فوتبال در ایران درحالی یکصد و ششمین سال فعالیش را تجربه می‌کند که در این سال‌ها تنها 31 دوره مسابقات لیگ آنهم با پنج نام مختلف برگزار شده است.
به گزارش خبرنگار مهر، تاریخ شروع فوتبال در ایران، به بیش از یک قرن پیش باز می‌گردد، زمانی که گروهی انگلیسی برای اکتشاف نفت در جنوب ایران عازم کشورمان شدند و پس از حفر اولین چاه نفت در شهر "مسجد سلیمان" استان خوزستان به سال 1286، به ساخت نخستین ورزشگاه در این شهر مبادرت ورزیدند تا فوتبال در ایران آغاز شود.
در آن سال وزیرمختار انگلیس در ایران به منظور ایجاد حس رقابت در بازیکنان و جنبه رسمی دادن به بازی‌ها، پیشنهاد برگزاری جامی را طرح کرد که در نهایت نخستین دوره رسمی آن، همان سال با حضور تیم‌های انگلیسی و بدون بازی دادن به ایرانی‌ها انجام شد. البته در سالهای 1287 تا 1295 کریم زندی به عنوان نخستین فوتبالیست ایران، در آن تیم‌ها بازی کرد.
چندی بعد همین اتفاق در "بوشهر" رخ داد. شهروندان انگلیسی در اوقات فراغت با هیجان رودرروی تیم‌های محلی کشورمان می‌‌ایستادند، رقابت‌هایی که بیشتر حالت تفریحی داشت. این رشته مهیج به تدریج در شهرهای دیگر ایران از جمله بندرانزلی و بندرعباس توسعه پیدا کرد و در ادامه توجه جوانان شهرهای آبادان و مشهد را به سوی خود جلب کرد.
قبل از شروع جنگ جهانی اول 1914(1293 شمسی) فوتبال در مدرسه آلمانی‌ها بازی می‌شد. نخستین تیم فوتبال در پایان دوره قاجاریه 1919(1298 شمسی) و برای قدردانی از کوشش‌های برادران سردارخان که تحصیلکرده بلژیک بودند و در امر بسط و گسترش فوتبال نقش داشتند، تشکیل شد. بازیکنان معروف آن تیم "برادران مفتاح"، "اکبر توفان"، "پان اسدالله"، "رضا والی کلانتری"، "هراند گالوستیان" و" گالیک هاراتونیان" بودند.
تا سال 1299 فوتبال به صورتی پراکنده و کاملا ابتدایی در زمین‌های حاشیه تهران بازی می‌شد اما در سال 1300 با تشکیل انجمنی با نام انجمن ترقی و ترویج فوتبال، فعالیت این ورزش در پایتخت جنبه رسمی‌تر پیدا کرد. بعد از خاتمه جنگ، کالج آمریکایی‌ها در تهران یا همان دبیرستان البرز به آموزش فوتبال پرداخت. همچنین مسابقاتی بین اعضای سفارتخانه‌های اروپایی در ایران صورت می‌گرفت. در سال 1308 هم نخستین بازی خارجی فوتبال با تیم بادکوبه شوروی در تهران برگزار شد.
"ابوالفضل صدری"، رئیس سازمان وقت ورزش افراد را به تشکیل تیم‌های آزاد در تهران تشویق و ترغیب کرد و حتی برای برندگان رقابت‌های داخلی جوایزی در نظر گرفت. از سال 1312 فوتبال پیشرفت‌های زیادی داشت که در این راستا در سال 1313 انجمن ملی تربیت بدنی و پیشاهنگی تشکیل شد تا متصدی اداره امور تربیت بدنی و ورزش در خارج از مدارس باشد. این مسئله باعث شد تا سال 1315 تعداد تیم‌های فوتبال فعال در ایران به 367 تیم در 26 استان و شهرستان برسد.
چندی بعد "حسین صدقیانی" که برای ادامه تحصیلات عالیه به ترکیه رفته بود، به تیم فنرباغچه این کشور و سپس "راپیدوین اتریش" ملحق شد. وی در سال 1316 و پس از بازگشت به ایران، موسس یک تیم در شهر مقدس مشهد شد. صدقیانی از جمله اولین کسانی بود که در اروپا با فوتبال مدرن و نوین آشنا شده بود. وی پس از بازگشت به ایران مسئول آموزش و گسترش فوتبال شد و به انتقال تجربه و دانش روز فوتبال جهان به جوانان علاقمندی که تشنه یادگیری صحیح این رشته ورزشی بودند، پرداخت. از جمله اقدامات صدقیانی می‌توان به تشکیل تیم ملی و اعزام آن به افغانستان اشاره کرد.
