بخارا ؛ تریبون ادبی ضد انقلاب در قلب تهران

سرویس سیاسی بی باک، «ما از شر رضاخان و محمدرضا خلاص شديم، لکن از شر تربيت يافتگان غرب و شرق به اين زوديها نجات نخواهيم يافت. اينان برپادارندگان سلطه ابر قدرتها هستند و سر سپردگانى مى باشند که با هيچ منطقى خلع سلاح نمى شوند، و هم اکنون با تمام ورشکستگيها دست از توطئه عليه جمهورى اسلامى و شکستن اين سد عظيم الهى برنمى دارند». صحیفه امام جلد 15

این سخن امام راحل نیازی به هیچ تحلیل و تفسیری ندارد  و خود مبین همه چیز است.گویا حضرت امام آینده را پیش بینی کرده بودند که در خصوص روشنفکران سرسپرده این چنین خطابه نمودند.

جریانات وابسته به دستگاه فکری غرب از همان اوایل انقلاب در عرصه های مختلفی اقدام به رویارویی با جریان اصیل مردمی و اسلامی ایران کردند.این جریانات با سیاستی برنامه ریزی شده به صورت آرام و خزنده در دستگاه آموزشی و تبلیغاتی کشور رخنه کردند تا راحتر بتوانند به انتشار مطالب خود اقدام کنند.

اگر جریان ها و افراد با درک این مطلب که از سوی مردمی انقلابی دارای جای پایی ندارند برنامه ای بلند مدت را برای تربیت نیروهای در داخل آغاز نمودند که تاحدی نیز توانسته اند به دست آوردهای برسند.جریان فکری وابسته به غرب با تلاش و به دست گیری تریبون های مختلف کوشیده است تا آن تفکری که در سال های اغازین انقلاب از سوی مردم بایکوت شده بود را این بار در لوای دیگر برای نسل های جدید بازگو کند.

به صورت کلی می توان برای جریان مخالف انقلاب اسلامی در ایران چند تریبون نام برد که هر یک در زمینه ای خاص فعالیت می کند،دوماه نامه بخارا،ماه نامه مهرنامه،هفته نامه آسمان و... هریک به ترتیب در حوزه فرهنگ و ادب ، علوم انسانی و مسائل سیاسی فعالیت مستمری دارند.و جریانی هم  فکر مدیریت محتوایی آن را برعهده دارد.سعی شده در این نوشتار که به صورت زنجیر وار منتشر می شود با بخشی از مدیریت و جریان فکری حاکم بر نشریات روشفکران غربزده در کشور آشنا شویم

در شناسه نشریه فرهنگی هنری بخارا این گونه آمده است:بخارا مجله ای است فرهنگی-هنری که در آن مقالات ، خبرها و نقد های مربوط به ادبیات ایران و جهان در زمینه ایران شناسی و هم چنین درباره خصوصیات فرهنگی و هنری کشورهای فارسی زبان افغانستان و تاجیکستان منتشر می شود.

بخارا با مدیریت و سردبیری علی اکبر جعفر دهباشی از سال 1377 فعالیت می کند و تا کنون 86 شماره از دوماهنامه بخارا را منتشر کرده است.

قطعاً سوابق فکری و سیاسی افراد حاکی از نگرش خاص آنان به موضوعات متفاوت است و از این طریق می توان آرمان ها و اهداف پنهان و علمی آنان را بازشناخت.به علاوه این امر، چارت اداری در نشریات فعال بیانگر نقش و جایگاه سردبیر در ارائه خط مش و سیاست های کلی و جزئی مندرج در نشریه می باشد. با مطالعه بخارا نقش محوری و کلیدی علی دهباشی بیش از بیش هویدا می گردد.

علی دهباشی به نام اصلی «علی اکبر جعفر دهباشی»دارای مدرک دیپلم و متولد سال 1333 در تهران است.

دوران ابتدایی خود را در دبستان بامشاد و تا چهارم دبیرستان در رشته ریاضی در دبیرستان های خانعلی و فردوسی گذراند.وی از سال های آخر دبستان کار در چاپ خانه را آغاز کرد و به عنوان مصحح نمونه های چاپی چندین انتشاراتی در چاپخانه «مسعود سعد» کار می کرد.

