شكنجه غير يهوديان برگرفته از احكام ديني يهود + عكس

فارغ از برسي مصاديق شكنجه كه توسط افراد آزاده شده و يا رسانه‌ها منتشر شده است، رد پاي يهود و صهيونيزم در موضوعات مختلف شكنجه اعم از فروش وسايل شكنجه گري، آموزش شكنجه گران و حتي قرار گرفتن در جايگاه شكنجه گر از موضوعاتي است كه نياز به بررسي بيشتري دارد[1].

تاريخچه شكنجه در جهان

شكنجه در قرون وسطي و حتي قبل از آن يعني در يونان باستان، روشي براي اقرار گرفتن از بردگان، همجنس‌بازان، فاسدين اخلاقي و غير مذهبي‌ها بوده است به نحوي كه تا شخص اقرار به گناه نمي‌كرده است حاضر به قطع شكنجه وي نبودند و تا حد مرگ شخص متهم را شكنجه‌ مي دادند[2].

نمونه‌هايي از وسايل شكنجه در قرون وسطي

در قرون وسطي قبل از استفاده از برده، ابتدا برده را تحت انواع شكنجه قرار مي‌دادند تا به گناه‌ها و رفتارهاي اشتباه خود اقرار كند تا بتواند در صورت نياز اعترافات برده را در دادگاه عليه خودش استفاده كنند و بعد از اعتراف برده مي‌توانستند وي را خريد و فروش كنند.

معرفي گوشه‌اي از وسايل شكنجه در قرون وسطي

صندلي يهودا[3]

اين وسيله به نام صندلي يهودا و يا صندلی تفتیش مشهور است که با دیدن عكس نیازی به توضیح نیست؛ این صندلی در آلمان و اسپانیا کاربرد داشته ، اما در انگلیس نوع دیگری از صندلی وجود داشته که در آن، طرف را به جای مرکز ثقل نقطه‌ای، سوار مرکز ثقل خطی می‌کرده‌اند و به پاهایش هم وزنه مي‌بستند.

صندلی تفتیش عقاید[4]

این صندلی میخ دار از وسایل کلیسا در دوران قرون وسطی بود؛ در آن دوره هر کس که عقاید مخالف کلیسا اعم از نظرات علمی، سیاسی، اقتصادی داشت، روی این صندلی نشانده شده و روی صندلی پيچ می‌شد، میخ‌ها قابل تنظیم بودند تا جلو و عقب بروند و قابليت حرارت دادن به صندلي براي شكنجه بيشتر نيز وجود داشته است.

از اين صندلي در ایتالیا و اسپانیا تا 300 سال قبل و در آلمان و مرکز اروپا تا 200 سال پیش استفاده مي‌شده است.

دوشيزه آهني[5]

متهم درون تابوت قرار گرفته و تدريجا ميخ‌هاي تعبيه شده درون تابوت وارد بدن متهم مي‌شود، البته ميخ‌ها به گونه‌اي تعبيه شده‌اند كه از وارد شدن به نقاط حساس بدن جلوگيري شود.

شكنجه در دنياي مدرن

اگر چه بنابر قوانين بين‌المللي شكنجه كردن متهمين براي گرفتن اعتراف از آنها عملي غير قانوني و غير انساني تلقي مي‌شود، لكن كشورهاي اروپاييي، آمريكا و رژيم صهيونيستي در صدر شكنجه‌گران قرا گرفته و كماكان براي اعتراف گرفتن و تفريح با متهمين و زندانيان، اقدام به شكنجه زندانيان مي‌كنند.

به عنوان مثال ماجراي شكنجه زندانيان عراقي در زندان ابوغريب[6]، افشاي شكنجه زندانيان در گوانتانامو، خاطرات زندانيان از شكنجه شدن در زندان‌هاي رژيم صهيونيستي و ... همه حاكي از وجود شكنجه در زندان‌هاي غرب و يهوديان است.

نظر يهود درباره غير يهودي و نحوه ارتباط با آنها

از نظر يهوديان، غير يهوديان به عنوان انسان درجه 2 شناخته مي‌شوند و تنها يهوديان قوم برگزيده خداوند هستند؛ از نگاه يهود، غير يهوديان به دليل تخلف از هفت فرمان نوح، مرتكب گناه شده و مستحق مرگ هستند بنابراين هر يهودي مي‌تواند و واجب است كه غير يهودي را به دليل افكار و عقايدش به قتل برساند^[7]؛ اخيرا در كتابي به نام "عقائد پادشاه" كه تسط دو نفر از خاخام‌هاي يهودي در سرزمين اشغالي نوشته شده است، يهوديان براي نجات اسرائيل و همچنين قوم يهود، مي‌توانند هر غير يهودي حتي كودكان فلسطيني و عرب را به قتل برسانند.

