ساختمان شماره ۷ در ۱۱سپتامبر چگونه فروریخت؟ +تصاویر

ه گزارش فارس، ساختمان شماره 7 تجارت جهانی، سومین برجی بود ( پس از سقوط برج‌های شمالی و جنوبی) که در روز 11 سپتامبر به ذره‌های گرد و خاک تبدیل شد.

گزارش‌های رسمی دولت آمریکا علت سقوط این ساختمان را آتش‌سوزی‌ای دانست که در این ساختمان ایجاد شده بود. اما سقوط این برج 47 طبقه که اسکلت آن فولادی بود، در حالی صورت گرفت که هواپیمایی به آن برخورد نکرده بود، تنها در دو طبقه از آن ( به دلایل نامعلوم)‌ آتش‌سوزی ایجاد شده بود و پیش از آن هیچ ساختمانی با چارچوب فولادی بر اثر آتش‌سوزی فرونریخته بود.

این راز و رمزها نیاز به تحقیق درباره علت سقوط این برج را ایجاب می‌کرد، اما تیمی که قرار بود درباره ریزش این برج تحقیق کند از نزدیک شدن به صحنه واقعه منع شد. زمانی که این تیم گزارش غیر کامل خود را در ماه مه سال 2002 منتشر کرد، بخش زیادی از شواهد و مدارک مربوط به این حادثه از بین رفته بود.

سؤالی که کارشناسان مستقل بررسی‌کننده حوادث 11 سپتامبر می‌پرسند، این است که چرا دولت آمریکا به سرعت فولاد حاصل از ریزش یکی از بزرگترین و مرموزترین شاهکارهای مهندسی‌ را از بین برد و چرا رسانه‌ها در این مورد کاملا سکوت اختیار کردند؟

انفجار مهندسی شده

«کورت ساننفیلد»، فیلمبردار اصلی دولت آمریکا در حادثه 11 سپتامبر و مدیر بخش رسانه‌ای «سازمان مدیریت در شرایط اضطرار» آمریکا که از سازمان‌های تابعه آژانس امنیت ملی آمریکاست، یکی از مهمترین افرادی است که به واسطه منصبش و همچنین به واسطه فیلم‌های منتشر نشده‌ای که از این حادثه در اختیار دارد،  یکی از مهمترین ردکنندگان گزارش‌های رسمی آمریکا در این زمینه بوده است.

ساننفیلد درباره حادثه ساختمان شماره 7 به نظریه «تخریب مهندسی‌شده» معتقد است. وی در این باره می‌گوید: «من ویدیوئی در اختیار دارم که نشان می‌دهد تل سنگ‌ها و آجرهای ناشی از تخریب این ساختمان تا چه اندازه ریز بودند و اینکه چگونه ساختمان‌های دو طرف آن در هنگام سقوط ساختمان شماره 7، دست‌نخورده باقی ماندند. [در شرایطی که انفجاری از داخل ساختمان صورت گرفته باشد، این حالت اتفاق می‌افتد].»

مهندسان و معمارانی که فیلم‌ها و صحنه‌های انفجار ساختمان شماره 7 تجارت جهانی را بررسی کرده‌اند، درباره سقوط ناگهانی این ساختمان می‌گویند، به هیچ عنوان امکان ندارد ساختمانی که در آن بمبی از درون منفجر نشده باشد، این طور به صورت عمودی سقوط کند و به هیچکدام از ساختمان‌های مجاور اصابت نکند.

آنها بر اساس شبیه‌سازی از فروریختن ساختمان‌هایی که به دلایلی غیر از انفجار بمبی در داخل فرو می‌ریزند، نشان دادند، فروریختن این ساختمان را با دلیلی غیر از انفجار بمبی در داخل آن نمی‌توان توجیه کرد.

این محققان استدلال می‌کنند تخریب مهندسی شده (تخریب با بمب)، ساختارهای فولادی عمودی را تخریب می‌کند و در همان حال از تمایل آن ساختارها برای واژگون شدن روی ساختمان‌ها و املاک مجاور جلوگیری می‌کند. در چنین تخریبی، انفجار ناگهانی مواد منفجره که به طور دقیق زمان‌بندی شده است، باعث در هم شکستن اسکلت فولادی ساختمان می‌شود.

فرود عمودی ساختمان شماره 7 و تل منظم خرابه‌ها که در آنها تکه‌های دیوارهای بیرونی دقیقا در بالا قرار گرفته‌اند، دقیقا همان چیزی است که در تخریب‌های کنترل‌شده و با مهندسی‌های دقیق انجام می‌شود.

