چرا تحریم ایران نتیجه نمی دهد؟

ایران دیپلماتیک، مجله نشال اینترست، مورخ به قلم عدنان وطن سور در باره تحریم های نفتی علیه ایران نوشت: تحریم های فعلی نفتی علیه ایران در دو عرصه هدفمند هستند، کاهش درآمد ایران از بابت نفت صادر شده و دیگری ایجاد  ثبات در بازار نفت جهانی است.

این گزارش ادامه می دهد: ایران پنجمین تولید کننده نفت در جهان است و در میان اعضای اوپک در رتبه دوم است، لذا دستیابی به هدف های دلخواهی که بالا ذکر شد را می‌توان به عنوان چالشی دشوار و سخت تلقی نمود.

قرار داد مجوز دفاع ملی موسوم به NDAA که سال گذشته تدوین گردید، تحریم هایی علیه ایران اعمال کرد که البته انعطاف پذیری خود را نیز دارد.

مجله نشال اینترست افزود: تهران نیز دست به بازی های خطرناک و در واقع تهدیدات زده که به عنوان مثال می‌توان به بستن تنگه هرمز اشاره کرد.

از طرفی نمی‌بایست تجربیات قطع نفت عراق را در بازارهای جهانی در گذشته و تاثیرات آن را مجدد دید.

این تحلیل همچنین نوشت: با توجه به افزایش قیمت نفت در بازارهای جهانی، ایران علیرغم کاهش سطح فروش نفت به علت گران تر شدن قیمت آن چندان ضربه‌ای به درآمد ایران وارد نشد.

این گزارش اضافه کرد: چنانچه قرار باشد نفت ایران تحریم شود باید کل آن و برای زمانی محدود باشد که چنین چیزی امکان پذیر نیست. مشتریان خوب ایران مثل هند و چین در واقع نگرانی نسبت به فعالیت های هسته‌ای ندارند و حتی الامکان به دنبال تامین مایحتاج و نیاز انرژی خویش هستند.

تهران نیز بارها اعلام کرده که بدنبال مشتریان دیگر خواهد بود و یقینا راه هایی برای دور زدن تحریم ها پیدا خواهد شد. اگرچه صحبت از تحریم های نفتی در میان است و از اوائل ژوئیه قرار است نفت ایران از سوی اتحادیه اروپا تحریم گردد، تانکرهای نفتی مملو از نفت بنادر ایران را ترک می‌کنند و حتی پس از تحریم کشورهایی مثل چین و هند با خرید نفت ایران می‌توانند کسری پول و درآمد ایران را جبران کنند.

از طرفی دیگر چنانچه هدف اصلی قطع فروش نفت ایران بدون آن که بازار نفت جهانی با بی ثباتی روبرو شود می‌بایست راه حل دیگری پیدا کرد و واقع بین بود.

این مجله همچنین نوشت: آمریکا می‌بایست رویکرد درستی به لحاظ زمان بندی تحریم نفت ایران اتخاذ کند. در مدت زمانی کوتاه دشوار خواهد بود که کمبود نفت ایران جبران گردد.

در ضمن در شرایطی می‌توان دست به اتخاذ چنین سیاست‌هایی زد که بازار نفت جهانی در اوج ثبات خود باشد و حتی مسائلی مثل طوفان در خلیج مکزیک، یا انفجار در خطوط لوله انتقال نفت و یا هر چالش دیگری قادر به متزلزل کردن بازار نفت نباشد.

مطلب دیگر این که محدودیتی برای فروش ایران باید تعیین گردد و تحریم نفتی ایران نمی‌تواند در برگیرنده این باشد که ایران قادر نخواهد بود تا هیچ تعدادی از نفت خود را بفروشد، و در صورت بروز چنین حالتی مردم ایران متضرر خواهند بود.

این گزارش در پایان افزود: از طرفی دیگر آمریکا و اتحادیه اروپا می‌بایست به ائتلافی موزون برسند. مضافا این که مشتریان نفت ایران در آسیا می‌توانند کار را به جایی برسانند که تحریم ها بی تاثیر واقع شوند.

چنانچه واقعا خواسته شود تحریم ها تاثیر گذار باشند، اول می‌بایست آنها را معتبر نشان داد، چرا که بالطبع کشورها در صورت بی اعتبار دیدن تحریم ها از آن حمایت نخواهند کرد.

آن چه مسلم است تحریم های نفتی علیه تهران گزنده بودن خود را نشان داده‌اند ولی هنوز زود است بگوییم چنان چه ایران راه های دور زدن را پیدا کند، آن وقت چه تاثیری می ‌توان از تحریم ها انتظار داشت.

در حالی که تنش‌ها میان ایران و آمریکا به چشم می‌خورند نمی‌بایست اجازه داد تمامی این مسائل به عنوان مانعی بر سر راه سیاست‌های اقتصادی و انرژی دیده شوند، اگرچه چه آمریکا از ایران نفتی خریداری نمی‌کند، اما در چرخه اقتصادی به نوعی به هم متصل هستند.