جدیدترین خرید کره‌ای سیما !

رویداد آنلاین، این سریال کره‌ای علی رغم تمامی انتقادها به عملکرد سیما در خصوص القای فرهنگ‌های ناشایست برای بار دیگر بروی آنتن شبکه سه سیما رفت.

قطار سریال‌های کره‌ای تلویزیون ایران هم چنان راهش را ادامه می دهد: ماجرا از «جواهری در قصر»شروع شد. بعد ادامه پیدا کرد و امپراطور دریا، افسانه جومونگ، تاجر پوسان، امپراطور بادها، ایسان،... و حالا نوبت رسیده به «افسانه دونگ یی». افسانه دونگ یی، جدیدترین خرید صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران است که در 64 قسمت داستان زندگی دختری به همین نام را به تصویر می کشد. دونگ یی به علت اشتغال پدر و برادرش در فعالیت های سیاسی ، به بردگی محکوم می شود اما در ادامه مسیر زندگی اش در قصر، می تواند استعدادهای موسیقیایی خود را پرورش داده و مورد توجه ملکه و پادشاه قرار گیرد و ....

این سریال را که برای پخش از شبکه 3 سیما دوبله شده و به روی آنتن رفت ، می توان ادامه سیاست های "جذب مخاطب به هر قیمتی" دانست نه تنهاقصه فیلم یادآور داستان زندگی یانگوم(جواهری در قصر) یا سونگ یونگ(ایسان) است، بازیگرانش نیز برای مخاطب ایرانی آشنا و تداعی کننده همه فیلم های قبلی است، حتی لوکیشن ها و فضای تاریخی داستان نیز همان هاست که همیشه بوده است و این یعنی وسواس خریداران ایرانی در تکرار چند باره یک تجربه! و اگر همین روال ادامه یابد ، مخاطب ایرانی که هنوز یک فیلم درباره تاریخ خلیج فارسش ندیده، کارشناس مسائل تاریخ کره جنوبی می شود. البته تاریخ کاذب. یعنی روایت تاریخیی که درلفافه های زیبا ، ایدئولوژی نظام حاکم بر کره را در زمینه حقوق مدنی، جایگاه اجتماعی زن، قدرت حاکمیت و پیشرفت و تمدن این سرزمین بر عقول رواج می دهد. و هر چند موج غرب زدگی به همراه ندارد، اما سوغات بیگانه شرقی است.

پخش بیش از ده سریال کره ای از شبکه های مختلف سیما، تنها در طول 3سال رکورد شگفت انگیزی است که مطمئنا مجموعه ای از علل را در پشت خود نهفته است . شاید پاسخ چرایی این رخداد را بتوان در عملکرد گروه فیلم و سریال رسانه ملی جست و جو کرد؛ پخش طنزهای روتین مثل زن بابا، سریال های سطحی خانوادگی مثل فاصله ها، غم نامه هایی مانند تا ثریا ،آثار ضعیف در زمینه دفاع مقدس مثل همچون سرو، سریال های ضعیف تاریخی  مانند یوسف پیامبر(ع) و کار های بی محتوای مناسبتی مثل سقوط یک فرشته تنها نمونه های معدودی از شاهکارهای رسانه ملی در زمینه سریال سازی است و در این بین اگر «مختار نامه» حرفه ای ترین اثر سالهای اخیر تلویزیون شناخته می شود به این سبب است که وارث تجربه ده ساله این رسانه است و اگر «شوق پرواز» را همه می بینند، دلیلش فرهمندی شخصیت شهید بابایی است و نه هیچ ویژگی شاخصی در ساخت این سریال.

شاید یکی از علل روی آوری مسئولان رسانه ملی به آثار موسوم به "کره وود" تمایل مردم به شبکه های ماهواره ای باشد. چیزی که آقایان را وادار می کند به امید تکرار تجربه موفقیت آمیز سریال جواهری در قصر در جذب مخاطب، بی گدار به آب بزنند و به مشتری همیشگی حراجی های تلویزیون کره بدل گردند. اما این راهش نیست!صرف نظر از هزینه های فرهنگی که این آثار به دنبال دارند، هزینه های هنگفت مالی خرید، ترجمه، دوبله و پخش این سریال ها شاید اگر صرف ساخت آثار فاخری مثل اثز میرباقری، نتیجه ی بهتری در زمینه جذب مخاطبانی می گذاشت که تشنه دانستن درباره فرهنگ و تایخ اصیل خودشان هستند و شاید آن وقت این تلویزیون بیشتر مستحق نام رسانه ملی جمهوری اسلامی ایران می گشت، رسانه ای که توقع می رود ویترین فرهنگ انقلابی این مرز و بوم باشد و خود پرچمی شود در راه بیداری اسلامی عالمیان.