند؟ خیر!


نام وزیر دفاع امریکا در دو یا سه روز گذشته دوباره در رابطه با رسوایی های اخلاقی ارتش امریکا بر سر زبان ها افتاده است.

به نقل از برخی رسانه های امریکایی، نوزده سرباز سابق و فعلی ارتش امریکا لئون پانتا را با شکایت در دادگاهی در سان فرانسیسکو مورد پیگرد قرار دادند و مدعی شدند بی شرمی مسئولین ارشد نظامی، آنها را از حقوق خود محروم کرده و باعث شده نتوانند تجاوزکنندگان را تحت تعقیب قرار دهند.

سوزان بروک، وکیل دادگستری در مصاحبه ای اظهار داشت: ”رویه ی همه آنها همین است: قربانی –به جای متجاوز- سرزنش می شود، طرد شده، و مورد اقدام های تلافی جویانه قرار می گیرد. پرونده های مربوط به تجاوز جنسی گم می شوند، شواهد گم می شوند، و هیچ سند دادگاهی یافت نمی شود."

مخاطب این اعتراضات در درجه اول، مسئولین رده بالای پنتاگون هستند. خانم بروک در دعوی خود مدعی شده است که وزیر دفاع فعلی، لئون پانتا، دو وزیر پیشین، و رؤسای فعلی نیروی هوایی و ارتش، حقوق حقه ی پنج نفر مرد و 14 نفر زن را پایمال کرده اند. در دو پرونده سربازان مرد ادعا کرده اند که افسر مافوقشان آنها را به خانه خود دعوت کرده و مورد تجاوز قرار داده و به ویروس اچ آی وی آلوده کرده است.

البته آمار دقیقی از اینگونه رفتارهای ظالمانه و غیراخلاقی در دسترس نیست زیرا به گفته وکلا و فعالین رسانه ای پیگیر ماجرا، اغلب قربانیان از گزارش این وقایع واهمه داشته و ترجیح می دهند سکوت کنند.

در اینجا سایت خبری مرکوری نیوز پرسش ظریفی مطرح می کند و به آن پاسخ می دهد: ”چرا این افراد باید از گزارش دادن بترسند؟ جواب کاملا روشن است: اگر فرد خیلی سریع این تجاوز یا تجاوزها را گزارش کند به داشتن یک اختلال شخصیتی متهم می شود و از ارتش اخراج می گردد. مسلما این برای کسی که نیازمند شغلی در ارتش است، آخرین گزینه است که انتخاب می کند."

وزارت دفاع در گزارش سالانه خود (سال 2011) به 3393 مورد آزار جنسی صورت گرفته اعتراف کرده بود. اما بررسی سال پیش همین وزارت نشان می دهد که سالانه 15000 تجاوز دیگر نیز صورت می گیرد که هیچگاه گزارش نمی شوند. و تنها شش درصد از متهمین هستند که متحمل یک روز حبس می شوند. بر اساس همین گزارش، بیش از یک پنجم سربازان زن در طول خدمت خود مورد تجاوز قرار گرفته اند و پس از آن دچار اختلال PTSD یا اختلال روانی پس از حادثه دچار شده اند.

به همین دلیل است که قربانیان این وقایع معتقدند که ارتش از پرونده های تجاوز اغماض می کند. چه نتیجه ی دیگری می توان گرفت وقتی به اخراج آنان بسنده نمی کندد، بلکه در عوض، متهمین پرونده ها را ترفیع درجه نیز می دهند.

فیلم جنگ نامرئی ( The Invisible War) نیز در همین خصوص ساخته شده که از بسیاری وقایع مربوطه و کم کاری مسئولین امر در وزارت دفاع و ارتش پرده بر می دارد. کارگردان این فیلم، آقای دیک، در مصاحبه ای اظهار داشت هدف اصلی این فیلم این است که خلأ اطلاعاتی بین مقامات نظامی رده بالا و قربانیان حقیقی تجاوز را به گونه ای پر کند.

از قرار معلوم پخش این فیلم که حوادث مستند و واقعی را به تصویر کشیده است، علاوه بر سرسختی برخی وکلای دادگستری، قربانیان، و رسانه های جمعی امریکا، مسئولین را بالاخره به واکنش واداشته و باعث شده آقای پانتا مبارزه با جرائم جنسی در ارتش را ”اولویت اول" خود بنامد.

هافینگتون پست در مطلبی به نقل از پانتا نوشته است: ”ما به تمام کسانی که تحت تاثیر این ماجراها بوده اند نه تنها یک عذرخواهی بدهکاریم، بلکه قول می دهیم تمام تلاش خود را به کار ببندیم که چنین مواردی دیگر رخ ندهند."

فشار افکار عمومی تحت تاثیر فیلم جنگ نامرئی، باعث شد در ماه آوریل قوانین مربوط به پیگیری پرونده های تجاوز به عنف در ارتش دچار تغییر و تحول شوند.


منابع خبر: