خاطره ای از حضور دبیرکل حزب الله در جبهه های ایران / روایت خواندنی آیت الله کعبی از عملیات فاو

به گزارش سرویس فرهنگی پایگاه 598، گنجینه بی پایان دفاع مقدس دربرگیرنده خاطرات، رهنمودها و نصایح فراوانی است که بازخوانی آن می تواند برای هر فرد چراغ راهی باشد. به همین منظور در گفتگویی با آیت الله کعبی از اعضای جامعه مدرسین حوزه های علمیه قم و عضو مجلس خبرگان به بررسی خاطرات ایشان پرداخته ایم.

ایشان در خصوص حضورشان در جبهه های نبرد حق علیه باطل بیان می دارند که: بنده اهوازي بودم. خود اهواز، منطقه جنگي بود. صدام تا نزديکي اهواز آمده بود و خانه‌ها هدف گلوله‌ها بود. بچه‌هاي محله آماده شده بودند که «کوکتل مولوتف» درست کنند و با آن به جنگ صدام بروند.

ابتدا حضور ما در عمليات‌هاي مؤثر و بزرگ نبود. حضور ما در عمليات‌هاي پارتيزاني بود، اطراف حميديه و... در عمليات طريق القدس و بيت المقدس و فتح المبين به طور جدي وارد عرصه نبرد شديم و تا پايان در جنگ در کنار رزمندگان اسلام بوديم.

آیت الله کعبی در بیان خاطره ات جنگ تحمیلی اظهار داشتند: خاطرات دفاع مقدس، گنج بي‌پايان است. خاطره‌اي از يک روحاني نقل مي‌کنم که شهيد بيداري اسلامي است. او شهيد سيد عباس موسوي، دبير کل حزب الله لبنان است. کساني که در دفاع مقدس شرکت داشتند، صرفاً همه ايراني نبودند. شهيد سيد عباس موسوي به دليل وجود شرايط خاصي که در لبنان بود، براي شرکت در دفاع مقدس آمده بود و در گرداني که بايد به قلب دشمن مي‌زدند مشارکت داشت.


وضعيت به شکلي بود که ايشان بايد به لبنان برمي‌گشت. حضور روحاني لبناني با لباس بسيجي براي رزمندگان جذاب بود. ايشان به فارسي و به صورت شکسته سخنراني مي‌کرد و احکام شرعي چون احکام وضو را مي‌گفت ـ و از شرايط منطقه و نقش امامw صحبت مي‌کرد. خود اين حضور، هم جنبه اخلاقي، هم معرفتي و هم بصيرتي داشت.

ما موقعي که تصميم گرفتيم ايشان را برگردانيم با او صحبت کرديم مي‌گفت: چه فرقي مي‌کند جبهه ايران و جبهه لبنان، هدف، الله است. اين‌جا يا آن‌جا شهيد شدن فرقي نمي‌کند. ايشان در لبنان شهيد شد.

در عمليات فاو، شهيد حميد هويزاني از گروهان ادوات جعفر طيار، گلوله‌هاي جنگي را که به زمين ريخته بود، در يک بسته، جمع کرده بود و مي‌گفت: بيت‌المال است، حيف است. ما به اين گلوله‌ها نيازمنديم. همان‌جا گروهان ديگري مستقر شد. گفت: بچه‌ها بيايد آماده نماز شويم. ما چند قدم جلو رفتيم او داشت وضو مي‌گرفت که خمپاره دشمن به زمين خورد.

 سپس يک ترکش کوچک به گردنش اصابت کرد و شهيد شد. نمازهاي آن‌جا، التماس دعاهاي رزمندگان که با چه عشقي جنگ مي‌آمدند، هيچ کدام تدوين نشده است. بايد تا دير نشده، کارهاي انجام نشده را انجام داد.