درسهایی که باید از 22 خرداد88 آموخت

بولتن نیوز ـ امیر حسین ثمالی: برش تاریخی خرداد 88 به بعد برای بسیاری از ایرانیان حاوی خاطرات و تجریبات ارزنده ای است که هرگز از حافظه تاریخی ملت پاک نخواهد شد؛ روزگاری که جمهوریت نظام اسلامی با ضربه ای آهنین بر اشرافیت تاخت و قدرت نرم خود را به منصه ظهور رساند.

این انتخابات و حوادث پس از آن از جهات متعددی چون مردم شناسی، جامعه شناسی سیاسی، جریان شناسی سیاسی و... قابل بررسی است که تاکنون آنچه در شان این حماسه بزرگ باشد، منتشر نشده است.

22 خرداد سال 88 حکایت از آموزه های بلندی دارد که در این گزارش سعی شده است به بیان تعدادی از آنها بپردازیم

نفوذ اندیشه های رهبری در آراء مردمی

هر چه از عمر نهال انقلاب اسلامی می گذرد، میزان بالای نفوذ معنوی ولایت فقیه بر عموم مسلمین هویدا می گردد؛ در انتخابات ریاست جمهوری دهم(مانند ریاست جمهوری نهم) مشاهده شد که کاندیدایی به پیروزی رسید که توانسته بود طی 4 سال ریاست جمهوری خود، میان خود و رهبری نظام رابطه ای حسنه برقرار نماید و بدین ترتیب توانست محبوبیت و مقبولیت فراوانی در میان توده های مردم کسب نماید.

بسیاری از رای دهندگان به کاندیدای پیروز بر این باور بودند که شخص مورد نظر آنها مورد تایید و حمایت رهبری نظام بوده و فردی مورد اطمینان می باشد.

احمدی نژاد در سال های ریاستش بر دولت نهم، بارها و بارها با طرح شعارهای مقام معظم رهبری و حضرت امام(ره) در مجامع داخلی و بین المللی گرایش حداکثری خود را به ولایت فقیه نشان داده و توده مردم نیز از عملکرد او طی این سال ها رضایت داشتند.

در عرصه دیگری از این ماجرا  که از قدرت نفوذ رهبری خبر داد، «حماسه 9 دی» بود؛ در این روز تاریخی جلوه دیگری از ولایت مداری و ولایت دوستی مردم ایران اسلامی نمایان گشت و رهبر معظم انقلاب نیز در توصیف این روز بزرگ فرمودند:

«در این روز، مردم براساس وظیفه دینی خود به میدان آمدند تا نشان دهند بر خلاف تبلیغات فتنه‌گران، مردم ایران ضمن پایبندی به نظام جمهوری اسلامی از عزم و اراده دینی استوار برخوردارند.»

خواص و مردودی در آزمون ولایت مداری

از جمله تلخ ترین تجربیات آن روزهای تاریخی، مشاهده و نظاره مردودی یکی و پس از دیگری خواص در سنجه ولایت پذیری بود؛ در آن روزهای سخت و شیرین، خواصی که تا چندی پیش از رهنمودهای رهبری به عنوان خط قرمز خود یاد می کردند، با برداشتی نادرست از روایت امیرالمومنین علیه السلام که فرمودند:«در روزگار فتنه همچون بچه شتر نر دو ساله باش، نه پشتی دارد که سواری دهد و نه پستانی دارد که دوشیده شود» سکوت پیشه کردند و نظام و رهبری آن را به حال خود رها کردند و تنها گذاشتند.

