چگونگی استفاده از علم غیب در زمان ظهور

رسا، آیت‌الله عبدالله جوادی آملی در جمع علما و روحانیان حوزه علمیه در مسجد اعظم قم، به ادامه تفسیر سوره مبارکه نمل پرداخت و گفت: انبیا علیهم السلام یقینا دارای علم ملکوتی و علم غیب هستند ولی مأمور به عمل بر طبق آن نیستند. از آنجایی که انبیا و ائمه علیهم السلام باید در قیامت بر اعمال امت خود شهادت بدهند باید از این علم برخوردار باشند.

این استاد تفسیر حوزه علمیه گفت: اگر ایشان بر طبق علم ملکوتی خود عمل کنند مردم مضطر به گناه نکردن می‌شوند فقط در مواردی که ضرورت اقتضا می‌کرد از این علم استفاده می‌کردند. اما در جریان امام زمان علیه السلام، مراکزی که درباره حضرت کار و تحقیق می‌کنند باید در این مورد تلاش کنند و در این موضوع تحقیق بیشتری بشود که آیا در زمان ظهور همه امور بر طبق علم غیب عمل می‌شود یا اینکه غالب افرادی که در منصب قضا هستند علم غیب ندارند و طبق ظاهر حکم می‌کنند اما خود حضرت بر علم ملکوتی خود عمل می‌کند و یا اینکه گاهی از آن استفاده می‌کند.

آیت‌الله جوادی آملی ادامه داد: ظاهر این است که محاکم جهان در زمان ظهور بوسیله علما و شاگردان حضرت اداره می‌شود و غالب آنها علم غیب ندارند و بر طبق علم ظاهری خود عمل می‌کنند. اما در جایی که امام زمان علیه‌السلام مباشرةً کاری را انجام می‌دهند، گاهی مثل حضرت خضر علیه السلام از علم ملکوتی استفاده می‌کنند و گاهی هم مثل امام حسن و امام حسین علیهماالسلام، طبق بینات و دلایل ظاهری حکم می‌کنند مگر در مواردی که ضرورت اقتضا کند.

این استاد عالی حوزه علمیه قم با اشاره به آیه شریفه «أَلا تَعْلُوا عَلَیَّ وَأْتُونِی مُسْلِمِینَ» گفت: مسلمین در این آیه به معنای «منقادین» است،‌ حضرت سلیمان علیه‌السلام در نامه‌اش به بالقیس می‌نویسد «وأتونی مسلمین» مراد مسلمان شدن نیست که اشکال بشود بدون ایراد حجت شرعی و بیان، دعوت به اسلام کرده است، بلکه به معنی منقاد شدن است یعنی با وجود این حکومت مرکزی حق ندارید داعیه‌دار حکومت دیگری باشید؛ دعوت به دین راه و روش دیگری دارد که وقتی وارد حکومت مرکزی شدند دعوت به دین صورت گرفت.