خدمات استادجامعه الزهرا قم در تایلند+عکس

بخش بین الملل جامعه الزهراء قم یکی از موفقترین مراکز آموزشی شیعه در سطح جهان می باشد به گونه ای که سالیانه دهها بانوی مسلمان از سراسر جهان برای تحصیل علوم اسلامی به این مرکز روی می آورند و بعد از چندین سال آموزش، تحصیل و تهذیب به کشورهای خود باز می گردند و برای رشد و توسعه مذهب حقه تشیع تلاش می کنند.


به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی بی باک، سرکار خانم خدایی یکی از اساتید برجسته و فعال این مرکز می باشد که به کمک شاگردان خود به بسیاری از کشورها مسافرت می کند و علاوه بر دیدار و پیگیری مشکلات آنها، به تبلیغ و ترویج مذهب تشیع می پردازد.
 چندی پیش و همزمان با هفته ولایت دو بانوی تایلندی بعد از بحث و گفتگوهای فراوان با سرکار خانم خدایی از اساتید جامعه الزهراء قم  و از مبلغین خارج از کشور، در منزل یکی از شیعیان تایلندی در شهر بانکوک پایتخت آن کشور، به مذهب حقه تشیع مشرف شدند.

خانم خدایی که نویسنده کتابهایی در زمینه تغذیه ، طب اسلامی و روانشناسی اسلامی نیز می باشد، در این باره به خبرنگار ما گفت: تا کنون بارها به این کشور و سایر کشورها سفر کرده ام و اغلب با هزینه خودم این سفرهای تبلیغی را انجام داده ام و تنها چیزی که من را امیدوار می کند و به من انرژی می دهد چنین دست آوردهایی است که خداوند متعال را در این زمینه شاکر هستم.

وی همچین اظهار داشت: با تلاش برخی دوستان و شاگردانم در این کشور به لطف خدا شاهد رشد چشمگیر مذهب تشیع بوده ایم و امروزه آثار گسترده و عظیم انقلاب اسلامی را در اغلب کشورها به وضوح می توان مشاهده کرد

لازم بذکر است که تایلند کشوری در جنوب شرقی آسیا می باشد. پایتخت و هم چنین پرجمعیت‌ترین شهر آن، بانکوک نام دارد. تا سال 1939، نام رسمی این کشور سیام بود. از سال 1945 تا 1949 نیز سیام خوانده می‌شد تا آن‌ که با اعلام رسمی دولت، نام آن به تایلند تغییر یافت. قوم «تای» اکثریت مردم این کشور را تشکیل می‌دهند. واژه «تای» در زبان تایلندی به معنای «آزادی» است.

اسلام از سه طریق به سرزمین تایلند راه یافته است؛ یکی از راه جنوب تایلند و مهاجرت مسلمانان مالایی تبار به سرزمین تایلند. دوم به واسطه مهاجرت مسلمانان چین از شمال تایلند و سوم که مهم ترین منبع به شمار می اید، مسئله حضور شیخ احمد قمی در این سرزمین و به قدرت رسیدن او در دربار حکومتی «ایوتویا» (پایتخت سیام) و تأسیس نهضت دینی اسلام در این سرزمین است.

در پایان قرن شانزدهم و تقریباً ده سال پس از آغاز سلطنت ناراسوئن بود که یک کشتی زیبا و بزرگ ایرانی به آرامی از خلیج سیام وارد رودخانه «چائوفرایا» و پس از یک سفر پرخطر به قصد توقف، ره سپار ایوتایا شد‎.‎ مدیریت کشتی بر عهده مردی پنجاه ساله بود که مسافرین کشتی، او را شیخ احمد قمی می نامیدند و او را به خاطر هوش و ذکاوت و تسلطش به چندین زبان خارجی می ستودند‎.‎

شیخ احمد قمی در سال 922 قمری (1543 میلادی) در قم متولد شد. سال های اولیه زندگی را به تحصیل دروس اسلامی مشغول و پس از مدت زمانی کوتاه به لقب شیخ ملقب شده بود. دوران جوانی شیخ احمد، مقارن با تأسیس سلسله صفویه در ایران بود؛ سلسله ای که مذهب شیعه را رسماً پذیرفت و با این پذیرش موجبات تقویت حوزه های علمیه شیعی در ایران فراهم شد ‎.‎

با استحکام قدرت سلسله صفوی و توسعه روابط ایران با دیگر کشورهای جهان، هیئت های مذهبی و تجاری از ایران به سوی دیگر کشورها ره سپار شدند و گروهی از طلاب و روحانیون ایرانی همراه با تجار و جهان گردان علاقه مند برای تبلیغ و تجارت به سوی دیگر کشورها به راه افتادند. یکی از این افراد، شیخ احمد قمی بود که هم در حوزه های علمیه تحصیل کرده بود و هم دستی در تجارت داشت ‎.‎

همین موقعیت موجب شد تا شیخ احمد بتواند یک فعالیت دوگانه تجاری ـ مذهبی را آغاز کند و پس از یک دهه فعالیت، گروه «چائوسن» را به وجود آورد؛ گروهی که او را در تبلیغ ایین اسلام و روابط بین المللی یاری می داد‎.‎

او پس از ده سال اقامت در ایوتایا، به شهرت رسید. به گونه ای که خانواده های معروف و بزرگ در آرزوی ملاقات وی و همکاری با او در امور تجاری و فرهنگی بودند. در این زمان، مقدمات ازدواجش با خانمی از خانواده ای متشخص به نام «اُب چوای» فراهم شد. نتیجه این وصلت یک دختر و دو پسر بود. پسر بزرگ تر «چوئن» نامیده شد و پسر کوچک تر پیش از این که به ده ساگی برسد، درگذشت. دختر نیز «شی» نام داشت.

