گلچینی از بیانات رهبري به مناسبت روز جانباز

يك‌وقت در مورد جانبازها فكر مى‌كردم، كه به نظرم رسيد گاهى فضيلت آنها از شهدا هم بيشتر است. جانباز كسى است كه بعد از آن‌كه قسمتى از بدنش را در راه خدا داد و عضو يا اعضاى شهيدى را با خودش همراه كرد و در بقيه‌ى مدت زندگى و عمرش هم متقى و شكرگزار بود و عمل صالح انجام داد، خداى متعال در مورد اين‌گونه از مجروحين جنگ در قرآن مى‌فرمايد: «الّذين استجابوا للَّه و الرّسول من بعد ما اصابهم القرح للّذين احسنوا منهم و اتّقوا اجر عظيم». كلمه‌ى «عظيم» در پايان اين آيه‌ى شريفه، قابل تأمل است.

 
جانبازان عزيز بايد قدر اين موقعيت را - اگرچه با سختى مواجهند - بدانند. من مى‌دانم كه شما سختى مى‌كشيد. محروميت از پا و دست و نخاع و چشم و سلامتى، براى شما كه در دوران جوانى بسر مى‌بريد و مى‌توانستيد سالم باشيد، سخت است. هيچ پاداش بزرگ و خوبى را بدون سختى به انسان نمى‌دهند. شما خيال نكنيد كه انسان بدون تحمل سختيها ممكن است به اجرهاى عظيم برسد؛ خير، چنين چيزى نيست؛ «افضل الاعمال احمزها»: با فضيلت‌ترين كارها، سخت‌ترين و دشوارترين آنهاست. در مقابل اين سختى‌يى كه تحمل مى‌كنيد، آن اجر عظيم را به شما مى‌دهند.

 
شما، هم عضو شهيدى را با خود همراه داريد، و هم زنده‌ايد و از تنعمات زندگى در حد زيادى برخوردار مى‌شويد. وقتى انسان بين مرگ و زندگى قرار مى‌گيرد، اگر به او بگويند زنده بمان، اما فلان عضو را نداشته باش و يا اين‌كه مرگ را انتخاب كن، مى‌گويد زنده بمانم، آن عضو را هم بگيريد. زندگى شيرين است و هر انسانى آن را مى‌خواهد. بنابراين، جانبازان ما، هم از نعمت زندگى برخوردارند، و هم عضو شهيدى را با خود همراه دارند، و هم - اگر تقوا و احسان را در عمل رعايت كنند - به آن اجر عظيم و باورنكردنى مى‌رسند. قدر اين نعمات را بدانيد.

 
هم خانواده‌هاى شهداى عزيزمان و هم خانواده‌هاى اسراى عزيزمان و هم جانبازان عزيزمان و خانواده‌هاى گراميشان، قدر خودشان را بدانند و مطمئن باشند كه عمل آنها امروز خيلى ارزش داشته و دارد و تأثير زيادى براى عظمت اسلام داشته و خواهد داشت.

 
شهيد و خانواده‌اش و جانباز و خانواده‌اش و اسير و خانواده‌اش، جزو برجسته‌ترين انسانها و شريفترين و عزيزترين آنها هستند و بايد همان گونه هم با آنها معامله شود. البته، معامله‌ى خدا و آنچه خدا با شما خواهد كرد، از همه بالاتر و با ارزشتر و ماندگارتر است.

 
برادران جانباز و آزاده‌يى را كه ملاحظه مى‌كنيد، هر حادثه‌يى كه برايشان اتفاق افتاده، و هر تجربه‌ى مخلصانه‌يى كه اينها يا خودشان نشان دادند يا در ديگرى ديدند، به نظر من كافى است تا انسانهايى را هدايت كند. اين حادثه‌ها و تجربه‌ها، ماها را واقعاً هدايت مى‌كند.

