هزینه میلیاردی آستان قدس براي حمایت از یک مستندساز آماتور

به گزارش رجانیوز، در آخرین مورد از این سرمایه‌گذاری‌های تعجب‌آور نه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و یا صدا و سیما، بلکه تولیت آستان قدس رضوی با سرمایه گذاری میلیاردی و خارج از عرف برای ساخت یک مستند از حرم مطهر امام رضا(ع) حاشیه‌ساز شده است. 

 

روز گذشته مصاحبه‌ای از تهیه‌کننده‌ی مستند یک‌ونیم میلیارد تومانی آستان قدس رضوی روی خروجی یکی از سایت‌های خبری قرار گرفت که زمینه بحث و تامل فراوانی را پیرامون سیاست‌های فرهنگی تولیت آستان مقدس امام هشتم(ع)، ایجاد کرده است.

 

سحر ریحانی تهیه‌کننده‌ی جوان مستندی یک و نیم میلیاردی با عنوان «زلال بی‌انتها»، که تا پیش از این تنها بازی در چند فیلم درجه چندم، موسوم به «شونه تخم‌مرغی» از جمله «در شب عروسي»، «احضار شدگان»، «بی‌وفا» و ..... را در کارنامه‌ی کاری خود دارد در این مصاحبه در جواب این سوال که آیا اعتقادات مذهبی‌اش باعث انتخاب‌ش برای ساخت مستندی در مورد آستان مقدس امام هشتم(ع) شده است در کمال تعجب می‌گوید: «اتفاقا من اصلا آدمی مذهبی نیستم. یکی هستم مثل خود شما. مثل همه دخترهای بیست و هفت هشت‌ ساله تهرانی؛ زیاد از بعد مذهبی سر در نمی‌آورم، اما کل پروژه برای من جالب بود و خیلی لذت بردم.» 

 

وی در ادامه در مورد دلیل انتخابش برای تهیه‌ی این مستند می‌گوید: «من دانشجوی صنعتی شریف هستم و چهار سال متوالی در المپیاد ریاضی برنده شدم. سال گذشه که برای مسابقه به کره رفته بودیم حاج آقای طبسی هم در مراسم تجلیل حضور داشتند. یک روز حرف رسید به این که خواسته‌های من چیست. من گفتم حاج آقا من خیلی دوست دارم در ایران دفتر تولید داشته باشم که از نظر بودجه و حمایت‌ها در سطح عالی باشد و حرف اول را بزند. گفتم حاج آقا دوست دارم آدم پولداری باشم. البته این فقط برای من آرزو بود چون می‌دانستم به قد و قواره من این حرف‌ها نمی‌خورد. ایشان ولی گفتند ایده خوبی داری ولی باید پله پله شروع کنی. اما من گفتم که نمی‌توانم یواش یواش کار کنم و کمال‌گرا هستم و اگر ساپورت مالی و قانونی پشت دفتر تولید نباشد زمین می‌خورم. بعد از این حرف بود که حاج آقا پیشنهاد داد که به رغم اینکه حرفه‌ای نیستم، به خاطر جایزه‌ای که در ریاضی دریافت کردم و البته اینکه آن را به آقا امام رضا اهدا کرده‌ام در استان شروع به کار کنم. این شد که کم کم فعالیت‌های ما شروع شد.»

 