رهبر معظم انقلاب در تفسیری صحیح از این روایت خطاب به نخبگان و خواص فرمودند:

«اين را هم عرض بكنيم؛ بعضى‌‌ها در فضاى فتنه، اين جمله‌‌ى «كن فى الفتنة كابن اللّبون لا ظهر فيركب و لا ضرع فيحلب» را بد ميفهمند و خيال ميكنند معنايش اين است كه وقتى فتنه شد و اوضاع مشتبه شد، بكش كنار! اصلاً در اين جمله اين نيست كه: «بكش كنار». اين معنايش اين است كه به هيچ وجه فتنه‌‌گر نتواند از تو استفاده كند؛ از هيچ راه. «لا ظهر فيركب و لا ضرع فيحلب»؛ نه بتواند سوار بشود، نه بتواند تو را بدوشد؛ مراقب بايد بود.»( بيانات در ديدار اعضای مجلس خبرگان رهبری، 2/7/1388)

خواص و نخبگان مدعی در کنار این سکوت انزجارآور، راهبرد «دو پهلو» و «چند پهلو» سخن گفتن را پیشه ساختند و با این اقدام خود نه تنها کمکی به شفاف سازی ننمودند بلکه هرچه بیشتر و بیشتر فضا غبارآلود شد.

این بار نیز معظم له با تبشیر و انذار سعی در هدایت خواص داشته و فرمودند:

« انتظار از خواص اين است كه مرزشان را مشخص كنند، موضعشان را مشخص كنند. دوپهلو حرف زدن، كمك كردن به غبارآلودگى فضاست؛ اين كمك به رفع فتنه نيست، اين كمك به شفاف‌سازى نيست. شفاف‌سازى، دشمنِ دشمن است؛ مانع دشمن است. غبارآلودگى، كمك دشمن است.»( بیانات در ديدار با اعضای شوراى هماهنگى تبليغات اسلامى‌،29/10/88) 

و اینگونه بود که امت اسلامی با احساس تکلیف وارد کارزار سیاسی و فتنه گون شد تا جای خالی خواص را پر کند و به ایشان این نکته را یادآور شود که مردم چشم انتظار آنها نبوده و تنها با تبعیت از رهبری، قطار انقلاب اسلامی را پیش میبرند و تنها سیه روزی است که برای خواص ساکت باقی می ماند.

اقتدار امنیتی جمهوری اسلامی در شرایط بحرانی

پس از انتخابات 22 خرداد 88 و حوادث آن، شرایطی به دست آمد که نظام های سلطه خارجی، اوضاع را در بهترین وضعیت مطلوب خود دیدند. از یک سوی اعتراضات مردمی بر اثر ناشی گری نخبگان عملا به اردوکشی خیابانی تبدیل شد و از سوی دیگر نخبگان سیاسی با سکوت خود توهم تایید این اعتراضات را القا می نمودند.

در چنین حالتی بود که اپوزوسیون خارجی با به خط کردن پیاده نظام خود وارد عرصه شد و از همه پتانسیل های خود بهره برداری کرد؛ تمامی شبکه های خبری و دروغ پراکنی با تمرکز بر رویدادهای ایران، افکار عمومی جهان را علیه ایران تهییج نمودند و شبکه های اجتماعی نیز بیشترین همبستگی را میان معترضان داخلی رقم زد.

BBC فارسی در این ایام با افزایش ساعات پخش برنامه های خود از 8 ساعت به 24 ساعت تنها نمونه کوچکی از تکاپو و دست و پا زدن اپوزوسیون و رسانه های معاند غرب علیه ایران  بود.

اما دستگاه های امنیتی جمهوری اسلامی با اقتدار تمام عیار توانستند از پس این شرایط بحرانی برآیند و پس از گذشت کمتر از یک سال مجددا اوضاع را به حالت عادی بازگرداندند.

نگاهی به نتیجه بحران های سیاسی و امنیتی در کشورهای عربی آن هم در شرایطی که تبلیغات رسانه ای نظام سلطه همراه این حکومت ها بود و مقایسه آن با حجم حمله به جمهوری اسلامی، به خوبی حکایت از اقتدار یاد شده دارد.

مجموعه این عوامل بر همگان ثابت کرد که دستی فراتر از عوامل و امور مادی در هدایت اوضاع نقش دارد و جریان حق به هر شکل بر باطل پیروز خواهد شد و در همین دگرگونی هاست که به تعبیر امیرالمومنین علیه اسلام، جوهره اصلی و واقعی افراد شناخته می شود.

به هر تقدیر آن روزگار طی شد و تجربیات و عبرت های به جای مانده از آن است که برای تاریخ باقی خواهد ماند.