از محاکمه کودک یازده ساله تا متهم کردن ایران به توطئه

با گذشت بیش از چهارده ماه از آغاز قیام مردم بحرین علیه خاندان حاکم آل خلیفه، ناآرامی‌ها در این کشور همچنان ادامه دارد و اوضاع این کشور، هنوز به حالت عادی بازنگشته است. در این مدت، رژیم حاکم بر بحرین هر کاری، از بازداشت و محاکمه کودکان گرفته تا تلاش برای ایجاد محدودیت در خبررسانی را برای مقابله با امواج انقلاب انجام داده است.

به گزارش «تابناک»، در جدید‌ترین تحولات بحرین، روز دوشنبه خبر محاکمه کم سن و سال‌ترین متهم سیاسی جهان، یعنی «علی حسن» یازده ساله بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌های جهان پیدا کرد. وی که پس از محاکمه دو روز پیش، موقت از زندان آزاد شده، باید بار دیگر در بیستم ژوئن برای پاسخگویی به اتهاماتش در دادگاه حاضر شود.

علی حسن از سوی دستگاه‌های امنیتی بحرین به شرکت در تجمعات غیرقانونی، آتش زدن لاستیک ماشین و بند آوردن یک خیابان متهم شده است. پلیس بحرین مدعی شده که بر پایه اعترافات علی حسن، فردی به وی و دوستانش پول داده بوده تا چنین کاری را انجام دهد.

این واقعه و موارد مشابه آن ـ که بر پایه گزارش‌ها، کم هم نیستند ـ در حالی رخ می‌دهند که رژیم آل خلیفه از یک سو از همه ابزارهای تبلیغاتی برای سرپوش گذاشتن بر رخدادها بهره می‌گیرد و از سوی دیگر، در کار خبرنگاران خارجی که قصد پوشش رویدادها را دارند، اخلال  پدید می‌آورد؛ برای نمونه، کمتر از دو ماه پیش و در جریان برگزاری مسابقات اتومبیل رانی «فرمول ۱» در بحرین بود که رژیم آل خلیفه، شماری از خبرنگاران مستقل انگلیسی را از این کشور بیرون کرد. هرچند دلیل این کار، مجوز نداشتن این خبرنگاران اعلام شده بود، همزمانی آن با اوج گیری اعتراضات در بحرین، تردیدی باقی نگذاشت که این دو ماجرا به هم مرتبطند.

اما در این میان، آنچه در جای خود جالب توجه است، واکنش مقامات بحرینی و همچنین کشورهای خارجی نسبت به تحولات این کشور است.

در عرصه داخلی، تنها تلاش مقامات رژیم آل خلیفه، به فرافکنی و تلاش برای وابسته معرفی کردن انقلابیون از یک سو و توسل به دیگر کشور‌ها برای سرکوب اعتراضات از سوی دیگر معطوف شده است.

در بعد اول، مقامات بحرینی تلاش دارند با طرح این ادعا که انقلابیون از خارج و به ویژه از سوی جمهوری اسلامی ایران تقویت و تحریک می‌شوند، ناآرامی‌های کشور خود را نه یک خواسته برآمده از درون، بلکه یک توطئه خارجی معرفی کنند. سران رژیم آل خلیفه در هفته‌های گذشته، بار‌ها مصاحبه‌هایی انجام داده‌اند که طی آن‌ها، ایران را به مداخله در امور داخلی بحرین و دامن زدن به اختلافات در این کشور متهم کرده‌اند.

اما در بعد دوم، آنها با ناامید شدن از توانایی خود برای مهار اعتراضات، مستقیم و رسمی در تلاشند با استفاده از ابزار سرکوب و با کمک نیروهای خارجی، خواسته‌های خود را به پیش ببرند. مهمترین نمود این ماجرا، در طرح الحاق بحرین به عربستان در قالب اتحادیه کشورهای عرب خلیج فارس آشکار شده است؛ افزون بر این، رسانه‌های عربستان، قطر و امارات نیز عملاً به تریبون تبلیغاتی آل خلیفه تبدیل شده‌اند.

در مورد واکنش کشورهای خارجی نیز از یک سو‌‌ همان گونه که اشاره شد، کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس، رسما در پی آنند تا همسو با رژیم آل خلیفه و با معرفی ناآرامی‌های بحرین به عنوان توطئه خارجی، از وقوع هرگونه انقلابی در این کشور ـ که بالقوه می‌تواند امنیت آن‌ها را نیز با مخاطره روبه‌رو کند‌ ـ جلوگیری کنند.

از سوی دیگر، کشورهای غربی نیز هرچند به علت تشدید روز به روز سرکوب‌ها و تحت فشار افکار عمومی خود، ناچار به موضع‌گیری‌هایی شده‌اند، اما واکنش آن‌ها با مواضعشان در موارد مشابه تفاوت اساسی دارد. واکنش مقامات غربی تاکنون در همین اندازه بوده که ضمن تأیید انجام اصلاحات در بحرین، بر ادامه روند اصلاحات و لزوم گسترش دامنه آن تأکید کنند!

تداوم خواسته‌های انقلابی مردم بحرین و گسترش دامنه آن تحت چنین شرایط نامساعدی، تنها نشان از اصالت اهداف انقلابیون این کشور و عاصی شدن آن‌ها از ظلم و ستم رژیم آل خلیفه دارد.

به نظر نمی‌رسد در شرایط کنونی، آل خلیفه راه دیگری جز سرکوب بیشتر مردم را در ذهن داشته باشد که آن هم در بلندمدت، نخواهد توانست پاسخگوی مقتضیات متغیر فضای سیاسی این کشور باشد.