نکاتی که از بازی بارسلونا و میلان آموختیم

بارسلونا طبق معمول٬ کنترل توپ و میدان را در دست داشت. شاگردان پپ گواردیولا در حفظ توپ٬ بهترین تیم جهان هستند. اما نتیجه بازی با سود آنها نبود. شاید این اولین بازی نیست که چنین اتفاقی برای بارسلونای گواردیولا پیش می آید. بازی سه شنبه شب بار دیگر به ما آموخت که حفظ توپ٬ به معنای برتری در میدان نیست. در اکثر اوقات٬ تیمی که از لحاظ مهره برتر است کنترل توپ و میدان را به دست می گیرد٬ اما این دلیل بر برتری آنها نخواهد شد. حفظ توپ٬ صرفا یک نوع تاکتیک است! همانطور که سیستم دفاعی نیز نوعی تاکتیک محسوب می شود.

آ.ث میلان در حال حاضر نخواهد توانست مانند بارسلونا حفظ توپ کند چون بازیکنانی مثل ژاوی هرناندز و آندرس اینیستا را در اختیار ندارد. اما به طور قطع می توان گفت که بارسلونا هم نمی تواند مانند روسونری دفاع کند٬ چرا که بازیکنانی مانند تیاگو سیلوا و آلکساندر نستا را در ترکیب خود ندارند.

جای یک مهاجم کلاسیک در بارسلونا خالی است

بارسلونا اکثر بازی های خود را با سیستم ۳-۳-۴ انجام می دهد. گواردیولا اخیرا در بازی با ویارئال از سیستم ۳-۴-۳ استفاده کرد و در اواخر بازی با رئال سوسیداد نیز به این سیستم رو آورد. اما برنامه بازی این تیم همچنان تغییری نکرده است. شکی نیست که این سیستم می تواند سایر تیم های اسپانیایی را شکست دهد چرا که لیگ اسپانیا بیشتر به تکنیک بستگی دارد تا تاکتیک. اما فوتبال ایتالیا، یک فوتبال بسته است. یارگیری نفر به نفر و فوتبال تدافعی از خصوصیات تیم های ایتالیایی است، بنابراین تیم های تاکتیکی تر و به خصوص تدافعی تر٬ کار بارسلونا را دشوار خواهند کرد. کاتالان ها تا به حال در برابر اینتر٬ میلان و رئال مادرید به مشکل برخورده اند. آنها یا موفق به شکستن خط دفاعی این تیم ها نشده اند٬ یا این کار را به سختی انجام داده اند.

سیستم ۳-۳-۴ بارسلونا بدون مهاجم کلاسیک است. این بدین معناست که هیچکدام از لیونل مسی٬ داوید ویا و پدرو رودریگز به عنوان مهاجم نوک ایفای نقش نمی کنند و مدام در حال چرخش هستند. این سیستم وقتی جواب می دهد که تیم حریف به صورت باز بازی کند. اما تیم های ایتالیایی تمام فضاهای خط های دفاعی را پر می کنند و همانطور که در شکل زیر می بینیم، تراکم هافبک های دفاعی را در محوطه جریمه خود افزایش می دهند. در این حالت باید راه های گوناگونی برای شکستن این نوع خط دفاعی استفاده شود.

گواردیولا اهمیت زیادی به ضربات آزاد می دهد و این امر کاملا آشکار است. روز گذشته نیز مسی و داوید ویا ضربات آزاد را به زیبایی زدند. این نکته بسیار مثبت است چرا که وقتی تراکم هافبک های تیم حریف زیاد شود٬ تعداد خطاهای پشت محوطه هجده قدم نیز افزایش خواهد یافت. سرمربی جوان تیم بارسلونا نیز این موضوع را کاملا درک کرده است و کیفیت اجرای ضربات آزاد مهاجمانش را بالا برده است. اما در کنار ضربات شروع مجدد٬ بارسلونا به یک مهاجم کلاسیک نیاز دارد که بتواند خارج از حیطه توتال فوتبال برای این تیم گلزنی کند. با رفتن ساموئل اتوئو٬ کاتالان ها زلاتان ابراهیمویچ را به خدمت گرفتند. اما ابراهیمویچ خیلی زود از بارسلونا رفت٬ چرا که نمی توان بازیکنی مثل او را نیمکت نشین کرد. یک گلزن حرفه ای یا مهاجم کلاسیک٬ می تواند در این مواقع به کمک بارسلونا بیاید. بازیکنی که مشکلی با نیمکت نشینی نداشته باشد و در مواقعی که تیم به بن بست برخورد می کند، وارد میدان شود.

میلان تنها یک دقیقه بهتر از بارسلونا بود

می توان گفت که روسونری در سی دقیقه ابتدایی و سی دقیقه پایانی بهترین تیم میدان بود! بارسلونا نود دقیقه بازی را در دست گرفت اما در نهایت امتیاز بازی را با میلانی ها تقسیم کردند.