موقعیت تجاری شیخ احمد سبب شد تا برخی بازرگانان او را به عنوان رئیس صنف برگزینند و همین انتخاب به او امکان داد تا هر چند وقت یک بار به دیدار شاه برود و امتیازات مهمی برای رونق کارهای خود و یارانش بگیرد.

در این هنگام ناراسوئن کبیر درگذشته بود و برادرش «اکاتوت ساروت» به قدرت رسیده بود و از آن جایی که وی بر خلاف برادرش به فعالیت های نظامی علاقه چندانی نداشت، بیش تر به توسعه اقتصادی ایوتایا می اندیشید. در چنین اوضاعی شیخ احمد قمی وارد دربار سلطنت شد و چندی بعد شاه، وزارت امور داخلی و مدیریت تجارت خارجی را به وی سپرد.

با توسعه نفوذ شیخ در دربار، شاه، لقب ‎ ahmad rjsethi fhya sheikh را به او داد و وی را به سرپرستی گمرک و مدیریت بندر منصوب کرد. به عبارت دیگر او دومین فرد پس از وزیر امور خارجه و بازرگانی شده بود ‎.‎

هنگامی که نزدیک ترین دوستش، چاموئن سوراساکتی که در آن هنگام لقب ‎ chaoPhaya Phra klang ‎داشت، درگذشت، شیخ احمد به جانشینی وی منصوب شد. نکته جالب این جاست که تا هشت نسل، تمام جانشینان شیخ احمد در این منصب، فرزندان او بودند ‎.‎

چندی نگذشت که جامعه مسلمانان سیام، از نظر نفوذ سیاسی و فرهنگی اعتبار قابل توجهی یافت. دوستان و پیروان شیخ احمد توانسته بودند کلاس های مذهبی را برای خارجیان و هم چنین اهالی مقیم ایوتایا برگزار کنند و به وسیله همین کلاس ها بر تعداد تازه مسلمانان منطقه، به سرعت بیفزایند.

با توسعه کمی و کیفی جامعه مسلمانان سیام، شاه درصدد برآمد آن ها را به عنوان اقلیت رسمی شناسایی کند. در این شناسایی نقش شیخ احمد، بسیار تعیین کننده بود. به این ترتیب شیخ احمد علاوه بر سمت های اداری و تجاری و سیاسی، به سِمَت رئیس جامعه مسلمانان سیام نیز منصوب و بعدها به عنوان نخستین شیخ الاسلام سرزمین سیام (تایلند) شناخته شد.

با گذشت زمان، شیخ احمد قمی بارها دست خارجیان متجاوز را از کشور تایلند قطع کرد و در بین مردم محبوبیت بیش تری یافت. وی هم چنان مقام و نفوذ خود را در دربار حفظ کرد و در مدت 25 سال (1654 – 1630) به عنوان نخست وزیر سیام، مأموریت های اداری و مذهبی خود را انجام داد. در این مدت، سیام، دورانی آرام را با همسایگانش سپری کرد و این عصر، عصر رونق تجاری و سیاسی سیام و هم چنین رونق جامعه اسلامی این سرزمین بود ‎.‎

در حال حاضر، مقبره شیخ احمد قمی، در دانشکده تربیت معلم شهر ایوتایا قرار دارد و با یک بنای اسلامی، مشابه آن چه در ایران به چشم می خورد، تزیین شده است. گنبد طلایی رنگ بنا و معماری ویژه اش به خوبی فرهنگ اسلامی و هویت مذهبی شیخ احمد را نشان می دهد. کتیبه ای سنگی، در مقابل مقبره قرار دارد که به صورتی مختصر، زندگی نامه وی حک شده است.

مذهب شیعه، خط عربی و زبان فارسی، به وسیله شیخ احمد و پیروانش در سرزمین تایلند گسترش یافت و اصطلاحات اسلامی در میان مسلمانان این منطقه رایج شد، به طوری که مسلمانان تایی، نماز را به همین لغت فارسی یعنی «نماز» می شناسند و تنها کسانی که عربی می دانند، مترادف آن یعنی «صلاه» را به کار می برند‎.‎

با نابودی ایوتایا در سده هجدهم و انتقال مرکزیت سیاسی حکومت سیام به بانکوک، بخشی از جامعه اسلامی این سرزمین نیز به بانکوک منتقل شد. از آن جایی که بر اثر این مهاجرت بین جامعه مرکزی مسلمانان سیام جدایی افتاد و سلسله سلطنتی نیز به شدت تحت نفوذ سیاست مداران اروپایی قرار گرفت، به تدریج موقعیت مسلمانان در منطقه مرکزی و شمال تایلند ضعیف شد و مسلمانان ایوتایا و بانکوک که بیش تر آنان شیعه بودند، آرام آرام در انزوا و محاصره قرار گرفتند. به همین دلیل در حال حاضر در سرزمین تایلند به سه جامعه اسلامی بر می خوریم؛ یکی در شمال که با جامعه اسلامی چین در ارتباط است، یکی در مرکز که بیش ترشان شیعه هستند و سومی در جنوب که با مسلمانان مالزی همسایه اند و به دلیل همین همسایگی از قدرت و هم بستگی بیش تری برخوردارند.