«سیدضیاء هاشمی» رئیس شورای صنفی نمایش و رئیس اتحادیه دولتی تهیه‌کنندگان از احمدی‌نژادی تعریف می‌کند که روزی این فرد را بدون نگاه حرفه‌ای و متمرکز و روشن در عرصه سینما می‌دانست.
فارس، شورای صنفی نمایش نهادی است که تنها به جهت سر و سامان بخشیدن به وضعیت اکران بیش از یک دهه است که شکل گرفته و به فعالیت می‌پردازد. در دوره‌های مختلف شورای صنفی نمایش در جهت منافع صاحبان آثار و صاحبان سالن سینماها فعالیت کرده و سعی کرده است با فضایی مناسب و جوی آرام اکرانی مناسب برای سینماها در نظر بگیرد و موفق عمل کند. در تمام دوره‌ها سعی شده است شورای صنفی نمایش مستقل از دولت عمل کند و کمتر به دولت نزدیک شود و تصمیمات را فارغ از دخالت‌های مستقیم دولت اتخاذ نماید. البته در همه دوره‌ها نماینده دولت در جلسات شورای صنفی نمایش حضور داشته است، اما با نگاهی به این دوره از شورای صنفی نمایش به ریاست «سیدضیاء هاشمی» متاسفانه شاهد وقایع ناگواری در سینما بودیم. بحث‌هایی در این دوره مطرح شد که هر کدام ریشه در اختلافات شخصی و سال‌های دور داشته است.
* تاکید بر مواضع خودساخته
شب گذشته در برنامه تلویزیونی «هفت» رئیس شورای صنفی نمایش بار دیگر به اختلافات حوزه هنری و شورای صنفی نمایش اشاره داشت و بار دیگر بر مواضع خود که مواضعی خودخواسته و نشات گرفته از تصمیم تنها چند نفر از اعضای شورای صنفی است تاکید کرد.
* کارنامه ناموفق شورای صنفی نمایش
رئیس شورای صنفی نمایش به اکران نوروز 90 اشاره کرد و گفت: برخی این رونق را نمی‌پسندند و تلاش می‌کنند تا سینمای ایران موفق عمل نکند. اما این درحالی است که عملکرد شورای صنفی در سال 91 و همین طور سال 90 نامناسب بوده است و ارتباطی به دیگران در خارج از شورای صنفی نمایش ندارد.
مروری به عملکرد شورای صنفی در اکران نوروز دلیل این مدعا است. در اقدامی جالب توجه ابتدا 15 فیلم برای اکران اعلام شد؛ اقدامی که هیچ‌گاه صورت نگرفته بود و برای اولین بار در اکران نوروز رخ می‌داد. بعد از اعلام اسامی به همان پنج فیلمی که مد نظر دوستان در شورا بود رسیدند، پنج فیلمی که شورای صنفی نمایش بر آن تاکید داشت اما در میان این پنج فیلم دو فیلم مسئله‌دار که در زمان جشنواره نیز با حرف و حدیث‌های بسیاری مواجه بود را شامل می‌شد، در حالی که بسیاری از امیدهای موفق جشنواره در حوزه نمایش خارج از دایره اکران نوروز قرار گرفتند. شاید اگر به تصمیم و خواست شورای صنفی نمایش بود فیلم «قلاده‌های طلا» که یکی از فیلم‌های پرفروش سال محسوب می‌شود نیز در نوبت اکران عید قرار نمی‌گرفت زیرا رئیس شورای صنفی نمایش برای اکران نوروز معتقد بود باید فیلم‌هایی مفرح اکران شود، اما در میان این فیلم‌ها «انتهای خیابان هشتم» چه فضای مفرحی را به مخاطب القاء می‌کرد علامت سؤالی است که هیچ‌گاه شورای صنفی نمایش آن را پاسخ نگفت.
شب گذشته رئیس شورای صنفی نمایش از دولت دهم حمایت بی‌‌دریغ کرد و تمام تقصیر‌ها را بر گردن حوزه هنری انداخت و عنوان کرد: حوزه هنری کاری خلاف شرع انجام داده و پخش‌کننده ما را تهدید کرده است. ما مجبور بودیم به خاطر منافع صنفی و مردم از اکران این فیلم‌ها در سینماهای حوزه هنری جلوگیری کنیم. امیدوارم حوزه هنری به دوران گذشته خودش باز گردد.