اما قسمت جالب‌تر و البته مهم‌تر ماجرا امکانات ویژه‌ایست که تولیت آستان قدس برای این بازیگر جوان فراهم کرده است تا در کمال آرامش به کار خود برسد. ریحانی در ادامه‌ی گفت‌و‌گو در مورد تجهیز دفتر کارش در تهران توسط آستان قدس می‌گوید: «آستان در من انگیزه‌ای ایجاد کرده است که احساس قدرت و امنیت می‌کنم. کدام ارگان – ارگان‌هایی که هنرمندان با آن ارتباط دارند منظورم است- این قدرت را به هنرمند می‌دهد؟ مثلا الان برای پروژه پرستاران ایرانی 1500 تا 2000 دقیقه را سفارش داده‌اند. هنوز هیچی نشده سه هفته پیش آمدند دفتر من را تجهیز کردند والله – قسم کبیره است ها- سه بار ناظر فرستاده‌اند، نه باب فضولی، برای اینکه بپرسند آیا کم و کسری دارید؟ باور کنید از هر چیزی که نیاز دیدند بهترینش را خریدند. در حدی تجهیز کردند که حتی برای صدابرداری مجبور نباشم به جای دیگری برویم. طبقه پایین دفتر را برایم صداگذاری دالبی گذاشتند. چیزی که در ایران فقط یک نفر دارد. یعنی بعد از عروج فیلم دفتر من است که حدود 400 متر سیستم دالبی است. همه جوره همکاری کردند با سلیقه من کنار آمدند. مثلا ارزو داشتم کنار ضریح گل رز پرپر کنم! حاج آقا و دیگر عوامل در کمال ناباوری اجازه دادند.»

 

عجیب‌ترین نکته‌ی این مصاحبه اما موضوعی است که ریحانی در مورد نوع سرمایه‌گذاری آستان قدس در این پروژه می‌گوید، اینکه آستان قدس یکبار یک‌ونیم میلیارد هزینه ساخت این مستند را پرداخت کرده و بار دیگر بعد از ساخته شدن قرار است این مستند را از گروه سازنده بخرد! در قسمتی از این مصاحبه می‌خوانیم:«در پروژه امام رضا هم که گفتی یک میلیارد و پانصد میلیون تومان تمام شد هم پول گذاشتی؟نه این نه. برای من خیلی سنگین بود./خب پس چه‌جوری تهیه‌کننده بودی؟ وقتی که از پس هزینه‌هایش برنیامدم قرار شد بودجه آن را بدهند و بعد از ساخت دوباره به خودشان بفروشم.»

 

مسئله‌ی تاسف‌آوری هم که باید به آن اشاره کرد این است که با این مقدار ریخت‌ و پاش و هزینه‌های گزاف از بودجه‌ی آستان قدس رضوی، تهیه‌کننده جوان این کار در انتها اعتراف می‌کند که حتی با پایان یافتن ساخت مستند هنوز هم حتی نمی‌داند که حاصل کار در چه حدی‌ست و اصلا مستند است و یا داستانی! وی در جایی می‌گوید: «باورتان می‌شود که خود من آخرش نفهمیدم این فیلم داستانی بود یا مستند. نفهمیدم چه از آب درآمد. اما هرچه بود به مستندنگاری نزدیک‌تر است تا داستانی.» 

 

شاید تولیت محترم آستان قدس دلایلی منطقی برای در اختیار گذاشتن بودجه یک‌ونیم میلیاردی و فراهم کردن امکانات ویژه با بودجه آستان مقدس امام رضا(ع) برای خانم ریحانی داشته باشند، اما نکته‌ای که واضح است این است که این مخارج هنگفت برای خانمی که خودش اعتراف می‌کند «اصلا آدم مذهبی نیست» در حالی صورت می‌گیرد که بسیاری از فعالان فرهنگی جبهه انقلاب برای انجام کارهای خود دربه‌در به دنبال بودجه‌های چند میلیونی هستند و راه به جایی نمی‌برند. نیروهایی که قطعا از نظر فنی هم بالاتر از کسی هستند که کل رزومه‌ی فعالیت هنری‌اش محدود به بازی در چند فیلم درجه چندم است. 

 

جز این‌ها هم نکته‌‌ی دیگری که کاملا جای سوال دارد روند غیرمنطقی و غیر اصولی سرمایه‌گذاری آستان قدس در این پروژه است. کجای دنیا روال تولید یک فیلم این است که یک سرمایه‌گذار کل بودجه و امکانات فنی ساخت فیلم را متقبل شود و در انتها نیز دوباره همان فیلم را از گروه سازنده بخرد؟ احتمالا تولیت آستان قدس پاسخ مستدلی برای این اقدام خود دارند.