سال 1318 را می‌توان یکی از نقاط عطف ورزشی به ویژه فوتبال در ایران دانست زیرا ورزشگاه امجدیه در این سال تکمیل شد و به شکلی در آمد که امروز وجود دارد. البته آنطور که به نظر می‌رسد تیم منتخب اتحادیه کارگران تحت عنوان تیم تهران اولین سفر برون مرزی که جنبه غیررسمی داشت را به "بادکوبه" شوروی انجام داد. در مجموع حاصل سه بازی فوتبالیست‌های آن موقع کشورمان، سه شکست پیاپی با نتایج 4 بر یک، 3 بر صفر و 2 بر صفر بود.
البته برگزاری مسابقات فوتبال در اواسط دهه 30 و در حدود سال 1334 در قالبی متمرکز آغاز شد، زیرا در آن زمان فوتبال ایران با ساختاری به نام لیگ یا مسابقات باشگاهی غریبه بود و فوتبال تنها در شکل مسابقات استانی و یا رقابت بین قهرمانان استان‌ها در سراسر کشور انجام می‌شد.
شاید یکی از قدیمی‌ترین مسابقاتی که در تاریخ فوتبال ایران به ثبت رسیده است، دیدارهای متمرکزی بود که در سال 1339 شمسی برگزار و با قهرمانی شاهین آبادان به پایان رسید. این رقابت‌ها در 6 گروه برگزار شد و تیم‌های برتر هر گروه به دیدارهای پایانی راه یافتند اما چون اکثریت تیم‌های حاضر در این مسابقات منتخب استان‌ها بودند، نمی‌توان نام آن را رقابت‌های باشگاهی یا لیگ نهاد. دوسال بعد دارایی فاتح چنین تورنمنتی شد و در سالهای 1346 و 1347 پاس در این مسابقات به مقام نخست دست یافت.
البته آمارنویسان فوتبال ایران، سال 1349 را سال آغاز فوتبال باشگاهی ایران می‌دانند، مسابقاتی که در زمان ریاست مصطفی مکری برای اولین بار جنبه رقابت‌های باشگاهی را به خود گرفت زیرا تمام تیم‌های حاضر در آن باشگاهی بودند. تاج یا همان استقلال پیشین قهرمان آن دوره نام گرفت ولی یک سال بعد پرسپولیس موفق به فتح این جام شد تا قهرمانان مسابقات تیم‌های سرخابی تهران باشند.
تجربه برگزاری این مسابقات، توجه بیشتر مردم به رشته ورزشی فوتبال، گسترش این رشته ورزشی در زمین‌های خاکی مناطق مختلف تهران و شهرهای دیگر و همچنین افزایش امکانات ابتدایی برای این ورزش در نقاط مختلف کشور، زمینه ایجاد مسابقات معتبری به نام تخت جمشید را در فوتبال ایران فراهم کرد.
این رقابت‌ها از سال 1352 به صورت رسمی آغاز شد تا فوتبال باشگاهی ایران وارد مرحله جدیدی از برنامه‌ریزی و انضباط اجرایی شود اما با شکل‌گیری انقلاب شکوهمند اسلامی، آخرین دوره آن در سال 1357 نیمه تمام باقی ماند. به علت جنگ تحمیلی تا 1368 مسابقات فوتبال در ایران، جنبه متمرکز در هر استان را داشت. پس از 11 سال، فوتبال باشگاهی ایران با نام "لیگ قدس" که تنها یک سال دوام داشت، مجددا شروع به کار کرد.
از سال 1370 فوتبال باشگاهی ایران دوره 10 سالهای را با نام "لیگ آزادگان" سپری کرد اما در دوران ریاست صفایی فراهانی بر فدراسیون فوتبال و آغاز دهه 80، فوتبال ایران برای حرفه‌ای شدن با تغییرات بسیاری مواجه شد که مهمترین آن تغییر عنوان مسابقات لیگ به "لیگ برتر" بود، لیگی که در فصل 91-92 دوازدهمین دوره آن برگزار می‌شود.
از سال 1349 تا به امروز در فوتبال باشگاهی ایران، پرسپولیس با 14 قهرمانی (نه لیگ - پنج جام حذفی) سرآمد دیگر تیم‌هاست. استقلال با 13 قهرمانی (هفت لیگ - شش جام حذفی) و سپاهان هفت قهرمانی (چهار لیگ - سه جام حذفی) در رده‌های دوم و سوم قرار گرفته‌اند و تیم‌های پاس پنج قهرمانی (همگی در لیگ)، سایپا چهار قهرمانی (سه لیگ - یک جام حذفی)، ملوان سه قهرمانی (همگی جام حذفی)، ذوب‌آهن اصفهان دو قهرمانی (همگی در جام حذفی)، صباباتری دو قهرمانی (یک جام حذفی - یک جام در جام ایران) و شاهین اهواز، بهمن تهران، برق شیراز و فجرسپاسی همگی یک قهرمانی در جام حذفی عناوین بعدی را از آن خود کرده‌اند.
اخبار ویژه
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
