به گزارش فارس به نقل از روزنامه تایمز اسرائیل، روز گذشته شبکه 2 تلویزیون اسرائیل در ادامه موج جنگ روانی این رژیم علیه ایران، ادعا کرد که تصمیم "بنیامین نتانیاهو" نخستوزیر اسرائیل و "ایهود باراک" وزیر جنگ این رژیم، برای حمله به تاسیسات هستهای ایران در پاییز امسال، تقریبا نهایی شده و به زودی تصمیم نهایی اتخاذ خواهد شد.
این شبکه بخش مهمی از برنامه عصر خود را به بررسی این موضوع و احتمالات و تبعاتی که چنین حملهای آن هم بدون همراهی آمریکا میتواند برای اسرائیل داشته باشد، اختصاص داد.
کارشناسان این برنامه عنوان کردهاند که مواردی نظیر عدم ارائه برنامه آمریکا برای حمله به ایران، و تلاش اوباما برای جلب نظر سازمان ملل و اتحادیه عرب، نتانیاهو و باراک را به این نتیجه رسانده که اسرائیل باید به تنهایی این حمله را انجام دهد.
بنا بر این گزارش، جمعی از مقامات اسرائیل که از آنها با عنوان "حلقه نتانیاهو" یاد شده، عنوان کردهاند که "شاید آمریکا بتواند با ایران هستهای زندگی کند، اما اسرائیل نمیتواند".
به نوشته تایمز اسرائیل، نتانیاهو بر این عقیده است که تحریمها تاثیری بر برنامه هستهای ایران ندارد و اگر کسی حمله نکند، ایران به بمب هستهای دست خواهد یافت.
در بخشی دیگر از این گزارش به تبعات این حمله نیز پرداخته شده، که این تبعات از بعد جهانی و دیپلماتیک میتواند شامل مجادله با آمریکا، اعتراضات جهانی، منزوی شدن رژیمصهیونیستی در سطح بینالمللی، از بین رفتن مشروعیت، و دیده شدن اسرائیل به عنوان یک رژیم متجاوز، باشد.
چنین حملهای از بعد اقتصادی نیز میتواند به شدیدتر شدن افت اقتصاد، و تعلیق سرمایهگذاری خارجی در اسرائیل منجر شود.
سران رژیمصهیونیستی و در راس آن بنیامین نتانیاهو تمام تلاش خود را برای جدی جلوه دادن تهدید حمله به تاسیسات هستهای ایران به کار بسته و از هر تریبونی برای دامن زدن به خط جنگ روانی خود علیه ایران، بهره میبرند.
این در حالی است که جدیدترین گزارش برآورد اطلاعاتی آمریکا از برنامه هستهای ایران نیز خود به صراحت بر عدم انحراف برنامه هستهای ایران اذعان داشته و پیش از این هم بارها گزارشهای متعددی از رویکرد صرفا صلحآمیز برنامه هستهای ایران منتشر شده است.
بسیاری از کارشناسان و حتی سیاسیون داخلی اسرائیل، اظهارات جنگطلبانه مقامات صهیونیست را تلاشی برای منحرف کردن اذهان عمومی از مشکلات داخلی دانستهاند؛ مشکلاتی که تاکنون چندین نفر را تا مرز خودسوزی اعتراضی نیز پیش برده است.