این دانشمندان شواهد زیادی برای تخریب کنترل‌شده برج‌های دو قلو و ساختمان 7 مطرح می‌کنند که از جمله آنها می‌توان به پیدا شدن ذره‌های نوعی ماده منفجره موسوم به نانوترمیت در نمونه‌های خاک به دست آمده از خرابه‌های این ساختمان‌ها، فرود ساختمان‌ها با سرعت سقوط آزاد، ریزش متقارن آنها و غیره اشاره کرد.

با این حال، کارشناسان و شاهدان عینی زیادی از بسیاری از رازهای سقوط این ساختمان پرده برداشتند.

شاهدان عینی از شنیدن صدای انفجار سخن می‌گویند

در بررسی حوادث سقوط این ساختمان، علاوه بر مستندات دانشمندانی که نشان دادند برای تخریب ساختمان از مواد منفجره استفاده شده، روایت‌های شاهدان عینی از واقعیت‌های سقوط ساختمان هم اهمیت زیادی دارد.

طبق گزارش سایت خبری ـ تحلیلی «پریزن پلنت» به صدها نفر از پرسنل اورژانس و امداد حاضر در محل ساختمان شماره 7 قبل از سقوط ساختمان درباره احتمال سقوط هشدار داده بودند.

علاوه بر این، «ایندیرا سینگ» که یکی از پرسنل فوریت‌های پزشکی در منطقه صفر (گراند زیرو) برج‌های دوقلو بود، گفت، بر اساس صحبت‌هایی که آن روز درباره ساختمان شماره 7 جریان داشت، می‌شد می‌فهمید قرار است ساختمان بریزد، ضمن اینکه مشخص بود قرار است این ساختمان به صورت عمدی منفجر شود.

«کرای بارتمر» هم از جمله افسران پلیس نیویورک است که گفته هنگامی که داشت از محل سقوط ساختمان فرار می‌کرد، صدای انفجار چند بمب را شنیده است.

«کوین مک‌پادن»، یکی از نیروهای امداد اولیه بود که در لحظه سقوط ساختمان شماره 7 در محل این ساختمان حاضر بود. وی یکی از همین شاهدان دست اولی است که حرف‌های مهمی درباره واقعیت‌های این روز دارد.

مک‌پادن گفته قبل از اینکه ساختمان شماره 7 منفجر شود، در این محل صدای شمارش معکوس، شبیه صدایی که قبل از انفجار بمب شنیده می‌شود، شنیده است.

این اظهارات شاهدان عینی اینطور تعبیر شده که مقامات آمریکایی اطلاع داشته‌اند، ساختمان مورد نظر قرار بوده به وسیله بمب منفجر شود و آنها تلاش کرده‌اند این واقعیت را از نیروهای امدادرسان مخفی کنند، اگر چه در پایان به بعضی از ناظران هشدارهایی داده شده تا بتوانند از محل حادثه فرار کنند.

مرگ برخی از شاهدان عینی

«باری جنینگ»، مسئول «واحد هماهنگی اضطراری حوزه مسکن شهر نیویورک» در روز 11 سپتامبر ساعت‌ها در ساختمان شماره 7 مرکز تجارت جهانی به دام افتاده بود.

پس از فروپاشی ساختمان شماره 7، جنینگ در تصاویر ویدئویی متعددی تأکید کرد او و همکارش «مایکل هس» که با هم در این ساختمان بوده‌اند به واسطه یک انفجار عظیم به عقب پرتاب شده‌اند. جنینگ همچنین گفته آن‌ها حتی پیش از فروپاشی برج‌های دو قلو چندین بار صدای انفجارهای مختلفی را از زیر زمین ساختمان شماره 7 شنیده‌اند.

اما او دو روز پیش از انتشار اولین نسخه پیش‌نویس گزارش «بنیاد ملی فناوری و استانداردها» فوت کرد اما دلیل مرگ وی هرگز به صورت علنی اعلام نشد.

قرار بود این گزارش به بررسی دلایل سقوط ساختمان شماره 7 بپردازد که به اعتقاد عده‌ای رازآلودترین و بحث‌انگیزترین حادثه 11 سپتامبر بود، چرا که اگر این ساختمان بر اثر آتش‌سوزی فرو ریخته بود، اولین ساختمان با چارچوب فولادی در دنیا بود که بر اثر چنین عاملی فرو می‌ریخت.

دو روز پس از مرگ جنینگ، «بنیاد ملّی فناوری و استانداردها» با نادیده گرفتن تمامی شواهد و از جمله گزارش‌های جنینگ اعلام کرد که سقوط ساختمان شماره 7 بر اثر انفجار نبوده است.

این گزارش با انتقادهای فراوانی از طرف گروه‌های مختلف از جمله گروه «مهندسان و معماران پیگیر حقایق 11 سپتامبر»، گروه حقیقت‌یاب 11 سپتامبر و بسیاری دیگر از گروه‌های محقق در این باب روبرو شد و در نهایت نتیجه‌ای در بر نداشت.