عصرایران ، در سال های اخیر حضور روحانیون در تلویزیون، پر رنگ تر از قبل شده است. مدیران رسانه ملی بر آنند که این حضور یکی از مصادیق "دانشگاه" بودن تلویزیون است. اگر تا چندی قبل ، روحانیون اندک شماری مانند محسن قرائتی در تلویزیون حضور فعال و مستمر داشتند و عمده مباحث مطرح شده توسط آنان صرفاً در حوزه دین و فقاهت بود ، امروز شاهد آن هستیم که چهره های جدیدی از روحانیون که اکثراً هم جوان هستند به تلویزیون راه یافته اند و علاوه بر مسائل مذهبی ، در حوزه هایی مانند تاریخ ، روان شناسی ، مشاوره خانواده و ... به ایراد سخن می پردازند.
البته بین مخاطبان منبری و مسجدی روحانیون و مخاطبان تلویزیونی آنها ، یک تفاوت عمده وجود دارد: پامنبری ها ، قاعدتاً دیندارانی هستند که به ارادت روحانیت راهی مساجد هستند و نوعاً آنچه در مسجد از زبان روحانی مسجد می شنوند را به جان می خرند و می پذیرند. این در حالی است که مخاطبان تلویزیون ، طیف بندی گسترده تر و متنوع تری نسبت به مسجدروها دارند و از این رو ، اقناع آنان به این که پای سخنان روحانیون در تلویزیون بنشینند و کانال عوض نکنند ، بسیار سخت است و هنرمندی و سواد و سخنوری خاصی می طلبد.
از این روست که حضور بسیاری از روحانیون بر روی آنتن ، دولت مستعجل بوده است و در مقابل ، برخی دیگر مانند قرائتی توانسته اند سال ها در این منبر مدرن ، دوام بیاورند یا برخی از روحانیون با چند حضور اندک شمار ، چهره ای محبوب از خود بسازند که از آن جمله می توان به شهاب مرادی و ناصر نقویان اشاره کرد.
در همین راستا، چندی پیش عصرایران اقدام به یک نظرسنجی اینترنتی راجع روحانیان حاضر در تلویزیون کرد. در آن نظر سنجی پرسش شده بود: "از بین روحانیونی که در تلویزیون برنامه دارند، مباحث کدام یک را سودمندتر می دانید؟"
هر چند تعداد روحانیونی که در تلویزیون حضور داشته یا دارند بسیار زیاد است اما 6 نفرشان که شهرت بیشتری دارند در این نظر سنجی شرکت داده شدند: حجج اسلام علیرضا پناهیان ،محسن قرائتی ،شهاب مرادی ، محمد مهدی ماندگاری ، ناصر نقویان و حسین دهنوی.
در این نظر سنجی 33401 نفر شرکت کردند . نتایج این نظر سنجی از حدود 140 نفر تا 33000 نفر تقریبا ثابت بود و گاهی فقط نفر دوم و سوم جابجا می شدند و این به اعتبار این نظرسنجی کمک می کند.