خاخام شاپيرا نويسنده كتاب عقائد پادشاه

بنابر نتيجه اين كتاب كشتن و شكنجه غير يهودي براي نجات اسرائيل به دليل اينكه خداوند قوم يهود را به عنوان قوم برگزيده انتخاب كرده است، هيچ ايرادي ندارد و واجب است[8].

خاخام ارشد و رهبر معنوي يهوديان سفاردي "عواديا يوسف" نيز در جديدترين نظرات خود درباره غير يهود مي‌گويد: به طور كلي خوردن و يا نوشيدن تمام محصولاتي كه توسط غير يهوديان توليد مي‌شود حرام است، وي همچنين در قسمت ديگري از نظرات خود درباره غيري يهوديان مي‌گويد: رفتن به مكان‌هاي مذهبي غير يهوديان اعم از مسجد و كليسا به طور مطلق حرام است[9].

جوان صهيونيست حامي كتاب عقائد پادشاه

آيا با توجه به اين احكام و اين نظرات، شكنجه كردن غير يهود توسط يهوديان و صهيونيست‌ها اقدام غير انساني تلقي مي‌شود يا عملي پسنديده در جهت آرمان يهود و صهيونيزم؟

نمونه‌اي از نقش و رفتار يهوديان در شكنجه‌گري

اكثريت شكنجه‌گران گوانتانامو يهودي و خاخام بودند

بنابر افشاي "ابراهيم شن" زنداني تركي در گوانتانامو، اكثريت شكنجه‌گران اين زندان از يهوديان بوده و همواره در هر بازجويي يكي از خاخام‌هاي مستقر در زندان، در طول شكنجه اقدام به بازجويي از زندانيان مي‌كرده است.

وي در مصاحبه خود با روزنامه «واکیت» ـ چاپ استانبول ـ گفت: «من توسط یک فرمانده یهودی به نام "یاسف" شکنجه می‌شدم، او وقتی مرا با برق شکنجه می‌داد، می‌گفت: بعد از عراق، ایران و سوریه نوبت به ترکیه می‌رسد و زنان شما کنیزان ما و مردان شما برده‌های ما خواهند شد و قبر سلطان عبدالحمید (شاه عثمانی که از دادن سرزمین فلسطین به صهیونیست‌ها امتناع کرد) را به آتش خواهیم کشید.

ابراهیم شن افزود: اکثر افسران و بازجویان گوانتانامو، یهودی بودند و بر سرشان عرق‌چین مخصوص یهودیان را «کیپا» می‌گذاشتند و در بازجویی مسلمان‌ها، حتما یک روحانی یهودی (خاخام) نیز به عنوان ناظر شرکت می‌کرد[10].

شكنجه كودكان خردسال توسط خاخام يهودي

خاخام "اليور نوآم هن" بنابر اعتراف خود به دليل تبعيت از احكام يهود و براي تربيت كودكان 3 تا 4 ساله از انواع شكنجه همچون استفاده از انبر، چاقو و انواع وسايل براي شكنجه اين كودكان استفاده مي كرده است تا حدي كه چندين نفر از كودكان از ناحيه مغز آسيب ديده و در حال حاضر زندگي نباتي دارند^[11].

خاخام شكنجه‌گر

رقصيدن و عكس گرفتن در كنار شكنجه اسراي فلسطيني

به دنبال انتشار تصاوير زن نظامي رژيم صهيونيستي در كنار اسراي فلسطيني موج جديدي از اعتراض‌ها عليه رفتارهاي غير انساني يهوديان و صهيونيست‌ها در رسانه‌ها شكل گرفت، اين زن يهودي در مصاحبه خود گفت: اين عكس‌ها نشان از دوران خوش من در زمان حضورم در ارتش بود و براي من بسيار مفرح و لذت آور بود تا در كنار اعراب به صورت دست بسته عكس يادگاري بياندازم.

نظامي زن صهيونيست

آموزش شكنجه و ارسال لوازم شكنجه براي ساواك

يكي ديگر از شواهد مبني بر خوي شكنجه‌گري يهوديان و صهيونيست‌ها، همكاري ساواك با موساد براي مسائل اطلاعاتي و شكنجه گري بوده است به نحوي كه بسياري از شكنجه‌گران ساواك با رفتن به سرزمين اشغالي و به صورت مستقيم در موضوعات اطلاعاتي و شكنجه‌گري آموزش ديده‌اند و بسياري با واسطه و توسط كتاب‌هاي ترجمه شده به زبان فارسي[12].

