تشبیه دست باز امام به قرآن،در شعر تاجیک

فارس، "آذر" شاعر بلند آوازه‌ی تاجیکستان می‌گوید: وقتی به دستان امام به هنگام دعا نگاه کردم، حس کردم که مثل یک کتاب باز است و چه بهتر که این کتاب را به قرآن تشبیه کنم، زیرا امام خود شخصیتی روحانی بودند.

وی افزود: این یک موهبت خدایی بود که به من داده شد و اکنون نه توان اضافه کردن به این شعر و نه کم کردن از آن را دارم.

این شاعر تاجیک با اشاره به چگونگی شناخت خود از امام می‌گوید: من خیلی جوان بودم که صورت امام را دیدم و این چهره زیبا و نورانی بود و از آن نور معرفت می‌بارید با اولین دیدار به ایشان علاقه پیدا کردم. ایشان شخصیتی بودند که مردم بسیار دوستشان می‌دارند، زیرا مردم ایران را از ظلم و استعمار دیگران نجات بخشیدند و ایران را مستقل ساختند.

آذر با بیان اینکه بسیار آرزوی سفر به ایران را داشته است، درباره‌ی چگونگی کمک روح امام (ره) در سرودن شعر خود گفت: روح امام به من کمک کرد و شعری سرودم که زمینه رفتنم به ایران و دیدن حرم ایشان و برخی نقاط تاریخی و دیدنی این کشور را برایم فراهم ساخت.

این شاعر برجسته تاجیک افزود: در هر برهه‌ی تاریخی شخصیت‌هایی یافت می‌شوند که تاثیر زیادی بر زندگی انسان‌ها می‌گذارند. حضرت امام خمینی (ره) از شخصیت‌های تاریخ‌ساز محسوب می‌شوند و در تاجیکستان از جمله اشخاص شناخته شده می‌باشند.

وی سپس شروع به خواندن شعرش کرد؛

"دست دعا"

قرآن باز دست دعای امام بود

اسلام بی فتّوت او ناتمام بود

دیدیم در نهال قدش ارتفاع حال

تا چون صنوبران به نمازش قیام بود

گر آفتاب نام همین یک ستاره است

پس جان آفتابی او‌را چه نام بود؟

خرما شود خیال ز یادش که مر ورا

در سایه‌سار نخل ولایت مقام بود

قرآن که باز گشت از او یاد می‌کنم

قرآن باز دست دعای امام بود