مشرق،
سرانجام المپیک 2012 لندن نیز به پایان رسید و چنان برای کاروان اعزامی
ایران آنی رقم خورد که در تاریخ مانندی نداشت. با وجود ناکامی بزرگ کشتی
آزاد و تکواندو که همه انتظار نتایج شگفت انگیزی از آنها داشتند؛ اما کشتی
فرنگی و وزنه برداری جور تمام این شکست ها را کشیدند.
در پی این موفقیت
ها که در تاریخ ورزش ایران مانندی نداشت، خیلی ها تلاش داشتند تا این
موفقیت ها را به نام خود کنند. اظهار نظرهایی هم در این راستا صورت گرفت؛
اما این بار فضا به گونه ای بود که افکار عمومی حقیقت ورای تمام این
رویدادها را می دانست. بر همگان آشکار بود که این موفقیت نتیجه تلاش ها و
ممارست شبانه روزی مربیان ورزشکارانی است که معمولا از داشتن امکانات
ابتدایی نیز محروم بودند. همان اشخاصی که همیشه دیده نمی شوند؛ اما بی ادعا
و صادقانه زحمت می کشند.
رقابت ها به پایان رسید تا آن که زمان بازگشت
ملی پوشان رسید. در بازگشت آنها بود که استقبال خاصی از سوی مردم صورت
گرفت. شاید بتوان مدعی شد که برای نخستین بار، چنین استقبالی از ملی پوشان
غیر فوتبالی از سوی مردم برگزار شد. تصاویر نشان می دهد که وقتی مردم وارد
عمل شوند، چقدر میزان باورپذیری افزایش پیدا می کند. در چنین حالتی نیز هست
که تاریخ راوی صادقی از حقایق می شود.
در چنین فضایی است که امکان سو
استفاده برخی نیز از موفقیت ها وجود ندارد. این تصاویر که با سادگی و حتی
در برخی موارد بی نظمی همراه است، به قدری به حس مردم نزدیک است که جلوه و
ماندگاری دیگری دارد. اینگونه است که مردم جواب تلاش ها را می دهند و شاهد
حضور برخی کت و شلوارپوش هایی نیستیم که فقط در چنین مواقعی دیده می شوند.
البته، در این استقبال ها نیز شاهد برخی مدیران بودیم که به دلیل رعایت
حرمت افراد، تصاویر آنها را حذف کردیم؛ اما کاش در روزهای جانفرسای آماده
سازی نیز کنار این ورزشکاران حضور داشتند.