اعتراف مشاورموسوی به شکست جنبش‌سبز

عصرامروز، پس از گذشت ۳ سال از وقوع فتنه ۸۸ و عدم همراهی مردم کشور با براندازان نظام جمهوری اسلامی ایران، "اختلافات" و "درگیری های" درونی فتنه گران و گروه های مختلف اپوزیسیون بالا گرفته است.

پس از قیام مردم در ۹ دی ۸۸، که در واکنش به حرمت شکنی طرفداران موسوی و کروبی در روز عاشورا صورت گرفت، رسما مرگ "جنبش سبز" کلید خورد اما سردمداران این جنبش با این حقیقت کنار نیامدند تا بار دیگر با فراخوان تجمع و اغتشاش در روز ۲۵ بهمن سال بعد حداقل حمایت های باقی مانده سیاسی و مردمی از خود را از دست بدهند.

پس از ۲۵ بهمن ۸۹ و خانه نشینی سران فتنه، لیدری مخالفان نظام به شورایی با نام "شواری راه سبز امید" به سردمداری "اردشیر امیرارجمند" مشاور فراری میرحسین موسوی سپرده شد.

این شورا در فراخوان های ایجاد اغتشاش طی ۲ سال گذشته ناکام ماند تا اینکه با اعلام فراخوان برای برگزاری تجمع در ۲۵ خرداد ۹۱ رسما "گواهی فوت" مرده ۲ ساله را با دستان خودش صادر کند.

پس از این اتفاق اختلافات میان گروه های مخالف نظام، از جمله: شورای راه سبز امید، نهضت آزادی، ملی-مذهبی، حلقه کیان، شورای نمایندگان ادوار مجلس با عضویت افرادی چون مزروعی و حقیقت جو، سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی، اصلاح طلبان تندرو، سلطنت طلبها، سازمان مجاهدین خلق و ... بر سر "رهبری اپوزیسیون" بالا گرفت تا همه انتقادها متوجه امیرارجمند فراری شود.

وی پس از شکست مفتضحانه در فراخوان ۲۵ خرداد ابتدا از تخریب کنندگان شورای سبز و عدم همراهی اصلاح طلبان برای ادامه راه گله کرد و از آنها خواست تا با کنار گذاشتن اختلافات در جنبش سبز حضور داشته باشند.

* دعوای برزخی بر سر میراث‌خواری 'فتنه'

کشمکش ها برای سرپرستی "نعش فتنه" همچنان ادامه دارد و هم اکنون "ملی-مذهبی ها" برای کنار زدن امیرارجمند تلاش می کنند!

امیرارجمند در مصاحبه ای با سایت فرقه مذکور رسما به شکست اعتراف کرده و از تغییرات سازمانی خبر می دهد.

وی در پاسخ به سوال این سایت مبنی بر اینکه "متاسفانه فراخوان‌های شورا با استقبال مردم روبرو نمی‌شود، چه موانعی بر سر راه شبکه سازی شورا قرار داشته است؟ می گوید: "جدای از اینکه ما نباید انتظار داشته باشیم استقبال از فراخوان‌ها به مانند روزهای اول باشد، قدرت ابتکار در این زمینه نیز تقلیل یافته است"

ارجمند در ادامه مدعی می شود: "ما مرزمشخص داریم با نیروهایی که خواستار اعاده نظام سلطنتی هستند، طرفدارمشی خشونت آمیزهستند و آنهایی که گذار به دموکراسی در ایران را مستلزم یا متکی به مداخله قدرتهای خارجی می‌دانند. در خارج از این خطوط قرمزهم با بسیاری از جریانات سیاسی و افرادی که به فکر آینده‌ای مستقل، آباد و دموکراتیک برای ایران هستند ارتباط بر قرار کرده‌ایم تا با توجه به شرایط سیاسی طی روندی تدریجی و تکاملی هماهنگی و همکاری سامان یافته و سازنده داشته باشیم."

وی در ادامه با انتقاد به خاتمی می افزاید: در مورد انتخابات بسیار خوب عمل شد. نتیجه بسیار خوبی هم داشت. علی رغم باقی ماندن برخی اختلافات تقریبا همه بر عدم مشارکت اجماع کردند. رای دادن جناب آقای خاتمی باعث شد که این موفقیت به فراموشی سپرده شود.

مشاور فراری موسوی در ادامه "حرف آخر" را می زند: ستاد ۲۵ بهمن تا روز انتخابات خوب عمل کرد و برنامه منظمی را هم برای خرداد ماه تدارک دیده بود. متاسفانه "پس لرزه‌های" پس از انتخابات موجب رکود کار شد و مشورت‌ها و اجماع سازی برای ۲۵ خرداد بخوبی انجام نشد.

وی در ادامه با بیان اینکه آنچه بسیار تعجب انگیز است تلاش افرادی برای بسیج حداکثری و هم زمان رسانه‌ای برای حمله به شورا و اعلام یا آرزوی نابودی یا انحلال آن است به بهانه نقد فراخوان شورا، در خصوص اعضای این شورا که موجب انتقاد دیگر گروه های مخالف نظام شده است، می افزاید: "تعداد اعضا حد اقل سی نفر می باشد. اما امنیتی شدن جو کشور مانع از شکل گیری آن شورا شد. بعد از عاشورا هم امکان ایجاد شورای علنی کاملا از بین رفت. شورای حاضر شورایی است که بدنه اصلی آن در داخل است و اعضایی هم در خارج از ایران دارد."

آنچه که مسلم است، آنکه شکست فراخوان ۲۵ خرداد ۹۱ ، "بهانه" و شاید آخرین "دلیل" برای اعلام علنی اختلافات میان گروه های مختلف اپوزیسون و "اعتراف دیرهنگام به شکست" است، چه آنکه برخی اتفاقات ماه های اخیر دلائل "مهم تری" برای این اعتراف می باشند که در ادامه به برخی از آنها اشاره می شود:

۱- عدم حمایت علنی از این جنبش توسط سردمداران غربی چون رئیس جمهور آمریکا و نخست وزیر رژیم صهیونیستی در ماه های اخیر

۲- عدم همراهی و روی گردانی حداقل طرفداران باقیمانده از این جنبش در شبکه های اجتماعی نظیر فیس بوک و توئیتر

۳ - حضور باشکوه مردم در انتخابات دوره نهم مجلس شورای اسلامی

۴- حضور خاتمی و برخی دیگر از اصلاح طلبان تندرو در انتخابات مجلس به عنوان هم پیمانان اصلی موسوی و کروبی در راه اندازی اغتشاشات

۵- اخراج منافقین از خاک عراق

۶- تعدیل مواضع اصلاح طلبان تندرو برای بازگشت به نظام و اعلام برنامه برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری دوره یازدهم

۷- به فراموشی سپردن (آرمان های) جنبش! و خوشگذرانی "اعضای فراری" در از خارج کشور

*روح‌الله چهره‌افروز