از همان سال ها زیر نظر اساتیدی مانند «سید ابوالقاسم انجوی شیرازی»،«سید محمد علی شهرستانی»،«دکتر قمر آریان»،«دکتر مهرداد بهار»،«دکتر غلامحسین یوسفی» و «دکتر عبدالحسین زرین کوب» با مبانی فکری فرهنگ و تاریخ ادبیات آشنا شد.

وی در گردآوری و ویراستاری کتاب متخصص است و یکی از عناصر ضد ارزشی در عرصه فرهنگ به شمار می رود. وی به دلیل ارتباطات گسترده ای که دارد توانسته است کاری های مهمی در عرصه فرهنگی کشور انجام دهد.

علی دهباشی قبل از راه اندازی نشریه «بخارا» به مدت شش سال سردبیر نشریه  ادبی «کلک» بود و توانست 94 شماره از این مجله را منتشر کند هم چنین در نشریاتی مانند «طاووس» و «سمرقند» نیز فعالیت می کرد.نشریه سمرقند به مدیر مسئولی طوبی ساطعی همسر دهباشی بود (این دو هم اکنون از یکدیگر طلاق گرفته اند)،دهباشی در سال 1377 اقدام به انتشار دوماه نامه بخارا می کند که تا به حال نیز ادامه دارد

علی دهباشی را نمی توان یک نویسنده توانمند در عرصه ادبیات نام برد اما باید وی را یکی از فعال ترین افراد در زمینه چاپ و نشر عرصه فرهنگی شناخت.

وی در کانون نویسندگان در دهه شصت از افراد فعال به شمار می رفته است و با الهام از برگزاری جلسات «سه شنبه شب ها» که مخصوص داستان و شعر خوانی بود جلسات «چهار شنبه شب ها» را در عرصه فرهنگ راه اندازی کرد ایده که موجب شد تا  مراسم «شب های بخارا» را انجام دهد و تا 57 شب به صورت هفتگی آن را ادامه داد.وی در شب های بخارا  به تجلیل از نویسندگان و شخصیت ها فرهنگی می پرداخت.

علی دهباشی یکی از دوستان نزدیک رامین جهانبگلو جاسوس اینتلجنت سرویس انگلیس بوده است جهانبگلویی که به جرم تلاش برای براندازی نرم جمهوری اسلامی مدتها در بازداشت بود جهانبگلو در زمینه انتشار مجله «کلک» به وی مشاوره می داده است.

در کنار این وقتی از رابطه نزدیک و فعال دهباشی با خانه هنرمندان ایران به عنوان پاتوق روشنفکران معاند جمهوری اسلامی ایران اگاه شویم و هم چنین کثرت محافل شبانه تجلیل از شخصیت های فرهنگی و هنری غربی در خانه هنرمندان را می بینیم که البته علی دهباشی پای ثابت سخنرانی این برنامه به شمار می رود تنها یک فرضیه در ذهن انسان نقش می بندد و آن نقش فعال و لیدر گونه علی دهباشی در طراحی چنین محافلی است.

خانه هنرمندان نهادی است که به با پشتیبانی «محمد خاتمی»،«عطا الله مهاجرانی»،«عبدالله نوری» و «غلامحسین کرباسچی» تاسیس شد و پایه مرام نامه اش بر اساس روشنفکری قجری شکل گرفت.این خانه با مدیریت «بهروز غریب پور» در ساختمانی دولتی به متراژ نزدیک به چهار هزار متر اغاز به کار کرد.

جلسات متعددی نشریه بخارا با همکاری نهادهای دولتی و هم چنین سفارت خانه های خارجی در محل خانه هنرمندان ایران برگزار می شد.فهرست زیر تنها بخشی از این جلسات می باشد.

1. شب آنه ماری شوارتسنباخ (با همکاری سفارت سوئیس)

2.شب فاسبیندر

3.شب پترهانتکه

4.شب ماکس فریش (با همکاری سفارت سوئیس،نشر ماهی و مجله سیمیا)

5.شب ژاک پره ور(با همکاری سفارت فرانسه)

در این بین و در خلال برگزاری شصت شبی که علی  دهباشی با همکاری سفارت خانه های غربی در خانه هنرمندان ایران برگزار کرد باید به این نکته توجه داشت  که ترکیب برگزاری و هم چنین مهمانان و سخنرانانی که از در این مجالس شرکت داشته اند  چیزی جز تخریب پایه های فرهنگی و سنتی کشور در برنداشته است.