* انتقاد شدید «سیدضیاء هاشمی» مدیرعامل وقت خانه سینما از احمدی‌نژاد
اما جالب است بدانید وی در سال 84 که ریاست خانه سینما را برعهده داشته است، در واکنش به اظهارات رئیس جمهور در زمان انتخابات ریاست جمهوری بیانیه‌ای صادر کرد که برای تنویر افکار عمومی متن کامل آن در زیر آمده است:
"برای خانه سینما، بسیار تاسف‌بار است که انرژی ذخیره شده برای این مهم، به خنثی‌سازی فرمایشات غلط و غیر کارشناسانه‌ای برسد که بدون هیچ‌گونه مستندی قرار است برای اطرافیان گوینده، به سمع قبول شنیده شود! بسیار طبیعی است که پخش گفت‌وگوی خام و ناپخته یکی از نامزدهای انتخاباتی از برنامه ساعت 30/20 یکی از شبکه‌های رسانه ملی مبنی بر انکار هرگونه نگاه تخصصی و نگاه حرفه‌ای متمرکز و روشن در عرصه سینما و فیلم و در حالت رها و نامطلوب قلمداد کردن آن، واکنش سریع و صریح هنرمندان این عرصه را برانگیزاند. اوج این پریشان‌گویی‌ها زمانی آشکار می‌شود که ایشان هنر را اصولا ابزار مهمی تلقی می‌نمایند که بدون آن نمی‌شود پیشرفت کرد و بالندگی کرد.
برای جامعه اصناف سینمای ایران معلوم نیست که این نامزد انتخاباتی که عملکرد مدیریتی شان ، هیچ تمایلی را به سمت حرکت‌های فرهنگی و هنری البته اصیل و نه دامن زدن به خرافات و اوهامات را نشان نمی‌دهد، در کدام حاشیه امن فرهنگی غنوده‌اند که به راحتی افتخارات ملی و جهانی سینمای فرهیخته میهن اسلامی را ملعبه اظهار نظرهای خویش می‌سازند؟!
خانه سینما تصریح کرد: آیا تمرکز نگاه تخصصی و نگاه حرفه‌ای باید نظیر پل هوایی خیابان حافظ، معضل بیافریند تا دیده شود، یا در داخل چاله‌های وسط بزرگراه‌های اصلی شهر تهران اتفاق افتد تا توجه برانگیزد؟!
این بیانیه افزود: آیا این نامزد انتخاباتی تصور نمی‌کنند که نادیده گرفتن یکی از اصلی‌ترین وظایف مدیریتی‌‌شان که همانا پرکردن اوقات فراغت شهروندان است و در طول تصدی ایشان هیچ‌گاه جنبه عملی به خود نگرفت.
اجازه هرگونه اظهار نظر فرهنگی را از وی سلب نموده و سهل‌انگاری‌شان در ساخته نشدن، عدم تجهیز و نوسازی هیچ سینمایی در دوران ایشان همواره نقطه ضعف بزرگی در عملکردشان محسوب می‌شود؟ آیا خلاء به‌وجود آمده از عدم توجه به سینما که موجب آسیب‌های جدی فرهنگی - اجتماعی شده و می‌شود در کارنامه ایشان قابل گذشت است؟
خانه سینما ادامه داد: حداقل انتظار ما از مشاورین فرهنگی و هنری این نامزد انتخاباتی آن بود که چشم ایشان را بر این حقیقت بگشایند که «هنر»، «ابزار» نیست و یقینا، نگاه ابزاری به هنر، نگاه ابزاری به همه چیز، از جمله رای مردم را به دنبال خواهد داشت.
