حضور پررنگ خاله ها در تلویزیون رسانه ملی !

مشرق؛

*اپیزود اول: بیست و چند سال قبل...
گیتی خامنه ، مجری خوب برنامه های کودک سیما، یک تفنگ اسباب بازی را به دست گرفته است و دارد قصه انقلاب را برای هزاران کودکی که در حال تماشای او هستند تعریف می کند. او می گوید: بله بچه ها... سربازها تفنگ هاشون رو اینجوری انداختن روی زمین. و بعد تفنگ اسباب بازی را می اندازد روی زمین و فرا رسیدن چندمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ایران را به بچه ها و خانواده هایشان تبریک می گوید.

*اپیزود دوم: بیست و چند سال بعد...
سارا روستاپور، مشهور به خاله سارا دارد بادکنک ها را بالا می اندازد و می گوید: بچه ها حالا بادکنکا رو پرت کنین پیش هم...

*خاله گاف ها!
"خاله ها"!، چند سالیست که حضور پررنگی را در تلویزیون ملی ایران به هم رسانده اند.
خاله شادونه، خاله نرگس، خاله سارا و چندتا خاله دیگر، پارت های مختلف برنامه های کودک سیما را اجرا می کنند و در واقع اکنون می شود اینطور قضاوت کرد که کوله بار رئیس رسانه ملی برای اجرای تئوری "هر برنامه یک مجری"کاملا به اجرا درآمده است.

اما حضور پررنگ خاله ها در سیما بدون حاشیه هم نبوده است. همین چند هفته قبل بود که سه کودک، در برنامه ناشیانه یکی از همین خاله ها در شهر خرمدره در استان زنجان، در پایان برنامه و هنگام هجوم به سمت خانواده های خود یا درهای خروج، جان خود را از دست دادند.
خاله یاد شده البته یکی از مجریان زنی است که شهرت اصلی او در سیما به دلیل اجراهای ماهواره ای، استفاده از آرایش غلیظ در هنگام اجرا و زیر و بم کردن صدا در هنگام خواندن آوازهای کودکانه است.

ماجرای فرنود شجاع! نیز حاشیه دیگری بود که از سوی همین خاله ها دامنگیر عزت الله ضرغامی مدیر سازمان صدا و سیما شد و شهره اش به آسمان رسید.
عدم توانایی یکی از همین خاله ها در کنترل برنامه زنده، منجر به پاسخ کودکانه ای شد که اگرچه در واکنش اول همه به آن خندیدند اما فضاحت آن نیز در یادها ماند.

*فواید این همه خاله...؟!
حقیقت اینست که اگر به هر دلیلی مشتری برنامه های کودک سیما باشید، خواسته و نخواسته گذارتان از کوچه خاله ها و آشنایی با آنها خواهد افتاد.اسمهایشان را حفظ می شوید و بعد از مدتی هم استایل های اجرایشان در خاطرتان حک می شود.

لودگی،آرایش غلیظ ، شعر خواندنهایی که تا مرز آواز راهی ندارند، تاکید همیشگی بر شستن دست ها هنگام غذا خوردن، تعامل با عروسک هایی که یا حیوان اند یا گوجه فرنگی و البته تاکید همیشگی بر شعر خواندن و باد کنک بازی و سایر ملعبه هایی که باید اذعان کرد نه به درد دنیای امروز بچه ها می خورند نه به درد دنیای فردایشان.

خاله های اشاره شده، با بازی های همیشگی پسر و دختربچه ها هم گویا میانه ای ندارند. نه عروسک بازی و مامان بازی می دانند و نه تفنگ بازی.
در برنامه های آنها هیچ جدایی هم بین پسر و دختر وجود ندارد چه رسد به اینکه تفکیک بازی ها و اسباب بازی ها مد نظر آنها باشد. بچه ها را کنار هم می نشانند و از آنها می خواهند با هم دست بزنند، با هم شعر بخوانند و با هم هورا بکشند.

و البته باید تاکید کرد که مدیران رسانه ملی با چنین برنامه هایی، وقتی خبر اعتراض عده ای به بسته شدن سینماهایی که برای تماشاگران مختلط، فوتبال نشان می دهند را می شنوند نباید تعجب کنند زیرا معترضان و اغتشاش کنندگان نسل همین نوع برنامه ها هستند.
در واقع، نسلی که خاله ساراها و عمو قنادها از پنجره تلویزیون در حال تربیت آنها هستند، طبیعیست که به جای تفنگ و عروسک و بازی های انسان ساز، به بادکنک و ساز موسیقی و ساعت مشهور "بن تن" علاقه بیشتری نشان بدهد.