لازم به ذکر است افرادی مانند «مهدی سحابی»،«پگاه احمدی»، «خشایار دیهیمی»، « محمود دولت آبادی» و... زنجیره افرادی هستند که دهباشی را در اهداف بومی ستیزی فرهنگ ایرانی -اسلامی یاری می دهند  و در سابقه خود کمتر تعلق خاطری به سنوات فرهنگی جامعه کنونی ندارند.

البته باید گفته شود که در میان جلسات تجلیلی که بخارا در خانه هنرمندان برگزار می کرد هنرمندان برجسته کشوری نیز حضور داشته اند اما جهت گیری خاص عوامل برگزار کننده و سخرانی مدعوین و سوژه های مورد تجلیل قرار گرفته نشان از عقده گشایی عناصر معاند با نظام جمهوری اسلامی است.

1. سردبیری ماه نامه کلک ما بین سال های 1369 تا 1375 

2.مدیر مسئول و صاحب امتیاز نشر شهاب ثاقب (دهباشی دارای تنها یک فرزند به نام شهاب است)

3.عضو فعال انتشارات «سخن»و «پژوهش فروزان»

4.ویراستار فصل نامه فرهنگستان علوم

5.صاحب امتیاز و سردبیر فصلنامه «بخارا» از سال 1377 تا کنون

6.تهیه و تنظیم دایره المعارف بزرگ تاریخچه شفاهی نشر ایران 

قبل ازانقلاب:در نشریاتی هم چون جنبش،چراغ،ارش،برج،سامان،دنیای سخن،ادینه،دفتر هنر فعالیت داشته است

بعد از انقلاب:در روزنامه های اصلاح طلب مانند نشاط جامعه،طوس،یاس نو،شرق همکاری می کرده است 

•شخصیت سازی و ایجاد جو تبلیغاتی برای نویسندگان و شخصیت های ادبی غربزده و لائیک که در زندگی آنان و آثارشان مذهب نقشی ندارد.

•نفوذ در دستگاه های ادبی دولتی و غیر دولتی و غیر وابسته به غرب مانند خانه ادبیات ایران

•تبدیل شدن به یک چهره فرهنگی و خادم ادبیات کشور

•تصاحب بخش عظیمی از فضا عرصه چاپ و نشر 

•هدف گیری مذهب و آموزه های دینی با به حاشیه راندن و سلیقه ای دانستن آن دانست.

علی دهباشی مدت هاست که همسر خود را طلاق داده است و با تنها فرزندش «شهاب» زندگی می کند. دهباشی در ارائه جشن نامه سیمین دانشور با عنوان بر ساحل جزیره سرگردانی تصویری از خود و همسر سابقش(طوبی ساطعی) را در کنار سیمین دانشور بدون حجاب به چاپ رساند!

روزنامه کیهان در خبر ویژه 86/7/2 دهباشی را این چنین معرفی می کند:

«علی دهباشی حلقه وصل نویسندگان اسرائیلی و لابی صهیونیسم در ایالت متحده به نشریات ایران است و در حوزه تصمیم گیری در خانه هنرمندان ایران برای برگزاری نشست های گوناگون باقی مانده است.دهباشی از عناصری است که از شائول بخاش (جاسوس چند جانبه ایرانی تبار صهیونیست شوهر هاله اسفندیاری)در ماهنامه خود مقالاتی به چاپ رساند»

دهباشی با بازکردن چتر ارتباطی وسیع خود در داخل و خارج از کشور فرهنگ سازی را سرلوحه کار خود قرار داده است.وی علاوه بر اینکه شاخه های مختلف فرهنگ ایرانی ردپایی از خود به جا گذاشته است تمام سعی خود را مصروف این کرده که با معرفی برخی از چهره های سکولار و حتی معاند نظام خط فرهنگی مسموم و منحرفی متشکل از روشنفکران غرب زده و سرسپردگان داخلی آنها به وجود آورد.

در مجموع می توان اذعان کرد که نشریه بخارا برای طیف ها و عناصر فکری متفاوت مانند ملی مذهبی ها،چپ های سنتی ،سکولارها و فراماسون ها و در مجموع هر تفکری که در مقابل اندیشه ناب محمد ی (ص) مبنایی پرمحتوا تلقی می گردد و مشخص می گردد که دهباشی با تفکری خاص برنامه ای را در ایران انجام میدهد که امثال «احسان نراقی»،«سیامک پور زند»،«رامین جهانبگلو» به انحاء مختلف آن را تقویت کرده اند.