دانشگاهی که دوباره دانشجویانش را در به در کرد‬

به گزارش خبرنامه دانشجویان ایران؛ خوابگاه و مشکلات آن، از مسائلی است که همواره گریبان‌گیر مسئولین دانشگاه‌های کشور است. دانشگاه سمنان نیز، با توجه به جمعیت بالای دانشجویان غیر بومی، انتها و ابتدای هر سال تحصیلی با مسائل عدیده‌ای روبروست.

 

 ماجرای مشکلات خوابگاه دانشگاه سمنان از سال 84 و افزایش ظرفیت دانشگاه‌ها شروع شد. در این سال که در دفترچه آزمون حرفی از میزان تعهد خوابگاهی نشده بود درگیری های دانشجویان و مسئولین در خوابگاه‌ها به اوج رسید و این خود سبب شد تا مسئولین مجبور به دادن 4سال خوابگاه به ورودی های سال 85 شدند.

 

 

دانشگاه سمنان،  از سال 86 به بعد در دفترچه کنکور هر ساله تعهد یکسال خوابگاه را می دهد. و این را برای ورودی های 86 و 87 عملی کرد اما با تاسیس دو بلوک در خوابگاه آقایان و خانم ها که از هدایای سفر رهبری و سفرهای استانی دولت بود دانشگاه تعهد خود را نسبت به دانشجویان افزایش داد و برای خانم ها تقریبا تمام 4 سال و برای آقایان دو ترم اول و دو ترم آخر را در نظر گرفت. دانشجویان ورودی 88 نیز که سال آتی، آخرین سال تحصیلی آنهاست دل به این وعده و وعیدها بسته بودند که با سنت شکنی چند دوباره دانشگاه روبرو شدند:

 

دانشگاه سمنان تا 31 خرداد هیچ خبری درباره وضعیت خوابگاه‌ها در سال آینده نداد و عده ای از دانشجویان سال آخر، با تصور پایبندی دانشگاه به وعده‌های خود به خانه‌هایشان رفتند؛ اما در نیمه شب 31 خرداد اطلاعیه‌ی واگذاری خوابگاه منتشر شد و متذکر شده بود که صرفا به دانشجویان جدیدالورود و تمام دانشجویان دکترا خوابگاه تعلق می‌گیرد و لاغیر!

 

 این خبر موج جدیدی از نگرانی را بین دانشجویان سال آخر ایجاد کرد. این اقدام دانشگاه در حالی صورت گرفت که برخی از دانشجویان قبل از انتشار اطلاعیه به خانه‌هایشان رفته بودند و عده ای نیز تا روز 31 خرداد اقدام به فروش وسایل خانه‌های اجاره ای خود (به امید تعلق خوابگاه در سال بعد) کرده بودند.

 

 اما سوال اینجاست کدام محدودیت باعث شده تا دانشگاه سمنان، یک شبه (!)، چنین تصمیمی اتخاذ کند و مشکلات زیر را نادیده بگیرند!؟

 

افزایش بی رویه ظرفیت دانشگاه در چند سال گذشته که بصورت اجباری از سوی وزارت خانه بر دانشگاه تحمیل می شود چه در مقطع کارشناسی و چه در سطح تحصیلات تکمیلی باعث فشار بر باقی دانشجویان شده است و همچنان که بر کمیت دانشجویان افزوده می شود با توجه به محدود بودن امکانات آموزشی از کیفیت کاسته می شود، چه آنکه در سال 88 حتی خبر از برقراری کلاس‌های درسی در آلاچیق های دانشگاه شنیده می شد.

 

با توجه به تاثیر عمیق دانشگاه در شهرهای کوچک و انتقال فرهنگ تهرانیزهِ کلان شهرها برای شهر، آفت‌های جبران ناپذیری را برای شهر برجای می گذارد و از طرف راهی شدن اجباری این تعداد دانشجو (ورودی‌های سه سال تحصیلی! ) به خانه‌های شهر به خطر افتادن سلامت اخلاقی دانشجویان به تبع اسکان در خانه‌های شهری که حتی آمار این مشکلات را چند برابر افزایش داده است و همچنین هزینه‌های ناشی از اجاره خانه و ... و اتلاف وقت دانشجویان و بلاتکلیفی دانشجویانی که امسال قصد شرکت در آزمون ارشد را دارند همه معظلاتی است که بواسطه همین تصمیم دانشگاه بر دانشجویان و اهالی شهر سمنان وارد می شود.

 

نکته دیگر در این تصمیم مسئولین اینجاست که دانشجویان دکترا و جدیدالورودها، در مجموع چه تعداد هستند که دانشگاه به صورت اتفاقی (!) توانایی اسکان باقی دانشجوها را ندارد؟ آیا دانشگاه سمنان دوباره با افزایش ظرفیت خارج از توان مواجه خواهد بود؟ و چرا این دانشگاه، زودتر این خبر را اعلام نکرد تا عده‌ی کثیری از دانشجویانش در بلاتکلیفی به سر نبرند و اوقات فراغت خود را با دغدغه‌ی وضعیتِ اسکانِ سال بعدِ خود، سپری نکنند.