قربانی شدن حریت جریان دانشجویی در 18 تیر

حسین پیشوا دبیر شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی دانشگاه‌های تهران بزرگ در گفت‌و‌گو با خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری فارس با بیان اینکه وقایع 18 تیر 88 نمونه‌ای از یک پیوند و اتصال بسیار بد میان جنبش دانشجویی و سیاستمداران حاکم در دولت بود، گفت: در واقع اتفاقات 18 تیر نمود روندی بود که از مدتی قبل شروع شده‌ و تا مدتی بعد هم ادامه پیدا کرد.

پیشوا با بیان اینکه این پیوند علیرغم تصور طرفین، برای هر دو هزینه‌های بسیار زیادی در پی‌داشت، تصریح کرد: در این رویداد از یک طرف برخی سیاسیون قصد پیشبرد اهداف نامشروع خود را با استفاده ابزاری از جریان دانشجویی که نماد قشر جوان و آگاه و تحصیلکرده است را داشتند، یعنی می‌خواستند با یک ابزار خوشنام برخی اهداف سیاسی نامشروع خود را پیش ببرند. از طرف دیگر استقلال جنبش دانشجویی به دنبال یک سری بلندپروازی‌های غیرمعقول برخی افراد موثر در آن و عدم تحلیل و شناخت مناسب آنها از موقعیت خود در فضای سیاسی آن روزها از آن گرفته شد و بطور کاملا آشکاری جنبش دانشجویی آلت دست سیاسیون شد.

دبیر شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی دانشگاه‌های تهران بزرگ با اشاره به هزینه‌های این اتفاق برای سیاسیون، گفت: این اتفاق نقطه شروعی بود برای روشن شدن تدریجی ماهیت غیرمشروع و غیرصادقانه آنها در برخورد با مردم و جریان دانشجویی در اذهان عمومی بود.

پیشوا افزود: مردمی که با امید فراوان به احیای بسیاری از ارزشها، اصلاح طلبان را در دوم خرداد بر سر کار آورده بودند، به مرور شاهد لگدمال شدن همان ارزش‌ها توسط همان دولت مردان و سیاسیونی شدند که به آنها امید بسته بودند.

دبیر شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی دانشگاه‌های تهران بزرگ مهمترین هزینه این اتفاق برای جنبش دانشجویی را ذبح شدن حریت جنبش دانشجویی به پای یک سری سیاسی‌کاری‌ها دانست و تصریح کرد: ذبحی که متاسفانه شأنیت جریان دانشجویی را تا سطح پیاده‌نظام‌های سیاسی یک جریان خاص سیاسی پایین آورد.

وی با بیان اینکه اتصال سیاسیون و دانشجویان در 18 تیر شروع یک حرکت ابتر بود، اظهار داشت: حرکتی که بعدا منجر به سهم‌خواهی فعالان دفتر تحکیم در معرفی چند کاندیدا از طرف آنها در لیست 30 نفره انتخابات مجلس اصلاح‌طلبان شد و آنها رسما، ورود به ساختار قدرت کردند.

پیشوا افزود: متاسفانه این مدل ورود به قدرت جریان دانشجویی حداقل دو آفت بزرگ برای این جنبش به‌ همراه داشت، یکی قربانی شدن حریت جریان دانشجویی به پای یک سری قدرت‌خواهی‌های ناشی از پاره‌ای معاملات و بده بستان‌های پیدا و پنهان با سیاسیون و دیگری ارائه یک الگوی بسیار بد از آینده فعالین جنبش دانشجویی بود.

وی در پایان با اشاره به این الگو تصریح کرد: الگویی که فعالیت در تشکل‌های دانشجویی را بعنوان سکویی برای رسیدن و وصل شدن به ساختارهای قدرت معرفی می‌کند و دانشجویان می‌توانند پس از مدتی فعالیت در این تشکل‌ها نماینده مجلس، مشاور فلان نهاد سیاسی، اداری یا ... شوند.