فارس به نقل از پایگاه تحلیلی آنتیوار، "فیلیپ گیرالدی" در مقاله تحلیلی مینویسد: کنگره آمریگا به تازگی لایحهای را برای تصویب به رای گذاشته است که خط مشی اصلی سیاست خارجی آمریکا را تعیین میکند. این لایحه که موسوم به "H.Res.568" است یک معاهده همکاری امنیتی میان آمریکا و رژیم صهیونیستی است و با هدف حمایت کنگره از مناسبات راهبردی واشنگتن و تلآویو و هدایت اقدامات رئیسجمهور آمریکا در راستای تقویت این روابط و حمایت از اسرائیل به کنگره ارائه شده و بر اساس گزارشها کمیته صهیونیستی "آیپک" با همکاری برخی از جمهوریخواهان پیشنویس این لایحه را تدوین کرده است.
لایحه امنیتی مذکور که در اوایل ماه مارس (اسفند) به کنگره ارائه شده، توانست در 9 ماه می با 411 رای موافق در مقابل تنها 2 رای مخالف بدون سپری کردن مراحل لازم برای بررسی و در کوتاهترین زمان، در کنگره امریکا به تصویب برسد.
لایحه مذکور که در آستانه مذاکرات هستهای ایران با گروه 1+5 در بغداد، در کنگره مطرح شده، آمریکا را ملزم میکند تا قطعنامههای ضداسرائیلی را وتو کند و در راستای حمایتهای نظامی بیشتر هزینههای تامین تجهیزات پیشرفته دفاعی را در اختیار این رژیم قرار دهد و همکاریهای فنی، امنیتی، اطلاعاتی و کمکهای مالی از اسرائیل را افزایش دهد. از دیگر اهداف مهم این طرح، تامین منابع بیشتر از سوی واشنگتن برای حمله به ایران است.
از دید نویسنده، نگرانکنندهترین بخش این لایحه "درخواست رژیم اسرائیل برای عضویت در ناتو است" که در این صورت آمریکا و دیگر اعضای ناتو را ملزم به حمایت از رژیم صهیونیستی در رسیدن به اهداف خصمانه آن میکند؛ امری که نئوکانها سالها در تلاشند تا آن را عملی کنند چراکه این موضوع میتواند اسرائیل را وارد جنگ صلیبی علیه مسلمانان کند.
"ران پاول"، سناتور جمهوریخواه از ایالت تگزاس علنا با این قطعنامه صهیونیستی مخالفت کرد و این طرح را برای سیاست خارجی آمریکا "مغرضانه و زیانآور"توصیف کرد. پاول که به همراه نماینده ایالت میشگان به این لایحه رای منفی داده، این طرح را بیشتر "قدرتنمایی رژیم اسرائیل بر علیه ایران و سوریه "عنوان کرده است. وی همچنین این لایحه را در راستای تعهد بیشتر واشنگتن برای حمایت از امنیت رژیم اسرائیل دانست.
با تصویب این لایحه امنیتی، کنگره در نظر دارد تا به نوعی در حمایتهای امنیتی از رژیم صهیونیستی ضمانتهای لازم را به تلآویو دهد. کنگره همچنین به دنبال افزایش بودجههای نظامی است که سالانه به اسرائیل اختصاص مییابد.
نویسنده که عواقب این لایحه را متوجه امنیت امریکا میداند خواستار بررسی کامل این لایحه بدون دور زدن مراحل قانونی آن، برای تصویب نهایی است.
در همین حال "جمال عبدی" عضو شورای ملی ایرانی - آمریکایی به بررسی پیامدهای قطعنامه ضدایرانی پرداخته و مینویسد: کنگره آمریکا در صورت تصویب لایحه پیشنهادی "آیپک" موسوم به "H.Res.568" امکان رویارویی نظامی با ایران را بیشتر میکند.
نویسنده مقاله، بررسی و رایگیری این لایحه در کنگره آنهم درست یک هفته قبل از آغاز مذاکرات هستهای در بغداد، تصادفی نمیداند و بر این باور است که کمپین جنگطلب در آمریکا میتواند از این طریق، در روند این مذاکرات کارشکنی کند.
وی با تشریح دلایل زیر تصویب این لایحه ضدایرانی را خطرناک میداند:
1- قطعنامه ضدایرانی بطور چشمگیری استفاده از گزینه نظامی علیه ایران را تقویت میکند و بر اساس مفاد قطعنامه، در واقع زمانی که ایران "قابلیت" دستیابی به تسلیحات اتمی را پیدا کند، میتوان با این کشور وارد جنگ شد و این امر صرفا درباره ایران صدق میکند و نه سایر کشورها.
2- این قطعنامه صهیونیستی شرایط جنگ را تعیین میکند، بدون قید آنکه این شرایط به منزله یک مجوز برای استفاده از گزینه نظامی نیست.
در این لایحه به صراحت "مهار" ایران دارای قابلیت هستهای منتفی نشده و میتواند از سوی رئیس جمهور کنونی و بعدی آمریکا به عنوان یک مجوز برای به راه انداختن جنگ با ایران تفسیر شود که پیامدهای ویرانگری را به دنبال خواهد داشت. نویسنده تاکید میکند در این لایحه باید به صراحت مشخص شود که این لایحه، به رییس جمهور آمریکا برای اقدام نظامی علیه ایران مجوز و اختیار قانونی نمیدهد.
3- این قطعنامه ضدایرانی با تضعیف دیپلماسی مذاکره، استفاده از گزینه نظامی را تقویت میکند. در حالی که ایران و کشورهای گروه 1+5 برای انجام مذاکرات در بغداد آماده میشوند و طرفین برای پیشبرد مذاکرات ابراز آمادگی کردهاند، تصویب این قطعنامه ضدایرانی که نوعی اعلان جنگ از سوی واشنگتن علیه ایران ارزیابی میشود، میتواند در روند مذاکرات اخلال ایجاد کند. این در حالی است که دیپلماسی گفتگو تنها راه جلوگیری از وقوع جنگ به شمار میآید.
برخی از مقامات و سناتورهای آمریکایی در واکنش به طرح این قطعنامه در کنگره در این برهه زمانی بسیار حساس هشدار دادهاند چراکه به باور آنها مذاکرات آتی در بغداد باید بدون صدور قطعنامه ضدایرانی پیش رود و تصویب این قطعنامه میتواند مانع از دستیابی به راهحل دیپلماتیک شود.