به راستی چه چیزی در این شهر «حالت رها» دارد؟ هنر، سینما و فیلم که برنامه پنج ساله، ده ساله و افق بیست ساله آن مشخص است، یا معضل آسفالت بزرگراه‌ها؟ آبگرفتگی خیابان‌ها؟ از کار افتادن نبض زندی شهری در اثر بارش یک برف ساده و یا نادیده گرفتن وظیفه با اهمیت پرکردن اوقات فراغت انسان‌ها؟
دوران، دوران انتخاب است و بصیرت شهروندان به واسطه فرهنگ و هنر که نه ابزاری بلکه در جامعه ولایتی «الهی» است، برای انتخاب اصلح، ارتقاء یافته و عقلانیت، نه تنها حکم بلکه ایجاب می‌نماید، آن‌هایی که نیت دولتمردی دارند، عمل خود را با فرهنگ و هنر همراه سازند نه آنکه از سر غفلت و ندانستن از آن تبری جویند.
بدون تردید جامعه اصناف سینمای ایران وظیفه و بلکه تکلیف خود می‌داند که در موعد مناسب پاسخ‌هایی را از منظر فرهنگ و هنر که در حیطه مسئولیت‌های یکی مدیر شهری قرار دارد از مدعی طلب نماید.
این حق اما بعد از انتخابات وسعت بیشتر خواهد یافت و هنرمندان و دست‌اندرکاران سینمای میهن‌مان مطالبات 25 ساله خود را طلب نموده و در‌خصوص تحمل تمامی ناملایمات و ناروایی‌هایی که به آنان رفته است زبان خواهند گشود و حتی یک گام هم عقب‌نشینی نخواهند کرد.
در آن زمان شاید «شهروندان» بیشتر علاقه‌مند باشند که بدانند تاکنون چه مقدار از مطالبات و حقوق شهروندی‌شان زیر آسفالت‌هایی که روی آسفالت تلنبار شده در بوته تعلیق مانده است؟"
* تعریف از دولت در غیاب مدیران سینمایی
این در حالی است که «سیدضیاء هاشمی» این روزها در حضور رئیس جمهور سخن می‌گوید و در حضور احمدی‌نژاد که روزی وی را بدون نگاه حرفه‌ای و متمرکز و روشن در عرصه سینما و فیلم می‌دانسته، از مشکلات سینما و هنر سخن می‌گوید. چگونه است که وی وقت و انرژی خود را هزینه چنین کاری می‌کند و در برنامه تلویزیونی هفت نیز از دولتی که ریاست آن بر عهده احمدی‌نژاد است تعریف و تمجید می‌کند؛ گویا او در غیاب مدیران سینمایی، موظف بود تا از دولت حمایت کند!
* سیاسی‌کاری آقایان و نادیده گرفتن خواسته مخاطب
نگاهی به عملکرد شورای صنفی نمایش خود مدعای سیاسی‌کاری آقایان و بی‌توجهی به صاحبان آثار و خواسته مخاطب است. این خوش رقصی‌ها چه توجیهی می‌تواند داشته باشد به جز سیاسی‌کاری و حفظ منافع مالی تنها عده‌ای از تهیه‌کنندگان و عقده‌گشایی برخی از افراد که در موقعیتی قرار گرفتند و تنها به منافع خود می‌اندیشند.
* ساز از شما، رقص از ما
اگر قدری به حافظه تاریخی‌مان رجوع کنیم متوجه خواهیم شد که این جنگ‌ها در جامعه تهیه‌کنندگان سینما فقط جنگ پول است و فرقی نمی‌کند چه کسی در راس قرار بگیرد. آقای هاشمی چه این دولت باشد، چه دولت اصلاحات، خوش‌رقصی را از هر کار دیگر بهتر می‌داند.
هنوز یادمان نرفته «جواد شمقدری» با شعار کوتاه کردن دست برخی افراد که سینما را مال خود کرده‌اند و از بودجه بیت‌المال تناول می‌کنند، وارد میدان شد اما چیزی نگذشت که به دلیل مخالفت سینماگران با وی، همه این افراد دورش را گرفتند!
بهتر است شورای صنفی نمایش به اصل وظایف خود که همانا سر و سامان دادن به وضعیت اکران و توجه به خواسته مخاطب است بازگردد و از این سیاسی‌کاری‌ها دست‌بردارد.
اخبار ویژه
در دیدار هزاران نفر از زنان و دختران؛
بحران انرژی در سایه اختلافات نفت و نیرو؛
سکوت اصلاحطلبان
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
