آیا روش انتخاب سرمربی در شان پرسپولیس است

مهر، هر چند پرسپولیس در فصل نقل و انتقالات بازیکنان خوبی را جذب کرده و این امیدواری را بوجود آورده که هواداران بتوانند در فصل دوازدهم لیگ برتر کمتر از سالهای گذشته طعم ناکامی را بچشند، اما این بازیکنان در شرایطی جذب شده اند که این تیم سرمربی نداشته و مشخص نیست چه کسی این بازیکنان را از نظر فنی تایید کرده است.

اینکه مصطفی دنیزلی چنین لیستی را به مسئولان باشگاه داده و بعد هم خودش حاضر به همکاری نشده، مشکل سرمربی آینده است که به احتمال زیاد برخی از این بازیکنان را نپسندد. اتفاقی که در سالهای گذشته نیز رخ داده بود و یکی از مشکلاتی که در طول فصل گریبان پرسپولیس را گرفت همین ناهماهنگی ها بود.

محمد رویانیان چند روز قبل و زمانی که بحث بستن تیمی خوب برای پرسپولیس مطرح شد گفت که تیمی در شان باشگاه بزرگ پرسپولیس بسته است. اظهار نظری که کاملا درست و منطقی است و پرسپولیس باید همواره تیمی پرستاره و البته از نظر فنی در سطح بالا داشته باشد.

اما سوال از مدیر عامل باشگاه پرسپولیس که تلاش بسیاری کرد تا هر چه سریعتر سرمربی سرخپوشان را انتخاب کند این است که آیا این نحوه انتخاب در شان پرسپولیس است؟ آیا در فاصله حدود 22 روز تا برگزاری اولین دیدار پرسپولیس در لیگ برتر باید تیم پرستاره بدون سرمربی باشد؟ آیا باید با چهار گزینه خارجی مذاکره کرد و حتی یکی از آنها را هم به تهران آورد و در نهایت علی پروین را به عنوان گزینه سرمربیگری مطرح کرد؟

آیا هدف مسئولان باشگاه پرسپولیس این نیست که با مطرح کردن نام علی پروین - که البته مخالفان زیادی برای نشستن روی نیمکت دارد - شرایطی را فراهم کنند که هواداران به حضور علی دایی و یا هر گزینه داخلی دیگری راضی شوند و ضرب المثل "به مرگ گرفته اند تا به تب راضی شوند" در این ماجرا صدق کند؟

آیا معرفی علی پروین به عنوان گزینه داخلی نشستن روی نیمکت پرسپولیس و انصراف او در کمتر از یک روز پس از اعلام، یک کار هماهنگ شده و یا بدون برنامه ریزی و بدون مشورت از قبل نبوده است؟

با تجربه ای که از گذشته وجود دارد به نظر می رسد که یکی از مشکلات ابتدای فصل پرسپولیس در لیگ دوازدهم همان بهانه های همیشگی" من تیم را نبستم"، " بازیکنان جدید با هم هماهنگ نیستیند"، " مشکل بدنی داریم چون فصل بدنسازی را از دست دادیم" و ... باشد. اتفاقی که قطعا در شان پرسپولیس نیست!