 
قرآن كريم درباره‌ى آن مجاهدانى كه در جنگ زخمى هم شدند - كه ديگر از اين بالاتر چيست؟ انسان، هم به ميدان جنگ برود و هم مجروح بشود؛ مثل اين عزيزان جانباز ما - مى‌فرمايد: «الّذين استجابوا للَّه و الرّسول من بعد ما اصابهم القرح»؛ كسانى كه به ميدان جنگ و جهاد در راه خدا رفتند و مجروح و زخمى شدند، «للّذين احسنوا منهم و اتّقوا اجر عظيم»؛ اين اجر و پاداش بزرگ براى آنها مى‌ماند؛ در صورتى كه تقوا و نيكوكارى را با خودشان همراه داشته باشند. والّا اگر كسى آن مجاهدت را بكند و آن ارزش معنوى را به دست بياورد، اما خداى نكرده آن ارزش را براى خود حفظ نكند، اين خسران است. چه چيزى مى‌تواند آن ارزش را براى ما حفظ كند؟ تقوا. به همين خاطر است كه در هر نماز جمعه و در هر سوره‌ى قرآن، «تقوا» دايماً به ما تذكر داده مى‌شود. در اول قرآن - همين آياتى كه در اين‌جا تلاوت شد - صحبت از تقواست: «ذلك الكتاب لا ريب فيه هدى للمتّقين».

 
اين جوانان مؤمن و نستوه، اين زنان و مردان، آنهايى كه شهيد شدند، آنهايى كه جانباز شدند، آنهايى كه زندانهاى سخت دوران اسارت را تحمل كردند، آنهايى كه فراق عزيزان را تحمل كردند، آنهايى كه سختيهاى ميدان جنگ را تحمل كردند و امروز شما هزار نفر از اينها را تشييع مى‌كنيد. هر يك از اينها، يك نمونه‌ى ممتاز و عالى هستند كه جا دارد هر ملتى يك نفر از اين شهدا را داشته باشد، او را تجليل كند؛ او را بزرگ بدارد و الگو قرار دهد.

 
جانبازان ما هنوز در ميدان مقاومت و ايستادگى هستند …عزيزان جانباز بدانند كه مبارزه‌ى آنها ادامه دارد. جانبازان ما، در تمام دوران جانبازى در حال مجاهدتند. اين فضيلت، مخصوص آنها و كسان و همسران و خانواده‌هايشان است، تا وقتى كه ان‌شاءالله سلامت و عافيت پيدا كنند.

 
جانبازان ماهم عمدتا از همين مجموعه‌ى فداكار تشكيل شده‌اند؛ …و تا مرز شهادت هم پيش رفتند؛ منتها شهادت نصيبشان نشد و به زندگى برگشتند؛ ليكن با نقص جسمانى. اينها سلامت خودشان را فداى اين راه كردند؛ بعد هم صبر پيشه نمودند. وقتى جانباز صبر مى‌كند، وقتى پاى خدا حساب مى‌كند، وقتى يك جوان نيرومند زيباى برخوردار از محسنات طبيعى، با كورى يا از دست دادن پا، دست، كبد، سلامتى و محروم از بسيارى از خيراتى كه انسان بر اثر سلامت جسمانى از آنها برخوردار مى‌شود، در ميان ساير مردم راه مى‌رود، اما شاكر است، اما احساس سرافرازى و سربلندى مى‌كند كه در راه خدا كارى كرده؛ اين قيمت و ارزشش از شهداى ما كمتر نيست و گاهى هم بيشتر است.

 
شهدا كسانى هستند كه از ديگران شجاعت و دليرى بيشترى نشان دادند؛ سينه را سپر كردند، از خطر نهراسيدند و به شهادت رسيدند؛ بعضى به بهشت الهى پر كشيدند، بعضى هم جانباز شدند؛ در واقع - همان‌طور كه گفته مى‌شود و تعبير درستى است - اينها شهيد زنده‌اند.

 
ما خيلى پيشرفت كرده‌ايم؛ اما اين پيشرفت‌ها مرهون آن دفاع‌ها و مجاهدت‌هاست. ملت ايران با همه‌ى وجود مرهون تلاش و مجاهدت اين ايثارگران است؛ چه ايثارگرانى كه شهيد شدند، چه ايثارگرانى كه شهيد دادند - مثل شماها - چه ايثارگرانى كه جانباز شدند، چه ايثارگرانى كه زندگى دشوار جانبازى را براى عزيزان خودشان تحمل كردند - پدران اينها، مادران اينها، همسران اينها - چه آنهايى كه در بند دشمن جبار جرار اسير شدند و پدر و مادرها لحظه‌لحظه‌ى دوران اسارت را با خون دل تحمل كردند، و چه آنهايى كه از اسارت برنگشتند و در همان‌جا شهيد شدند؛ و چه آنهايى كه به جبهه‌هاى جنگ رفتند و خطر را پذيرفتند و جان خودشان را كف دست گرفتند و همه‌ى نيروى خودشان را صرف كردند، اما خداى متعال خواست اينها زنده بمانند و بركاتشان براى كشورشان و دنياى اسلام ادامه پيدا كند.

