قرضاوی چگونه عاشق این دختر شد؟+عکس

 به گزارش شیعه آنلاین، خانم دکتر "أسماء بن قاده" دختر "محمد بن قاده" پدر علم ریاضیات در الجزایر و نوه شاهزاده "عبدالقادر" است. به رغم این اصل و نسب ریشه داری که او دارد، اما پیش از اینکه با شیخ "یوسف قرضاوی" چهره سرشناس اهل سنت جهان عرب ازدواج کند، کمتر کسی وی را می شناخت و پس از ازدواج این زوج خوشبخت، دیگر کمتر کسی در جهان، یا شاید بهتر است بگوئیم در جهان عرب وجود دارد که این خانم دکتر را نشناسد.

 با صراحت چگونگی آشنایی شما با شیخ "یوسف قرضاوی" و ماجرای خواستگاری ایشان از شما و خانواده شما را بیان کنید؟  از جمله قصایدی که شیخ "یوسف قرضاوی" در آن نامه برایم نوشت، به این شرح بود: آیا نمی بینی برای دریافت پاسخ از تو طمع دارم؟!          آیا نمی بینی آه هایم به لحن های عذاب من تبدیل شده؟! آیا نمی بینی که چقدر رسیدن و نزدیک شدن به تو سخت شده؟!     آه، چه زیباست آرزوهایم که مانند سراب است! پس بگو که در آینده نزدیک مرا خواهی دید، حتی اگر هم دروغ است!     و در سرداب (انباری) خود یک دری برایم باز کن! پس از اینکه از عاشق شدن شیخ مطلع شدی، چگونه با وضعیت به وجود آمده برخورد کردی؟ با پیشنهاد او برای ازدواج چگونه برخورد کردی؟ پاسخت مستقیم بود یا آن را به خانواده ات واگذار کردی؟! ای عزیزم با جدیت بیا و تکه تکه مرا به هم وصل کن         بس است سال هایی که گذشته، دیگر مرا عذاب نده ای عزیزم و ای طبیبم، آیا برای بیماریم دارویی داری         مرا رها نکن که در هوای، آیا مایلی سختی بکشم؟! نگذار من گریه کنم، زیرا اشک سلاح ضعیفان است!         چقدر شیرین است برای من زندگی کردن در کنار تو نه سلامی نه کلامی نه تماسی نه دیداری!                      من در تاریکی شب هستم و ثریا در آسمان است! البته من در ابتدا به کلی موضوع را از خانواده ام پنهان کردم زیرا با توجه به وضعیت و جایگاهی که شیخ داشت، خجالت می کشیدم چیزی به آنان بگویم. می خواهیم بدانیم واکنش خودت چه بود؟ این اولین نامه ای بود که به شیخ نوشتی؟ آیا بعد از نامه اولی که برای شیخ ارسال کردی، ارسال و دریافت نامه بین شما ادامه یافت؟ ای کاش طوفانی می آمد و مرا با خود می برد                        چون در قلبم اشتیاقی است که دارد مرا می سوزاند روزهای دوری مرا عذاب می دهد، چقدر ما را دور می کند        شب های دوری هم به درازی کشیده، و خواب را از چشمانم برده دیگر روح من تحمل دوری و جدایی تو را ندارد!   تا این حد؟! در اینجا بخش اول داستان به پایان رسید؟! نتیجه چه بود؟پس از اینکه شیخ الجزایر را ترک کرد، رابطه ما به مدت پنج سال به طور کامل قطع شد. پس از آن شیخ از دوحه با من تماس گرفت و گفت: "هیچ گاه تو را فراموش نکرده ام و همیشه درونم با تو زندگی کرده ام." در یکی از نامه هایش نوشت: "در تمام حرکاتم، نشست و برخواست و سفرهایم تو همراه منی. در خانه، دفتر، مسجد، دانشگاه و خلاصه هر جا که هستم، تو با منی. حتی وقتی برای مردم سخنرانی می کنم و یا در حال نوشتن کتاب هستم." شیخ گفت: "می خواهم تعدادی از شیوخ، بزرگان و چهره های سرشناس را بفرستد تا با پدر من صحبت کنند تا شاید پدرم با ازدواج ما که ازدواج دوم شیخ بود موافقت کند. آیا می توانیم بدانیم آن شیوخ، بزرگان و چهره های سرشناس چه کسانی بودند؟ پس از شکست تلاش های میانجیگرها، مرحله سوم تلاش شیخ چه بود؟ به نظر شما چرا پدرت سعی داشت تو را از این کار و از چنین ازدواجی منصرف کند؟پدرم معتقد بود که شیخ با تفاوت سنی، تجربه، مهارت، علم، دانش و غیره ای که داشت موفق شده بود مرا سحر کند و قلب مرا بدست بیاورد و مرا مجذوب خود بکند تا به اصطلاح به هدف خود دست یابد، به ویژه اینکه او زن و بچه داشت. علاوه بر آن، پدرم با آن جایگاه و شهرت علمی که در الجزایر داشت، آرزو می کرد که روزی برسد و من جای او را بگیرم و ادامه دهنده راه و نام او باشم، و معتقد بود با این ازدواج من از الجزایر خارج خواهم شد و او به آرزوی دیرینه خود دست نخواهد یافت.  آیا فکر می کنی برای همین بود که شیخ بخش هایی از خاطرات خود را در سال 2008 فاش نکرد؟بزرگان اینگونه نیستند. مثلا معروف است "استالین" بخش هایی از خاطرات "لنین" حذف کرد، اما می بینیم آن بخش هایی که توسط او حذف شد، اکنون بیشتر انتشار یافته و همه جا به صورت کتاب به فروش می رسد. من و خانواده ام اگر ذره ای هم در احساسات شیخ شک داشتیم، حتی یک لحظه هم نمی گذاشتیم که نام ما در خاطرات او بیان شود اما با توجه به اینکه می دانیم این احساسات درونی است و مشکلات موجود فقط به دلیل مسائل ارث و میراثی است، اهمیت نمی دهیم. البته آنان مانع بر سر راهمان گذاشتند و سنگ اندازی کردند تا زندگی ما را متلاشی کنند. آنان با ارسال نامه، ایمیل، پیامک و غیره به اماکن مختلفی مانند شبکه الجزیره، دفتر پایگاه خبری "اسلام آن لاین" و دیگر اماکنی شیخ در آنجا رفت و آمد می کرد، تلاش می کردند فضاسازی و جنگ روانی خاصی علیه وی به راه بیاندازند و او را به طلاق دادن من وادارند. آنان حتی در مقالات و مطالب مختلفی که در مطبوعات مختلف الجزایر، قطر، مصر و دیگر کشورهای عربی چاپ می کردند، به این جوسازی رسانه ای برنامه ریزی شده، ادامه می دادند. یکی از جوسازی هایی که علیه شیخ انجام شد تا او را زیر فشار روانی بگذارند، مقاله ای بود تحت عنوان «وقتی شیخ جوان می شود». اما شیخ پیش از آن در سال 1989 در چند قصیده که برایم ارسال کرده بود، چنین نوشت: نمی ترسم که بگویند دانایی که خود را به نادانی می زند              نمی ترسم که بگویند پیر مردی که خود را به جوانی می زند فقط می ترسم که بگویند قلبی که برای تو ذوب شده، فراموش شد           و ببینم گل ها به تیغ تبدیل شده و همه چیز خاک شده است تهدیدات و فشارهای آنان مستقیم یا غیر مستقیم بود؟ رفتار آنها را چگونه ارزیابی می کنی؟ لطفا ادامه تهدیدات را بیان کنید؟