قانون رسمي دادگاه عالي رژيم صهيونيستي درباره شكنجه

بنابر اسناد افشا شده توسط رسانه‌ها دادگاه عالي رژيم صهيونيستي در نامه‌اي غير رسمي به زندان‌ها و مراكز اطلاعاتي اين رژيم، وجود شكنجه براي اعتراف گرفتن از زندانيان را يك امر لازم و ضروري دانسته است، در اين دستور همچنين استفاده از هر شيوه‌اي براي اعتراف گرفتن و شكنجه را بدون مانع توصيف كرده است.

از سوي ديگر، اين گزارش درباره زنان مجاهد فلسطيني، شكنجه روحي همچون موضوعات اخلاقي مقابل خانواده‌ها به خصوص همسران اين زندانيان مورد تأكيد قرار داده است.

بنابر خاطرات يكي از زندانيان زن فلسطيني "رسميه عوده" كه چندين سال در زندان‌هاي رژيم صهيونيستي در اسارت بوده است، نظاميان و بازجويان صهيونيستي با برهنه كردن و مورد آزار قرار دادن وي روبروي همسرش، اعلام كرده‌اند در صورتي كه اين زن اعتراف نكند مقابل همسرش مورد تجاوز قرار مي‌گيرد[13].

از سوي ديگر، بنابر افشاي روزنامه دانماركي "برلينگز تايمز"، رژيم صهيونيستي به صورت مستقيم با يك شركت دانماركي - بريتانيايي براي خريد و آموزش لوازم جديد شكنجه قرارداد بسته است و بر اساس اين قرار داد جديدترين تجهيزات شكنجه براي اين رژيم ارسال مي‌شود[14].

گزيده‌اي از خاطرات زنان آزاد شده از بند رژيم صهيونيستي

خانم "بیان جواد محمد الاخضر" يكي از هزاران زن دربند رژيم صهيونيستي بوده است كه پس آزادي از زندان‌هاي اين رژيم، به دليل شكنجه‌ها و شرايط سخت زندان، دچار بيماري صعب العلاجي شده كه طبيبان از درمان آن عاجز هستند.

وي در بيان خاطرات خود درباره زندان‌هاي رژيم صهيونيستي و يكي از سخت‌ترين شكنجه‌هاي خود مي‌گويد: هنگامی که برای بازجویی به دومین مرکز تحقیق منتقل شدم، به بازجوی خود گفتم که بسیار گرسنه‌ام، او رفت و برایم غذایی آورد، همین که می‌خواستم، آن را بخورم، ظرف غذا را از مقابلم برداشت و با ملاقه شروع به ضرب و شتم من کرد، پس از آن غذا را روی زمین ریخت و گفت: شما سگ هستید. باید مانند سگ ها غذا بخورید" و چون دست ها و پاهایم را بسته بودند، مجبور شدم، غذا را مانند حیوانات و درحالی که فحش و ناسزا می شنیدم فقط با دهان و از روی زمین بخورم.

"فاطمه الزق" آزاده فلسطینی که به همراه کودکش تجربه زندان‌های رژیم صهیونیستی را داشته، اظهار داشت: من فساد اسرائیلی‌ها را در اراضی فلسطینی‌ها می‌دیدم و می‌خواستم از آنها انتقام بگیرم و وارد یک عملیات استشهادی شدم تا قلب چند مادر فلسطینی را شاد کنم.

الزق تاکید کرد: وقتی قصد عملیات استشهادی را داشتم نمی‌دانستم حامله هستم و در زندان‌های عسقلان معلوم شد که من حامله‌ام اما با این حال آنها من را در قبرهایی با دمای یخچال، شکنجه‌های وحشتناکی کردند.
وی افزود: من توسط شاباک یک هفته بازجویی و شکنجه شدم و آنها من را به پشت یا خمیده به میزهای آهنی می‌بستند و به هیچ وجه اجازه استراحت جز برای قضای حاجت نمی‌دادند؛ در 21 روز حضور در زندان عسقلان زشت‌ترین شکنجه‌ها را در حق من روا داشتند و می‌خواستند جنین من را سقط کنند و آخرین جایی که من ار فرستادند اتاقک‌های مرگ بود که با کمبود اکسیژن مواجه بودم؛ وي همچنين افزود: پسرم یوسف در زندان‌های تنگ و تاریک به دنیا آمد و پس از دو ماه او را از شیر محروم کردند و من به او غذاهایی دادم که بزرگان هم آن را نمی‌خوردند[15].