 
جانبازان هم شهداى زنده‌اند؛ شما جانبازان عزيز هم مثل شهدا هستيد؛ شهيد هم همين ضربه‌اى را كه جانباز تحمل كرده است، او هم تحمل كرده؛ سرنوشت او پرواز و رفتن بود، سرنوشت اين فعلا ماندن. خانواده‌ى شهدا، پدر و مادر شهيد، همسر شهيد، فرزندان شهيد، برادران و خواهران و خويشاوندان شهيد، پدران و خواهران و همسران جانبازان بايد افتخار كنند.
يكى از چيزهائى كه من هميشه احساس مى‌كنم، احترام به همسران جانبازان است. بعضى از اين بانوان عزيز، اين جانباز را با همين جانبازيش قبول كردند و پذيرفتند؛ آفرين! بعضى‌شان جوان رعنائى را كه با او ازدواج كردند، ناگهان ديدند به يك ازپاافتاده و به يك جانباز تبديل شد؛ پذيرفتند و استقبال كردند؛ آفرين! همسران جانبازان خيلى باارزشند.

 
پشت سر خانواده‌هاى شهدا، همين خانواده‌هاى اسرا و جانبازان و مفقودان هستند كه يقينا نقش اساسى و مهمى را شما خانواده‌هاى اسرا و مفقودان در حفظ آبروى انقلاب داريد. به همان اندازه كه صبر و شكر مى‌كنيد و عظمت و افتخار مجاهدت در راه خدا را درك مى‌كنيد، به همان اندازه شرافت و كرامت و عزت و ثواب الهى متعلق به شماست. بنابراين، شما خانواده‌ها بايد افتخار كنيد كه جزو قشرهاى خدمتگزار انقلابيد و مى‌توانيد براى ملت و كشورتان آبرو و حيثيت درست كنيد و يقينا در صورت صبر، ثواب و اجر الهى شامل حال شما خواهد بود. اين، يك افتخار بزرگ است.

 
همه‌ى كسانى كه در جنگ تحميلى هشت‌ساله، چه با حضور خود يا فرزندان و عزيزانشان، حضور و فعاليتى داشته‌اند، مخصوصا خانواده‌هاى شهيدان عزيز و جانبازان و اسيران گرامى، بايد بدانند كه در امتحانى بزرگ شركت كرده و در آن سربلند بيرون آمده‌اند. خدا را بر اين توفيق بزرگ، سپاس بگزارند و روحيه‌ى دفاع از اسلام را كه موهبتى عظيم است، براى خود حفظ كنند.

 
جانبازان عزيز ارزنده‌ترين يادگاريهاى دوران حماسه‌ى دفاع مقدس هستند. امروز، جانبازان نمونه‌هاى بزرگ افتخار و شجاعت و فداكارى و يادگارهاى دوران حماسه‌اند. امروز، خانواده‌هاى عزيز و عظيم‌الشأن شهداى شما كسانى هستند كه همه‌ى منصفان عالم - كسانى كه قضاياى ايران و انقلاب ايران را مى‌شناسند - آنها را با عظمت و بزرگوار و صبور و نيرومند به حساب مى‌آورند. اين را بايد شما حفظ كنيد. اين، به بركت اسلام و رهبرى امام عظيم‌الشأن و به بركت وحدت كلمه‌ى شماست. اينها را براى خودتان نگه داريد. شيطانها بايد از نفوذ در افكار ملت ايران مأيوس شوند.

 
من، اكنون به پدران و مادران، همسران و فرزندان، خواهران و برادران و ديگر كسان شهداى عزيز و جانبازان و اسرا و مفقودين درود مى‌فرستم و اعلام مى‌كنم كه آنان در رتبه و شأن معنوى، بلافاصله پشت سر عزيزان فداكار خويشند.

 
انقلاب ما كه پيروز شد، به بركت صفا و خلوص و اخلاص و كار براى خدا و بلند شدن از سر منافع مادى و شخصى بود. مقاومت در جنگ تحميلى هم همين‌طور بود. اين شهداى عزيز ما، يا اين جانبازان، در اوج صفا و اخلاص، به استقبال شهادت رفتند و شهيد شدند و همين شهادتها و مقاومتها و به استقبال خطر رفتنها بود كه انقلاب را حفظ كرد، اسلام را عزيز كرد، مسلمين را قوى كرد و دشمنان اسلام و امريكا را خوار نمود.

