تریبونی برای مدح یک پیرزن 90 ساله که سمبل نظام سلطنتی است

رویداد آنلاین، درحالی که بسیاری از مسائل جهانی و بحران در اروپا و همچنین نارضایتی و اعتراض ها به نظام سلطنتی در انگلیس گسترش یافته است، بی بی سی با سانسور اخبار مرتبط با اعتراض ها صفحات و تصاویر رنگین و فوق العاده ای را از یک پیرزن در حال مرگ که بیش از نود سال سن دارد و شصت سال علم پادشاهی و نظام سلطنتی را در انگلیس برپا داشته است، بصورت دائمی منتشر میکند.

این ادعای سازمان یافته که سلطنت در انگلیس یک مقام تشریفاتی بیش نیست به کارکنان بی بی سی اجازه میدهد تا در برابر چشمان همگان ثابت کنند آنچه برای این رسانه ها اهمیت دارد نه رسالت واقعی روزنامه نگاری و ژورنالیسم بلکه عمل بر خط مشی های دولتی و سازمان یافته سیاسی است که منطبق بر منافع حکومتی رژیم انگلستان تعریف و توصیه شده است.

درست در همین شرایط در چند قدمی بی بی سی و ساختمان سفارشی اش که هنوز متعلق به یک یهودی سرشناس است و آنها خرج و برج بی حساب و کتاب این بنگاه بدنام بین المللی را میدهند، مردم انگلیس میگویند که به این نظام سلطنتی به هر شکل و به هر استدلال که ارائه میشود انتقاد دارند و نمی خواهند این برتری و اشرافیت احمقانه انگلیسی را تحمل کنند، ولی چه میشود کرد نظام سلطنتی و دست و پا بوسی و شاه و ملکه بازی در این کشور یک تابو هست و اربابان رسانه ها هم کاری جز وادار کردن نویسندگان و برنامه سازانشان برای ستایش این نظام عقب مانده سیاسی ندارند و تنها می بایست دستورات را رعایت کنند چرا که حق انتخاب در برنامه سازی را ندارند و تنها و تنها در بستر یک برنامه روشن میتوانند به طرح رویکرد های خبری خود بپردازند.

این روزهای بی بی سی روزهای دیدنی و ماندگاری است در تاریخ ادعاهای این بنگاه دروغ پراکنی و بدنام که از کودتای 28 مرداد تا کودتای سبز 88 دستش به خون و آبروی ایران و ایرانی آلوده است و چقدر ناچارند کسانی که مجبورند برای لقمه ای نان بار ننگین کار کردن در چنین رسانه بدنام و بی آبرویی را بر دوش بکشند.

حالا همه ادم های ناچار بی بی سی مجبورند از تغییر نام برج تا تهیه زندگی نامه سفارشی و سرشار از افتخار و جبروت!تا هدایا و کاروان کشتی به افتخار ملکه و خیلی چیزهای دیگه گزارش بنویسند و خبر تهیه کنند و مدعی هر آن چیزی که هستند را در اذهان مخاطبانشان به باد بدهند، درست این همان  کاری است که بی بی سی سالی دو سه بار در مورد سرزمین اشغالی قدس میکند و تمام ادعای تلاش برای گسترش آزادی بیان و حقوق حقه ملت ها را با پرداختن به مساله حقانیت ادعایی رژیم اشغالگر قدس برای اشغال سرزمین های اسلامی به باد میدهد و ثابت میکند که او رسانه پیر مردنی استعماری است که نه تنها نمی تواند بلکه نمیخواهد این لکه های ننگ را از دامنش پا کند.

با این حساب نمیتوان امیدوار بود که روزی بی بی سی مخاطب ایرانی واقعی داشته باشد و این تلفن های انبوه با صداهای مختلف را واقعا ایرانیانی از ایران برای آن بصدا در آورند چرا که این لکه های ننگ با همه بزرگی شان بر دامن این بدنام ترین رسانه جهان تا ابد ماندنی است و شو و موسیقی و فحشا هم نمیتواند جای خالی عدل، انصاف و فرهنگ اسنانی را در بی بی سی پر کند.