پشت پرده خودکشی علیرضا پهلوی

آخر از قدیم الایام گفته اند که احترام برادر بزرگتر واجب است. حداقل این نوعش در زندگی خاندان پهلوی یک سنت لازم الاجرا است. اصولا سلطنت طلب واقعی آن است که همسر و خواهران و دختران خویش را پیش کش سلطان کند تا شاید اقبال به او روی آورد و سلطان افتخاری بزرگ نصیب او نماید!!

وقتی پدر و مادرش در زمان سلطنت به توافق می رسند که در روابط خود آزاد باشند و فرح پهلوی مردانی را با خود به کاخ سعدآباد می برد به طوری که وقتی مادر شاه اعتراض می کند با جواب قاطع فرح مواجه می شود که "شاه می بخشد گدا نمی بخشد".

وقتی به قول هامیلتون جردن رئیس کارکنان کاخ سفید در زمان ریاست جمهوری کارتر، فرح در پاناما بدون سینه بند در حضور محافظانش به شنا می پرداخت و با معلم تنیسش در حضور شاه ور می رفت و به اعتراض شاه بیمار هم در این رابطه وقعی نمی نهاد چه انتظاری از ربع پهلوی است. وقتی مادر شاه در حال قدم زدن در کاخ از هیکل تنومند خرم که کارگر آسفالت کار بوده خوشش می آید و او را به عنوان معشوقه خویش به جایی می رساند که پارک ارم یکی از معدود ثروت های او بوده و انگشترش در آن زمان حدود 5 میلیون دلار می ارزید، این رفتار ربع پهلوی چه تعجبی دارد.

وقتی کار سفارتخانه های ایران در خارج در زمان شاه می شود گزینش مردان تنومند برای اشرف که البته مردان تنومندی مثل سودانی های اعزامی پس از کامجویی وی سر به نیست می شدند! چه انتظاری از نسل این خاندان می رود.

علیرضا باید خدا را شکر می کرد که ربع پهلوی فقط از معشوقه هایش کامجویی می کند وگرنه حق این بود که پس از کامجویی آنها را سر به نیست می کرد. البته اگر اینکار را نکرده باشد.