بازگشت به دهه 60 ؛ تماس با تلفنخانه آزادی / آقا چند چنده؟

گل-رقابت‌هاي هفته دوم ليگ برتر امشب با برگزاري دو ديدار در حالي آغاز مي‌شود، كه يك اتفاق ويژه، انتظار بازي‌هاي امشب را مي‌كشد؛ عدم پخش تلويزيوني كه گويا بحث آن جدي‌تر از هفته اول مطرح است.
عدم پخش تلويزيوني ليگ برتر البته خيلي اتفاق ويژه‌اي به شمار نمي‌رود و طي چند سال اخير ابزار خوبي براي گروكشي فدراسيون فوتبال و مسئولان صدا و سيما بوده است اما ماجرايي كه كمي اوضاع را پيچيده مي‌كند، نبخشيده شدن هواداران پرسپوليس و محروميت آنها از حضور در ورزشگاه آزادي است.
با اين حساب نه صدا و سيمايي در كار است و نه پخش تلويزيوني و نه هواداري. پس بهترين و البته تنها راه براي دريافت آخرين آمار و اطلاعات رسانه‌هاي سايبري از جمله خبرگزاري‌ها و سايت‌هاي خبري است.

اما قديم‌ترها نه سايتي بود و نه خبرگزاري و مثل امروز خيلي از پخش مستقيم هم خبري نبود. صحبت از دهه 60 است. زماني كه حداقل 80 هزار نفر براي عادي ترين بازي‌هاي استقلال و پرسپوليس مقابل رقيبانشان به ورزشگاه مي‌رفتند و شايد يكي از دلايل پرتماشاگر شدن بازي‌هاي آن زمان هم همين عدم پخش بازي‌هاي حساس بود.
با اين حال براي علاقمنداني كه به ورزشگاه نمي‌رفتند و دسترسي ديگري به نتيجه بازي نداشتند، فقط يك راه وجود داشت كه قديمي‌ها خوب آن را به ياد دارند. شماره "نود و يك – شصت و يك"؛ يعني شماره استاديوم آزادي.
متصدي نيز با گفتن نتيجه بازي به سرعت تلفن را قطع مي‌كرد تا نفر بعدي خيلي براي شنيدن نتيجه بازي تيم محبوبش معطل نماند. آن زمان پشت خطي هم وجود نداشت و گاهاً براي شنيدن نتيجه بازي بايد 10 دقيقه‌اي را معطل مي‌ماندي.
يادش بخير؛ اگر خط آزاد بود... يك نفر از پوشت گوشي مي‌گفت: "دوهيچ پرسپوليس" يا "چهار يك استقلال. اگر ي كم سيريش مي‌شدي شايد گلزن‌هاي بازي را هم مي‌فهميدي.
امروز ديگر نود و يك – شصت و يكي در كار نيست و به نظر مي‌رسد اگر استاديوم ازادي هنوز هم اين شماره را داشت، با توجه به عدم حضور هواداران 9161 امروز شلوغ‌ترين خط ايران مي‌شد.