16آذر در کنار تمامی وقایع
و اتفاقاتی که در طول سالیان دراز تجربه کرده است، از سال پیش واقعه تلخ
دیگری را نیز به مجموع وقایع تلخ و شیرین خود اضافه کرده است؛ واقعهای که
با گذشت 31 سال از وقوع انقلاب اسلامی و فراز و نشیبهای بسیار آن امری
بیسابقه بود؛ توهین و هتک حرمت به مقام بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران
حضرت امام خمینی(ره) واقعهای تلخ و دردآور بود که توسط سمپاتهای جریانی
به وجود آمد که روزی خود را مدعی خط امام میدانستند. این جریان تلاش
میکرد با سنجاق کردن خود به بنیانگذار جمهوری اسلامی و سیاهنمایی و جلب
نظر مردم بتواند بازی خطرناک خود را به مرحله اجرا برساند اما پس از اینکه
خود را در این امر ناکام یافت، تصمیم گرفت با گذر از این ادعا چهره واقعی
خود را نشان دهد و نه تنها در کلام بلکه در عمل نیز به امام خمینی(ره)
توهین کنند.
این موضوع در حالی بود که این عده که در همان زمان به ظاهر
تندترین تفکرات را نسبت به بحث ولایت فقیه داشتند و به صراحت میگفتند
هرکس که ولایت فقیه را نپذیرد، مهدورالدم است، اما امروز با هدایت جریان
اپوزیسیون و هتاک بیشترین زاویه را با این اصل گرفتهاند تا اثبات کنند که
آن روز نانشان در حمایت از این اصل بود و امروز در تکذیب آن. همین مدعیان
در زمان امام(ره) خود را خط امامی محض میدانستند و سایر افراد را متهم به
خروج از خط امام(ره) میکردند در حالیکه پس از رحلت امام(ره) خودشان راه و
روش امام(ره) را گم کردند و به بیراهه رفتند و همواره سعی در به انحراف
کشیدن خط و اندیشه امام(ره) داشتند، بنابراین اگرچه در گذشته سران فتنه
مدعی خط امام، با ایجاد اتهام خروج و انحراف به برخی از یاران امام سعی در
ادامه حرکتی آرام برای حذف اندیشههای امام از نظام سیاسی کشور داشتند اما
پس از انتخابات و شکست بزرگی که متحمل شدند، این حرکت آرام به حملاتی شدید
تبدیل شد که نمونه بارز آن در پاره کردن عکس حضرت امام(ره) و توهین به
ایشان مشاهده شد.
اما آن چیزی که در این بین بیش از پیش کمی التیامبخش
این واقعه تلخ بود، حضور پرشور مردم برای اعلام انزجار علیه این حرکت
دانشجونماها و مدعیان دروغین خط امام بود. دانشجویان و طلاب کلاسهای خود
را تعطیل کردند و راهپیماییهای اعتراضی زیادی علیه این واقعه تلخ شکل گرفت
تا چهره واقعی دوستان امام و دشمنانش نمایان شود. دشمنانی که سالها در
لباس دوست درآمده بودند.