اگر امروز بانگ مسلمانى از چهار گوشه‌ى عالم به گوش مى‌رسد، و اگر ملتهاى مسلمان به هويت اسلامى خود بازگشته و سنگينى بار سلطه‌ى مستكبران را احساس مى‌كنند، و اگر جهاد اسلامى پس از سالها فراموشى، دوباره به جايگاه ارزشى رفيع خود بازگشته، همه و همه به بركت استقرار جمهورى اسلامى و استمرار انقلاب اسلامى است كه خود، مرهون شهادت و گذشت اين عزيزان و خانواده‌هايشان و نيز جانبازان عزيز و ارجمند است.

 
البته جانبازان خودشان خيلى خوبند. آنها كسانى هستند كه زودتر از ما به ميدان جنگ رفتند ... و خودشان را و جسم و سلامتشان را در راه اسلام دادند. اين است كه بهتر از ما هستند - در اين‌كه شكى نيست - اما نبايد از اين غافل بود كه در بين اينها كسانى هستند كه بتدريج ساقط مى‌شوند. مى‌دانيد هر كسى كه شارژ نشود، بتدريج خالى مى‌گردد. ان‌شاءالله كه خداوند به همه‌ى ما توفيق بدهد و موفق و مؤيد باشيد.

 
عطر جهاد و شهادت، در اين فضا پراكنده است. آزادگان، كسانى هستند كه افتخار سالهاى پربركت و پراجر دوران زندگى جوانى خودشان را همراه دارند و ياد روزها و ساعتها و لحظه‌هاى دشوار و پرخاطره‌يى را براى ما زنده مى‌كنند. هر ساعتى كه شما گذرانديد، پيش خدا محفوظ است. آن شبهاى طولانى و پررنج، آن روزهاى پرهراس و دشوار، آن سختيها و فشارها، آن مرعوبيتها، آن گرسنگى و سرما و گرما، آن دورى و غربت و جفا كشيدن از نااهلان و ايستادگى در مقابل خواست دشمنان خدا و همه‌ى اين ساعتها و لحظه‌ها و رنجها، در ديوان الهى محفوظ است. خيال نكنيد كه اينها از بين رفت. همه‌ى اينها، مثل يك نوار صوت و تصوير مانده است. يك لحظه‌ى از اين لحظات، از بين نرفته و پيش خدا موجود است. شما جانبازان عزيز هم همين‌طور؛ شبهاى سختيتان، رنج ميدان جنگتان، سختى بيمارستان و بسترتان، دردهايتان، رنجهاى ناشناخته‌تان. و شما خانواده‌هاى شهيدان، صبرتان، داغ سوزنده و درعين‌حال شيرينتان، فراق عزيزانتان، فقدان ميوه‌ى دلتان، چون براى خداست، همه و همه محفوظ است.

 
جانبازان و مجروحان عزيزمان كه واقعا تجسم فداكاريند، شهيدان زنده‌اند. اين گلوله‌يى كه به اين جوان خورد و نخاع او را ضايع كرد، مى‌توانست چند ميليمتر اين طرف‌تر يا آن طرف‌تر بخورد و جان او را بگيرد و شهيد شود. امروز او شهيد است؛ شهيدى كه زنده و در ميان ماست و بركت وجود او براى ما هست. خدا به اينها خطاب مى‌كند و مى‌فرمايد: «اصابهم القرح للذين احسنوا منهم و اتقوا اجر عظيم». صرف اين‌كه ما در ميدان جنگ زخمى شديم، كافى نيست؛ اگر نيكوكارى و تقوا پيشه كرديم، اجر عظيمى داريم. بنابراين، حتى كسى كه آن رنج را در ميدان جنگ كشيده، بايد نيكوكار و با تقوا باشد. همان‌طور هم كه قبلا عرض كردم، پاسدار، عنوان بسيار والايى است. اين عنوان را با خصوصياتش، در وجود و دل و روح و ذهنتان حفظ كنيد. اين، براى انقلاب ضرورى است.

 
جانبازان عزيز - آنان كه ايثار و فداكاريشان، نشانه‌يى در جسم مطهرشان باقى گذارده و يادگار آن لحظه‌ى حساس را همواره با خود دارند - داراى سهمى ارزشمند در اين تاريخ پرافتخارند. جانبازان، آسيب در راه خدا را قدر بدانند كه اين موجب توجه حق تعالى به آنان است و اين در ميزان الهى، ارزش والاست.

