الفاتح

در جریان اشغال جنوب لبنان در سال 1989 آمریکا چند صد تفنگدار دریایی خود را به بیروت اعزام کرد تا با حضور خود در جنگ های خاورمیانه به نفع اسرائیل حضور آشکارتری داشته باشد و با ایجاد جو رعب و وحشت گروههای مقاومت لبنانی و فلسطینی را به پذیرش نتایج تجاوزگری صهیونیست ها وادار نمایند.

البته عملیات شهادت طلبانه و انفجار در مقر تفنگداران دریایی آمریکا به واشنگتن نشین ها ثابت کرد که ورود به جنگ های تجاوزکارانه صهیونیست ها در خاورمیانه علاوه بر پول مالیات دهندگان آمریکایی به خون آنها نیز نیاز دارد که در مقابل مردم این کشور با وجود سلطه لابی های صهیونیستی در ساختار سیاسی آمریکا آماده پرداخت آن نیستند.

تاکنون همکاری های نظامی آمریکا با صهیونیست ها نتایج بسیاری را برای سیاست های خاورمیانه ای آمریکا در پی داشته است، باید توجه داشته باشیم که حمایت نظامی و همراهی نظامی به معنای حمایت آشکار و اعلانی و اوج حمایت های آمریکا از رژیم صهیونیستی است و در واقع تایید رویکرد توسعه طلبانه و در عین حال نظامی گرایانه دولت آمریکا در منطقه خاورمیانه است.

از این نظر باید گفت این نفوذ و دخالت به یکی از دلایل اصلی خیزش مقاومت اسلامی در برابر سیاست های خاورمیانه آمریکا که به حمایت کاملا آشکار از جنایات صهیونیست ها دست می زنند، بر می گردد، که حتی با جنایت های بی رحمانه و بدون واهمه صهیونیست ها در کشتار غیر نظامیان و مردم بی دفاع در خلال جنگ غزه هم این حمایت های نظامی نه تنها قطع نشده، بلکه با شدت بیشتر ادامه داشته است.

تقویت ماشین جنگی اسرائیل صرفا از راه پرداخت کمک های بی حد و حصر مالی و ارسال نامحدود تسلیحات نظامی فراهم نشده است، بلکه حمایت های سیاسی قدرت های اروپایی و آمریکایی در تشویق صهیونیست ها در کشتار غیر نظامیان بسیار موثر بوده است، یکی از اصلی ترین حمایت های سیاسی در جنگ افروزی های اسرائیل، قدرت آمریکا در وتوی قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل متحد است.

آمریکا بعنوان یکی از 5 عضو دارنده حق وتو در شواری امنیت بیش از شرکایش در شورا از حق وتو برای رهایی بخشیدن اسرائیل از مجازات بین المللی استفاده کرده است. آمار نشان می دهد که از سال 1972 تا 2006 واشنگتن مجموعا 42 پیش نویس قطعنامه های شورای امنیت در ارتباط با موضوع جنایات اسرائیل را وتو کرده است، این تعداد از جمع کل وتوهای صورت گرفته توسط سایر اعضای دائمی شواری امنیت بیشتر است و به اندکی بیش از نصف کل وتوهای دولت آمریکا در این مدت صادر می شود.

البته نباید فراموش کرد که برخی قطعنامه های شورای امنیت که از سد حق وتو های آمریکا گذشته است و اسرائیل را ملزم به خروج از مناطق اشغالی اعراب کرده است به علت حمایت های آمریکایی ها با گذشت چند دهه اجرا نشده است، همچنین برخی از قطعنامه های شورای امنیت با تاخیر زیاد به تصویب رسید تا اسرائیل بتواند اهداف نظامی خود را در جنگ های مختلف پیش ببرد. بارز ترین این موارد نیز در جریان جنگ 33 روزه لبنان بروز کرده است که وزیر امور خارجه وقت آمریکا با دفع وقت مانعی برای تصویت قطعنامه شورای امنیت به منظور آتش بس در لبنان شد.

اهداف آمریکا از وتوی قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل در مصونیت اسرائیل این است که از آنجایی که رژیم صهیونیستی بعنوان پایگاه اصلی آمریکا در منطقه خاورمیانه برای هدایت و کنترل منافع آمریکا در منطقه خاورمیانه محسوب می شود و از آنجایی که آمریکا به واسطه ی این نقشی که رژیم صهیونیستی در واقع برای آنها ایفا می کند خودش را مدیون رژیم صهیونیستی می دانند، طبیعی است که با هرگونه حرکتی از سوی سایر کشور های جهانی علیه این رژیم که در واقع به سمت محکومیت اقدامات رژیم صهیونیستی در منطقه خاورمیانه پیش می رود مخالفت می کنند.

به عنوان نمونه مخالفت های پی در پی آمریکا در شورای امنیت با استفاده از حق وتو یا حق گردن کلفتی در خصوص قطعنامه هایی است که از سوی کشورهای مستقل سازمان ملل و شورای امنیت صادر می شود و در محکومیت جنایات رژیم صهیونیستی بر علیه فلسطینیان و علیه سایر ملتهای منطقه خاورمیانه است که ما همواره شاهد استفاده آمریکا در وتوی این گونه قطعنامه ها هستیم.

صهیونیست ها برای بیش از 60 سال خاورمیانه را با جنگ و خونریزی مواجه کرده اند، اگر چه سربازان پیاده این جنگ ها مشتی صهیونیست ساکن فلسطین اشغالی بوده است، اما تردیدی نیست که کمپانی های اسلحه سازی در میان انبوه اسلحه ها، سیاستمداران و لابی آمریکایی آتش بیاران این معرکه بوده اند و دست آنان نیز همچون سران صهیونیست جنایتکار به خون ملت های منطقه آلوده است.