سطح بیگانگی برنامه های عمو و خاله های اشاره شده با مبانی فرهنگی اسلام ناب و انقلاب اسلامی تا آن حد زیاد است که اخیراً صحبت های انتقادی علیه این برنامه ها از جانب روشنفکران و متدینین دلبسته به انقلاب اسلامی نیز به گوش می رسد.

حجت الاسلام محمدحسن راستگو در همین زمینه و با اشاره به برنامه عمو قناد سیما به خبرگزاری رسا گفته است:‌ هر چند بچه‌هاي حاضر در اين برنامه كوچكند و از نظر شرعي، تكليفي ندارند و من هم انسان تنگ‌نظري نيستم كه حجاب كامل را براي بچه‌هاي نابالغ واجب بدانم، ولي مساله اين است كه دختر بچه بايد بداند پوشش او با پسرها فرق دارد و مجاورتش با آنها كار درستي نيست، از اين رو مي‌توان با پوشاندن لباس‌هاي رنگي زيبا با پوشش مناسب به دختر بچه‌ها، آنها را از كودكي با اين مفاهيم آشنا كرد و در برنامه‌‌هاي تلوزيوني هم مي‌توان آنها را از هم جدا، يا يك برنامه ويژه دختران و يك برنامه ويژه پسران توليد كرد.
مجری روحانی برنامه های کودک در دهه 60 و 70 با تاکید بر اینکه توقع نداریم در این برنامه ها به کودکان نماز جماعت یاد بدهند، می افزاید:‌ برنامه هاي كودك بايد از نظر روان‌شناسي متناسب با سن، جنس، معلومات و فرهنگ زيست كودك باشد.

خسرو معتضد نیز نفر بعدی است که انتشار خبر مرگ سه کودک در برنامه یکی از خاله های صدا و سیما واکنش شدید او را در پی داشت. او در یادداشتی در همین زمینه می نویسد: من وقتی شرح حال کودکان مقتول و مصدوم را خواندم مرتعش شدم.
او با انتقاد از "خاله" برگزار کننده این برنامه منجر به مرگ تاکید می کند: من نمی دانم ایشانچه هنری جز نازک کردن صدای خود دارد؟
معتضد ادامه می دهد: (اگر ایشان) با همان شیرین زبانی خود که به نظر من بسیار بی مزه است و تکراری و به سن و سال ایشان هم نمی خورد، به بچه ها می گفت: "نازنینان من، سرجایتان بمانید و یکی یکی از سالن خارج شوید. یا به متصدیان سالن دستور می داد همه درهای سالن را باز کنید و مراقبت نمایید بچه ها به مادرهایشان ملحق شوند (چه می شد؟!). خیر این کار را نکردند، چون عجله داشتند زودتر به گروه بپیوندند و حق و حقوق بابت شو و شیرین زبانی را مطالبه کنند."




*خاله هایی بی شباهت به فرهنگمان
با دیدن برنامه های هرکدام از این خاله ها یک سوال اساسی به ذهن خطور می کند.جای خالی انطباق و تناسخ رفتارها با فرهنگ اسلامی و ایرانی ما؟
حجابشان، صحبتهایشان، آوازهایشان یا بازی هایی که یاد بچه ها می دهند؟! کدام قسمت این مولفه ها با اعتقادات و روش های اسلامی و ایرانی اصیل ما تطابق دارد؟!
ما قرار است سربازان اعتقادی امام روح الله(ره) باشیم که باید انقلاب اسلامی مان را به جهان صادر کنیم.

اما واقعیت آن است که رفتارها و برنامه های این "خاله ها" هیچ ربطی به آرمان و سبک زندگی ما ندارند و از آنها به جای سربازان اعتقادی احتمالاً علاقه مندان بن تن، دوستداران هری پاتر و اساساً نسلی پدید می آید که با ارزش های واقعی انقلاب اسلامی بیگانه خواهند شد.

حجت الاسلام نقویان، چندی قبل در یکی از سخنرانی های خود با انتقاد از محتوای برنامه هایی مثل خاله شادونه، عمو پورنگ و فیتیله، گفته بود: این برنامه ها، کاری به تربیت واقعی یک انسان در راستای آدمیت او ندارند.