افشای ابعاد تازه فعالیت جاسوسان آمریکایی

رجانیوز: از «گوبلز»، وزیر تبلیغات آلمان نازی نقل می‌کنند که دروغ هرچه بزرگ‌تر باشد، پذیرش آن توسط عوام راحت‌تر خواهد بود. قصه «سارا شورد، شین بائر، جاشوا فتال» هم از آن داستان‌های فانتزی ساخت دست کاخ سفید است که از شدت اغراق و غیرقابل‌باور بودن، به نسخه‌ای برای قبولاندن به افکار عمومی در ایالات متحده تبدیل شده است. 

«سارا» که اکنون بیشتر از یکسال است از ایران خارج شده و حتی عکس‌های عاشقانه‌اش در مراسم عروسی با «شین» دست به دست در میان کاربران وب فارسی چرخیده، اکنون روبروی خبرنگار «لس آنجلس تایمز» نشسته تا مانند یک قصه‌گوی قهار و پر از اعتماد به نفس، ماجراهای فانتزی و هیجان‌انگیزش از مدت زمان زندانی بودن در ایران را با آب و تاب تعریف کند و سناریوی همیشگی علیه ایران را پی بگیرد.

خانم شورد در این مصاحبه نشان داده که کلی استعداد نهفته و کشف نشده دارد و اگر زمینه فراهم شود، او چیزی از «جوان کتلین رولینگ»، خالق توانای مجموعه «هری پا‌تر» کم ندارد؛ چرا که او هم با توسل به قوه تخیل سحرانگیز خود توانسته دست به ارائه تحلیل‌های جالب و خنده‎داری بزند که واقعا جذاب هستند و ماجرای حضور او و دو نفر از همراهانش را به یک «فیکشن» خواندنی تبدیل می‌کند اما...

اما انگار خانم شورد زیادی روی حواس پرتی مخاطبانش حسالب باز کرده و انتظار دارد که مردم باور کنند او و دوستانش تنها کوهنوردانی ساده بودند. او در بخشی از این مصاحبه گفته است: «بیشتر مردم خبر ندارند که من در سوریه زندگی می‌کردم و به پناهندگان عراقی زبان انگلیسی درس می‌دادن، یا اینکه شین (نامزد سارا شورد) به زبان عربی مسلط بود و حدود یک دهه در خاورمیانه کار کرده بود. ما به یک مقصد محبوب برای توریست‌ها رفتیم؛ جایی که خیلی از مردم برای کوهنوردی و قایق رانی به آنجا رفتند.»

سارا شورد در ادامه مصاحبه هم مدعی می‌شود که تنها به قصد گردشگری و کوهنوردی به مناطق مرزی سفر کرده است. او اصلا به این فکر نکرده که پاسخ این سوال را چگونه باید بدهد: «چرا ۳ آمریکایی که ده‌ها سال در سوریه ساکن بوده‌اند و به زبان عربی مسلط بوده‌اند و جزو فعالین آمریکایی در منطقه خاورمیانه محسوب می‌شوند، چرا باید کوه‌ها و تپه‌های فراوان و پهناور ایالات متحده آمریکا را‌‌ رها کنند و نقطه صفر مرزی جمهوری اسلامی ایران را به عنوان محل کوهنوردی خود انتخاب کنند؟!»

البته این تنها گاف خانم جاسوس نیست. انگار حضور کوتاه او در ایران، «سندرم توهم» سبز‌ها را نیز به او منتقل کرده است؛ چرا که او با استناد به مطالب درج شده در شبکه‌های اجتماعی به ویژه فیس‌بوک، دولت ایران را نامشروع و نامقبول خوانده است: «البته که ما گروگان بودیم، و البته تنها هم نبودیم. دولت ایران می‌خواهد تقصیر را گردن خارجی‌ها بیندازد. مخصوصا تقصیر غربی‌ها، تا بتواند مخالفان داخلی را کنترل کند. اما آن‌ها در حال حاضر مشروعیت خود را میان اکثریت قریب به اتفاق مردم ایران از دست داده‌اند. ما حمایت فوق العاده‌ای از جانب ایرانیان دریافت کردیم، هزاران پیغام در فیس بوک از طرف ایرانی‌ها در سراسر جهان که می‌گفتند: لطفا ما را با دولتمان اشتباه نگیرید.»

به نظر می‌رسد خانم شورد قرار بوده با این مصاحبه، قطعه‌ای از پازل جنگ رسانه‌ای علیه جمهوری اسلامی ایران را تکیمل کند اما حواس پرتی او سبب شده تا این مصاحبه به جای تاثیرگذاری، به یک پاورقی بامزه در صفحات میانی «لس آنجلس تایمز» بدل شود.