تاثیر بازیهای یورو 2012 در حل موضوع زمین خواری سیرجان!؟

سرویس نقد رسانه پایگاه 598 - علیرضا ولیان/ بالاخره انتظار دوستداران فوتبال به سر رسید و مسابقات جذاب، هیجان انگیز و فوق العاده فوتبال جام ملتهای اروپا (یورو 2012) آغاز شد. فقط خدا می داند که این مسابقات بی نظیر چه تاثیر شگفتی روی جامعه ما می تواند داشته باشد! شاید برخی از این تاثیرات را بشود شناسایی کرد و به انگیزه الهی- انسانی دست اندرکاران صدا و سیما  در بخرج دادن اینهمه همت و تلاش در راستای پوشش این مسابقات پی برد. وگرنه صدا وسیمایی که در خط مقدم دفاع (از حمله که نا امیدیم!) در جنگ نرم قرار دارد، حتما بررسی های چشم اندازگونه و راهبردمآبانه بسیاری بعمل آورده و بخش مهمی از زمان طلایی آنتن شبکه 3 را به مسابقات شگفت آور یورو 2012 اختصاص داده است. شما در این زمینه تردید دارید؟! راستی یورو 2012 چه تاثیری بر ما دارد؟

مثلا یورو 2012 می تواند ذهنها را در تمام اروپا (و بلکه دنیا و صد البته در ایران) از مشکلات اقتصادی که گریبانگیر کشورهای اروپایی شده است منحرف کند. حالا شما هر چقدر می خواهی در بخشهای خبری رپرتاژ ضد آگهی برای مشکلات اقتصادی غرب پخش کن که ای داد و ای هوار که اروپا بدبخت شد و رتبه اعتباری اسپانیا چقدر آمده است پایین و...  مهم این است که اسپانیا همچنان شانس اول قهرمانی در یورو 2012 است، کی به اخبار گوش می کند؟! یورو را بچسب...

یا شاید بتواند موضوع واماندگی مدیران صدا و سیما را در پاسخ به مطالبه بحق جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی برای دادن فرصت اندکی به طرح موضوعات اصیل انقلاب و اندیشه امام روح الله لاپوشانی کند. اصلا برای چه باید به گفتمان اصیل انقلاب اسلامی فرصتی داد؟ آخر مگر آنتن زنده اینقدر بی ارزش شده است؟! وقتی می شود 6 ساعت تمام روی آنتن زنده درباره کیفیت فوتبال یونان و چک صحبت کرد و تیترهای بسیار مهم و حیاتی روزنامه های تاثیرگذار لهستان و اوکراین را چند بار روخوانی کرد، دیگر چه جای دردسر گفتمان نمی دانم چی چی ...؟ ول کن آقا! یورو را بچسب...

شاید هم اطلاع از آخرین کری های مهاجمان آلمان و پرتقال و اینکه مربی اسپانیا می خواهد کدام دفاع چپ را در ترکیب اصلی تیمش قرار دهد، قرار است تاثیری بر فرهنگ عمومی مردم بگذارد. آخر می دانید صدا و سیما یک دانشگاه است (ببخشید قرار بود باشد) و حالا دارد به وظیفه دانشگاهیش عمل می کند.

مگر نه اینکه اینروزها در دانشگاهها هم بحث داغ روز جام ملتهای اروپاست؟ براستی چه کسی می تواند تاثیر آشکار بررسی تعویضهای مربی روسیه را در حل موضوع زمین خواری در سیرجان انکار کند؟ یا اینکه نحوه به ثمر رسیدن گل لهستان بدلیل مشکلات تاکتیکی سیستم 4-3-2-1 چطور می تواند در راستای مقاومت مردم مظلوم بحرین باشد؟ یعنی واقعا شما متوجه اینهمه تاثیر مثبت نمی شوید؟ آهان! یورو را بچسب...

البته قضیه انقدرها هم مسخره نیست و تفکرات عمیقی پشت پخش این برنامه ها نهفته است. مثلاً اینکه مردم به ورزش کردن تشویق شوند. البته واضح است که اگر ما آن چند ده ملیون دلاری که خرج پخش زنده این مسابقات می کنیم را خرج ساختن ورزشگاه در شهرهای محروم این مملکت می کردیم، به هیچ وجه به اندازه این پخش زنده، در کشف و پرورش استعدادهای کشورمان کمک نمی کرد. بالاخره جوانان نیاز به الگو و هدف برای زندگی دارند و چه کسانی بهتر از کریس رونالدو و مسعود اوزی و دیوید بکهام؟ پس همان یورو را بچسب...

فایده دیگر پخش زنده مسابقات این است که مردم دیگر این برنامه ها را از ماهواره ها نبینند و از صدا و سیمای جمهوری اسلامی ببینند. البته واضح است که مردم حتماً باید فوتبال ببینند و خود به خود می بینند و تلویزیون هیچگاه قدرت این را ندارد که به آنها آموزش دهد وقت خود را صرف امور بیهوده نکنند، تا آن دنیا هنگام پاسخ به سوال «ان عمره في ما افنا و ان شبابه في ما ابلاه؟» یک وقت گیر نکنند. تلویزیون باید به دقت شبکه های ماهواره ای را رصد کند (که می کند) و هرچه از آنجا پخش می شود را سریعاً با سانسور قسمت های بدش پخش کند تا مردم «همانها» را بجای آنکه از ماهواره ببینند، از تلویزیون خودشان ببینند.

و البته کسی نباید در اینجا از امام نقل قول کند که «اینکه می‏گویند که اگر چنانچه موسیقی در رادیو نباشد، آنها می‏روند از جای دیگر می‏گیرند موسیقی را. بگذار بگیرند از جای دیگر، شما عجالتاً آلوده نباشید؛ آنها هم کم‏کم برمی‏گردند به اینجا. این عذر نیست که اگر موسیقی در رادیو نباشد، آنها می‏روند از جای دیگر موسیقی می‏گیرند» یا از رهبری این جمله را نقل کند که «برنامه بی محتوا مطلقاً پخش نکنید» زیرا اینها را رهبری جلوی مردم می گویند و در آن جلسات محرمانه که تنها آقای ضرغامی در آن حضور دارند و از برگزاری آن اطلاع دارند، رهبری حرف های دیگری به ایشان می زنند و به هیچ وجه نباید این توهم را داشت که یک وقت خدای ناکرده رئیس محترم صدا و سیما حرف های آقا را نشنیده می گیرند و یا زبانمان لال، تفسیر به رأی می کنند. فلذا نتیجه می گیریم: این حرف ها را ول کن! چند چندند؟