با خواندن قیمت بازیکنان فوتبال ناامید می‌شوم

بشیر باباجان‌زاده در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی باشگاه خبری فارس «توانا»، درباره شرایط آمادگی‌اش برای حضور در المپیک گفت: پرفشارترین اردوی دوران ورزشی‌ام را پشت سر گذاشتم. خیلی سخت بود و خوشحالم که بدون آسیب‌دیدگی به پایان رسید.

وی ادامه داد: شرایط بسیار خوبی دارم و به کمک رسول جزینی کار آنالیز حریفان را نیز آغاز کرده‌ایم تا در المپیک با آمادگی کامل گام به میدان بگذارم. المپیک روز سرنوشت، جنگ و مبارزه است.

دارنده مدال برنز قهرمانی جهان با انتقاد از رویکرد مسئولان ورزش به کشتی به فارس گفت: امیدوارم بی‌مهری مسئولان در این مدت باقیمانده کمتر شود و ادامه نداشته باشد. باید به فکر کار و شغلی باشم تا بعد از المپیک بتوانم هزینه‌های خود و خانواده‌ام را تأمین کنم.

باباجان‌زاده ادامه داد: برای برنز جهان 20 سکه 486 هزار تومانی به من دادند که چیزی کمتر از 10 میلیون تومان می‌شود. اگر هفته‌ای 10 میلیون تومان هم به من می‌دادند حاضر نبودم حتی یک هفته هم سختی‌های اردو را تحمل کنم.

وی تصریح کرد: مشکلات خانوادگی که برای من در طول اردوها پیش آمد و مشکلات روحی را که قبل از مسابقات جهانی تحمل کردم واقعاً سخت بود. کجای دنیا به نفر سوم جهان 10 میلیون پاداش می‌دهند؟ آیا واقعا شأن قهرمانان ما این است؟

باباجان‌زاده ادامه داد: اولین مدال تاریخ سنگین‌وزن کشتی فرنگی را در جهان گرفتم، اما چطور از من تقدیر شد؟ بعید می‌دانم بعد از المپیک با این شرایط بتوانم کشتی را ادامه دهم چون خانواده‌ام باید تأمین شوند.

وی تصریح کرد: در مراسم تقدیر وزارت ورزش هم 3 سکه دادند. از 4 - 5 میلیاردی که سهم فوتبال می‌شود. چیزی به کشتی نمی‌رسد، اما الان که وقت نقل و انتقالات فوتبال است قیمت بازیکنان را که در روزنامه‌ها می‌خوانم از خودم ناامید می‌شوم. یک بازیکن فوتبال برای یک سال یک میلیارد می‌گیرد، اما سهم ما که برای مدال جهانی یکسال تمام در اردو هستیم 10 میلیون است. این عدالت است؟

باباجان‌زاده خاطر نشان کرد: شنیده‌ام که مسئولان یک باشگاه به مناسبت تولد یک بازیکن فوتبال 150 سکه در خانه‌اش فرستاده‌اند تا نظرش را جلب کنند، اما سهم کشتی‌گیران که با این همه مشقت و زحمت قهرمان می‌شوند 20 سکه است!

وی تصریح کرد: سال گذشته به نفر سوم جهان 55 سکه دادند، اما امسال 20 سکه؛ همه چیز گران شده است، اما جایزه کشتی‌گیران آب رفته است! پولی هم که در اردوها به ما می‌دهند هزینه رفت و آمدمان به شهرستان هم نمی‌شود.