 
در كنار شهداى عزيز ما و خانواده‌هايشان، شهيدان زنده‌ى انقلاب، يعنى جانبازان و خانواده‌هاى آنان هستند؛ آن زجركشيده‌ها، آن كسانى كه سلامت خودشان را در راه خدا داده‌اند. در كنار آنها، اين آزادگان عزيز ما هستند كه سالهاى متمادى در جبهه‌ى مقدم - يعنى در زندانها و اسارتگاههاى عراق - از شما و از آرمانهاى شما و شهيدانتان دفاع كردند و عزت اسلام را حفظ نمودند.

 
اين كشور هميشه به رزمندگان دوران هشت‌ساله، بخصوص به خانواده‌هاى شهدا و جانبازان و آزادگان و مفقودان و اسرا و خانواده‌هايشان مديون است.

 
جانبازان عزيز كه سلامت خود را فدا كرده‌اند، و اسيران آزاده و سربلند كه ساليانى از آزادى خود را مايه گذاشته‌اند، و خانواده‌هاى اين همه كه انواع رنجها را در راه خدا به جان خريده‌اند، همگى در صفوف مقدم جايگاه ارزشى، و پشت سر شهيدان والا مقام ما قرار دارند.

 
جانبازان عزيز هم شهداى زنده‌ى ما هستند؛ چون مثل شهيد به ميدان جنگ رفته‌اند و مثل شهيد ضربت خورده‌اند؛ منتها كرامت الهى آنها را حفظ كرده است. اينها زنده‌اند، اما در رتبه‌ى شهيدان. به اين عزيزان هم توصيه مى‌كنم كه اين كرامت الهى را براى خودشان حفظ كنند؛ «للذين احسنوا منهم و اتقوا اجر عظيم». بايد هميشه آن روحيه‌يى را كه آنها را در ميدان نبرد به پيش مى‌برد و به فداكارى وادار مى‌كرد، حفظ كنند.

 
جانبازان ما هنوز در ميدان مقاومت و ايستادگى هستند... عزيزان جانباز بدانند كه مبارزه‌ى آنها ادامه دارد. جانبازان ما، در تمام دوران جانبازى در حال مجاهدتند. اين فضيلت، مخصوص آنها و كسان و همسران و خانواده‌هايشان است، تا وقتى كه ان‌شاءالله سلامت و عافيت پيدا كنند.

 
جانبازان عزيز! در هر ميدانى كه شما به عنوان يك مجموعه‌ى ارزشى حضور داشتيد، نشان داديد كه داراى ابتكار، قدرت اراده و توان بيش از معمول سازندگى و برازندگى هستيد. در ميدان دفاع مقدس، مجموعه‌ى شما و جوانان اين كشور - ايثارگران ما كه هر كدام در حقيقت يك شهيد زنده‌اند - توانست كارى را نشان دهد كه در تاريخ كشور ما بى‌نظير و در دنيا هم انصافا يا بى‌نظير و يا كم‌نظير بود!

 
شما جانبازان ذخيره‌هاى باارزش دانشگاه جهاديد. جهاد لزوما با شهادت همراه نيست؛ اما لزوما با فوز به رتبه‌ى مجاهدان و تقرب به پروردگار همراه است. ميدان جهاد هم همه جاست؛ هم در دفاع نظامى از كشور، هم در دفاع سياسى و آبرويى از كشور و هم در تلاش براى پيشبرد كشور و ملت، كه امروز شما در اين سنگر كار مى‌كنيد. اينها همه مبارزه است و همه بايد مبارزه كنيم. يك تحقيق، اقدام علمى و يا حركت سياسى صحيح شما در مجموعه‌ى حركت دانشجويى يا در خارج آن، مبارزه است.

 
اگر جانبازى در دوران زندگى جانبازى حدود الهى را رعايت و تقوا و پاكدامنى را حفظ كند، آن‌چنان پاداشى دارد كه خداى متعال از او تعبير مى‌كند به اجر عظيم؛ «للذين احسنوا منهم و اتقوا اجر عظيم». چيزى را كه خداى خالق عظمت از آن به عنوان عظيم ياد كند، پيداست كه اجر خيلى بالا و بزرگ است. هر كدام از رنجهاى بعد از جانبازى براى شما يك حسنه است و ثبت مى‌شود. رنج‌ها، محروميت‌ها و مشكلات زندگى هر كدام اجرى دارد. ما كه در مقابل حوادث گاهى بى‌صبرى مى‌كنيم، به خاطر اين است كه نمى‌دانيم اين حوادث در سرنوشت نهايى ما پيش خداى متعال چه تأثيرى دارد. هر كدام از اين سختى‌ها مابازائى از اجر و ثواب الهى دارد.