شاگردان ماسیمیلیانو آلگری، نشان دادند که فرصت طلبی در دنیای فوتبال بسیار مهم است. میلانی ها کل انرژی خود را صرف خط دفاعی کردند اما در موفق شدند در دقیقه اول و دقیقه آخر دو گل ارزشمند را وارد دروازه بارسلونا کنند.

خرید مدافع مرکزی برای بارسلونا ضروری است

بارسلونا خرید های بزرگی را در فصل نقل و انتقالات انجام داد. آلکسیز سانچز از اودینزه به کمپ نو آمد تا خط حمله بارسلونا را تقویت کند. سسک فابرگاس نیز پس از سال ها حضور در آرسنال٬ به بارسلونا بازگشت تا خط میانی بارسلونا بهتر از پیش شود. اما در این میان بارسلونا هیچ فکری برای خط دفاعی خود نکرد. در ابتدای فصل و انتقالات٬ صبحت هایی از پیشنهاد بارسلونا به تیاگو سیلوا مطرح شد٬ اما همه می دانستیم که میلان ستاره اول خط دفاعی خود را نخواهد فروخت.

پویول به سال های اخیر بازیگری اش نزدیک می شود و مصدومیت های پی در پی او را دور از میادین نگه می دارد. جرارد پیکه تنها مدافع بارسلونا خواهد بود که او نیز مصدومیت های زیادی را تجربه کرده است. توجه داشته باشید که بارسلونا در دیدار با ویارئال٬ از شش هافبک در ترکیب خود استفاده کرده بود که دو تن از آنها (سرخیو بوستکس و خاوییر ماسچرانو) دو مدافع میانی تیم بودند. آنها در سه شنبه گذشته نیز زوج خط دفاع کاتالان ها بودند.

بازی برگشت متفاوت خواهد بود

با تماشای بازی های میلان٬ می توان ردپای ماسیمیلیانو آلگری را در تمام نقاط زمین پیدا کرد. او تحول تاکتیکی بزرگی را در میلان ایجاد کرد و توانسته است که میلان را به روزهای اوج بازگرداند. روز گذشته بازی در کمپ نو برگزار شد و روسونری تا حد زیادی تحت فشار قرار گرفته بودند. اما مطمئنا بازی برگشت سناریوی متفاوتی خواهد داشت. روز گذشته میلانی ها بازیکنانی چون ابراهیمویچ و روبینیو را به دلیل مصدومیت در اختیار نداشتند. پرنس بواتنگ نیز در جربان بازی دچار آسیب دیدگی شد. همچنین جنارو گتوزو دوران محرومیت خود را سپری می کند. همانطور که می دانید٬ فیلیپو اینزاگی نیز در لیست بیست و پنج نفره این تیم در لیگ قهرمانان قرار نگرفته است. بنابراین می توان گفت میلان نفرات اساسی خود را در اختیار نداشته است.

عدم حضور زلاتان ابراهیمویچ در ترکیب تیم٬ سبک بازی روسونری را تغییر داد. پاتو ریتمی سرعتی به بازی تیمش بخشید. میلان از سیستم "توپ را به ایبرا دهید" خارج شده بود و از راه های دیگر برای عبور از خط دفاعی بارسلونا استفاده می کرد. از طرفی دیگر عدم حضور مهاجم روی نیمکت میلان نیز مشکلاتی را برای این تیم خلق کرد. اگر گل زود هنگام پاتو را نیز به این لیست اضافه کنیم٬ می توان گفت که بخش بزرگی از این بازی بنا به شرایط پیش آمده رقم خورده است.

میلان در سان سیرو فقط به دفاع کردن اکتفا نخواهد کرد و در هر لحظه ممکن است دروازه بارسلونا را تهدید کند. بواتنگ از لحاظ فیزیکی بسیار قدرتمند است و اگر از بند مصدومیت رها یابد، می تواند بازیکنان بارسلونا را تحت فشار قرار دهد. حضور ابراهیمویچ در کنار پاتو بسیار متفاوت تر از حضور کاسانو در کنار این ستاره برزیلی خواهد بود. ابراهیمویچ از لحاظ قدرت بدنی بسیار برتر از کاسانو است و می تواند در حفظ توپ نیز به روسونری کمک کند. آلگری در سال گذشته از بازیکنانش می خواست که فشار زیادی را روی مدافعان و هافبک های تیم حریف اعمال کنند. با برگشتن بازیکنان اصلی این تیم، احتمالا او چنین تاکتیکی را در سان سیرو پیاده خواهد کرد.

از طرفی دیگر، احتمالا بارسلونا بازیکانی چون پیکه و پویول را در اختیار خواهد داشت. حضور آنها در قلب دفاعی بارسلونا، بوسکتس را به خط میانی باز می گرداند و قدرت کاتالان ها را دو چندان خواهد کرد. بنابراین می توان انتظار داشت که بازی برگشت بسیار تاکتیکی تر و جذاب تر از بازی رفت باشد.